اسرافیل در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

| موضوع مرتبط = اسرافیل

| عنوان مدخل = [[اسرافیل]]

| مداخل مرتبط = [[اسرافیل در قرآن]] - [[اسرافیل در کلام اسلامی]] - [[اسرافیل در معارف مهدویت]] - [[اسرافیل در معارف دعا و زیارات]] - [[اسرافیل در معارف و سیره سجادی]] - [[اسرافیل در معارف و سیره رضوی]]

== مقدمه ==

[[فرشته مقرب]] [[الهی]] و [[مأمور]] دمیدن [[صور]] هنگام پایان یافتن [[دنیا]] و [[برپایی قیامت]]. واژه [[اسرافیل]] که از دو کلمه اسراف به معنای "[[بنده]]" و ایل به معنای "خدا" تشکیل یافته واژه‌ای عجمی است که به صورت سرافین و سرافیل ضبط شده است <ref>الدرالمنثور، ج۱، ص۹۱؛ لسان العرب، ج۹، ص۱۵۱؛ ج۱۱، ص۳۳۹</ref>. نام دیگر اسرافیل [[عبدالرحمان]] وکنیه‌اش ابوالمنافخ است <ref>جامع البیان، ج۱، ص۵۷۵؛ عمدة القاری، ج۱، ص۷۲</ref>.

طبق برخی [[روایات]] جبرئیل [[وحی]] را از اسرافیل می‌‌گیرد <ref>توحید صدوق، ص۲۶۳؛ نورالبراهین، ج۲، ص۷۶</ref> و او بر [[لوح محفوظ]] گمارده شده است <ref>عون المعبود، ج۲، ص۴۷۱؛ الاعتقاد فی دین الامامیه، ص ۸۱.</ref> و اولین فرشته می‌‌باشد که [[فرمان]] [[خداوند سبحان]] را [[اجابت]] نمود و بر [[آدم]] [[سجده]] کرد <ref>فتح الباری، ج۶، ص۲۳۶؛ البدایة والنهایة، ج۱،ص۴۹</ref>.

# اسرافیل [[مظهر]] صفت [[حیات]] خداوند دانسته شده است؛ همان‌گونه که جبرئیل مظهر [[علم]] و میکائیل مظهر [[اراده]] و [[عزرائیل]] مظهر [[قدرت]] او می‌‌باشند <ref>شرح العقیدة الطحاویه، ص ۲۲۹؛ مشارق انوار الیقین، ص۳۲؛ فیض القدیر، ج۲،ص۱۲۹</ref>. از این رو به [[اعتقاد]] برخی، [[حیات]] [[ابدی]] [[اخروی]]] موجودات زنده [تعلق به نفخه دوم اسرافیل دارد، و نفخه اولی بازگرداندن از ظاهر به [[باطن]] است برای اینکه [[حیات دنیوی]] به کلی پایان پذیرد <ref>مصباح الانس، ص۴۰۲</ref>.

# هنگامی که [[حضرت ابراهیم]] [[خلیل]] توسط منجنیق [[نمرود]] به [[آتش]] انداخته شد [[اسرافیل]] اولین [[فرشته]] بود که به [[فرمان خدا]] به کمک او شتافت <ref>حلیة الاولیا، ج۱، ص۲۰</ref>.

# سه سال [[همراهی]] او با [[پیامبر اکرم]] ({{صل}}) قبل از [[نزول وحی]] به گونه ای که [[پیامبر]] ({{صل}}) صدای او را می‌‌شنید، ولی خودش را نمی‌دید <ref>تاریخ طبری، ج۲، ص۱۰۸</ref>.

# از [[وظایف]] مهم اسرافیل که در [[روایات]] بر آن زیاد تأکید شده، دمیدن [[صور]] هنگام [[برپایی قیامت]] است که بیشتر به همین ویژگی شناخته می‌‌شود <ref>شرح الاسماء الحسنی، ص ۹۵؛ تبیان، ص۳۶۳، الحکمة المتعالیه، ج۲، ص۲۶؛ فتوحات مکیه، ج۱، ص ۸۵</ref>.

# طبق برخی از روایات، اسرافیل آخرین کسی است که در پایان [[دنیا]] از سوی [[خداوند]] [[مرگ]] را درمی یابد <ref>بحارالانوار، ج۶، ص۳۲۶</ref> و نخستین کسی است که زنده می‌‌شود و نفخه دوم را برای زنده گرداندن [[مردگان]] می‌‌دمد <ref>تفسیر نسفی، ج ۳، ص۶۸</ref>. درپاره ای از روایات[[سخن]] از این است که [[عزرائیل]] آخرین کسی است که از جانب [[خدا]] [[قبض روح]] می‌‌گردد <ref>اعلام الدین فی صفات المؤمنین، ص ۳۵۳؛ تفسیر ابن حاتم، ج۹، ص۲۳۹۱؛ تفسیر ثعلبی، ج ۸، ص۲۵۸</ref>.

# در برخی روایات، او [[مؤذن]] [[آسمان‌ها]] دانسته شده است <ref>سبیل الهدی والرشاد، ج۳، ص۱۳۵</ref>.

# در روایات آمده است که این فرشته [[الهی]] در برابر [[عظمت]] و بزرگی خداوند، خویش را بس حقیر می‌‌شمارد و خود را با بالی از بال هایش می‌‌پوشاند <ref>الدرالمنثور، ج۱، ص۲۲۱</ref> [[قرآن]] نیز بدون نام بردن از اسرافیل، از فرشتگانی سخن گفته است که دارای دو یا سه و یا چهار بال می‌‌باشند <ref>فاطر:۱</ref> البته مقصود از بال داشتن [[فرشتگان]] آن نیست که آنها همچون پرندگان دارای دو بال پُر از پَر باشند، بلکه بدین معناست که آنها نیز دارای چیزی هستند که به وسیله آن از [[آسمان]] به [[زمین]] و از زمین به آسمان می‌‌روند <ref>المیزان، ج۱۷، ص۷</ref>.

بنابراین میان اسرافیل در [[منابع اسلامی]] با سرافیم در [[عهد عتیق]] از جهات متعدد همچون [[قرب به خداوند]]، ملازم بودن عرش و نحوه [[تسبیح]] و [[تقدیس]] [[ارتباط]] وجود دارد که می‌‌توان گفت این دو واژه از یک [[حقیقت]] حکایت می‌‌کند، اما تفاوت‌هایی که از [[جهت]] لفظ، معنا و مفرد و جمع وجود دارند شاید در طول [[تاریخ]] بر اثر کثرت استعمال و یا [[تحریف]] که در [[تورات]] پیش آمده رخ داده باشد.<ref>[[رحمت الله ضیائی ارزگانی|ضیائی ارزگانی، رحمت الله]]، [[اسرافیل - ضیائی ارزگانی (مقاله)|مقاله «اسرافیل»]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص ۲۳۸.</ref>

# [[پرونده:440259451.jpg|22px]] [[رحمت الله ضیائی ارزگانی|ضیائی ارزگانی، رحمت الله]]، [[اسرافیل - ضیائی ارزگانی (مقاله)|مقاله «اسرافیل»]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه کلام اسلامی ج۱''']]