فواید دانستن علائم و نشانه‌های ظهور چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

# جایی است که به [[دلیل]] گرفتار شدن در دام [[شبهات]] و با جوسازی [[جبهه]] [[باطل]] و پیچیدگی شرایط، نتوانند بر اساس معیارها و ضوابط به [[هدایت]] برسند. در این جاست که [[علائم]] می‌توانند راه‌گشا باشند و به کمک آن‌ها می‌توان جهت درست حرکت را دریافت.  

::::::برای توضیح بیش‌تر می‌توان از اقدامات مشابهی که [[پیامبر]]{{صل}} در دوران [[فتنه]] انجام داد یاد کرد. چنان‌که می‌دانیم [[پیامبر خاتم|رسول گرامی اسلام]] {{صل}} بارها درباره [[امامت]] و [[جانشینی]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} سخن گفت و با [[بینات]] و هدایت‌های خود این مسئله را برای [[مردم]] توضیح داد و [[حقانیت]] [[امام علی]] {{ع}} و [[لزوم]] [[پیروی]] [[مردم]] از ایشان پس از [[رحلت]] خود را تا آن‌جا که میسور بود بازگو کرد. این هدایت‌ها و [[بینات]] آن‌قدر زیاد بودند که اگر کسی واقعاً به دنبال [[شناخت حق]] بود، با مراجعه به برخی از آن‌ها می‌توانست بدان دست یابد. با این حال، آن [[حضرت]] در کنار این روشن‌گری‌ها و ارائه ضوابط، نشانه‌هایی نیز بیان فرمود. برای مثال، از [[عمار یاسر|عمار]] به عنوان نشانه [[جبهه حق]] یاد کرد و با جمله معروف {{عربی|" تَقْتُلُ عَمَّاراً الْفِئَةُ الْبَاغِيَة"}}<ref>عیون اخبارالرضا، ج۱، ص۶۸.</ref> به [[مسلمانان]] فهماند که هر گاه در فضای [[فتنه]] از [[شناخت حق]] و [[باطل]] ناتوان شدند، بدانند گروهی که عمار را می‌کشد، [[جبهه]] [[باطل]] است. یا در جایی دیگر از سگان حوئب یاد کرد و این‌که زنی که سگ‌های حوئب بر او پارس می‌کنند در مسیر [[حق]] گام بر‌نمی‌دارد<ref>رسائل المرتضی، ج۴، ص۶۴.</ref>. در جایی دیگر بر [[راست‌گویی]] [[ابوذر غفاری|ابوذر]] تأکید کرد تا هنگامی که [[ابوذر غفاری|ابوذر]] با زبان گویایش از [[انحراف]] [[عثمان بن عفان|عثمان]] می‌گوید، [[مردم]] فتنه‌زده بتوانند راه را از [[چاه]] بازشناسند و چنین فرمود: {{متن حدیث|مَا أَظَلَّتِ الْخَضْرَاءُ وَ لَا أَقَلَّتِ الْغَبْرَاءُ عَلَى ذِي لَهْجَةٍ أَصْدَقَ مِنْ أَبِي ذَرٍّ}}<ref>آسمان سبز سایه نیفکنده و کره خاک بر روی خود حمل نکرده صاحب‌لهجه‏ای راست‌گوتر از ابوذر؛ علل الشرایع، ج۱، ص۱۷۶.</ref>. روشن است که وجود این [[نشانه‌ها]] به معنای [[بی‌نیازی]] از [[بینات]] و معیار‌ها نیست و بدین معنا نیست که [[پیامبر خاتم|پیامبر گرامی اسلام]] {{صل}} برای تشخیص [[حق]] از [[باطل]] روشن‌گری نفرموده است، بلکه به گواهی [[تاریخ]]، آن [[حضرت]] در طول دوران [[رسالت]] خود بارها معیارها را فرموده بود. با این حال، در کنار آن‌ها به عنوان مکمل، نشانه‌هایی نیز قرار داد تا در وقت [[ضرورت]] برای کسانی که از اصول و معیارها بی‌اطلاعند، یا گرفتار شبهاتند و در فضای غبار‌آلودی که [[دشمن]] ایجاد کرده نمی‌توانند [[فهم]] درستی از معیارها داشته باشند، بتوانند مسیر [[حق]] را شناسایی کنند. [[نشانه‌های ظهور]] نیز در کنار اصول و ضوابط [[دین]]، نقش متمم و کمکی دارند و می‌توانند در هنگام [[جهل]] یا سیطره [[شبهات]] مفید بوده و کارکرد سلبی و ایجابی داشته باشند. در پرتو کارکرد سلبی آن می‌توان [[مدعیان دروغین]] را [[شناخت]] و [[دروغ]] کسانی که پیش از تحقق [[نشانه‌های حتمی]] ادعای [[مهدویت]] دارند را شناسایی کرد و در کارکرد ایجابی آن می‌توان به [[امید]] و تسریع در [[آمادگی]] و... رسید. اما باز هم باید تأکید کرد که این‌ها فقط نقش مکمل را دارند و نقش اصلی در [[هدایت]] به عهده همان اصول و ضوابطی است که در [[دین]] وجود دارد؛ اصول و ضوابطی که مربوط به همه زمان‌ها و مکان‌ها و همه شرایط و از جمله دوره غیبتند»<ref>[[نصرت‌الله آیتی|آیتی، نصرت‌الله]]، [[تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور]]، ص ۱۹ - ۲۲.</ref>.