جهاد در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

تخلف و نیز فرار از جهاد در همه [[شرایع الهی]] [[حرام]] است؛ [[حضرت موسی]]{{ع}} شماری از پیروانش را که از [[جهاد در راه خدا]] [[امتناع]] کردند، زیانکار: «و لاتَرتَدّوا عَلی اَدبارِکُم فَتَنقَلِبوا خـسِرین» ([[مائده]] / ۵، ۲۱) و [[فاسق]] دانست: «فَافرُق بَینَنا وبَینَ القَومِ الفـسِقین» (مائده / ۵، ۲۵ - ۲۶)؛ همچنین حرمت [[تخلف از جهاد]] در [[شرایع]] پیشین را از آیه ۲۴۶ بقره / ۲ که تخلف کنندگان را [[ظالم]] شمرده می‌توان دریافت: «وَاللّهُ [[عَلیم]] بالظالِمینَ». در [[شریعت اسلام]] افزون بر [[آیات]] فوق آیات دیگری نیز مستند حرمت تخلف از جهاد قرار گرفته‌اند؛ از جمله آیاتی که متخلفان از [[جهاد]] را [[بی‌ایمان]] شمرده ([[توبه]] / ۹، ۴۵) یا آنان را [[مذمت]] کرده‌اند (توبه / ۹، ۳۸، ۸۱، ۸۶ - ۸۷، ۹۳ - ۹۴)؛ همچنین آیاتی که [[عاقبت]] متخلفان را [[دوزخ]] یا [[عذاب اخروی]] دانسته‌اند، دال بر این حکم‌اند: «اِلاّ تَنفِروا یُعَذِّبکُم عَذابـًا اَلیمـًا» (توبه / ۹، ۳۹، ۲۴؛ [[توبه]] / ۹، ۸۱، ۹۴ - ۹۵)؛ همچنین فرار کردن از عرصه [[جنگ]] پس از شرکت در جهاد حرام است: «اِذا لَقیتُمُ الَّذینَ کَفَروا زَحفـًا فَلا تُوَلّوهُمُ الاَدبار». ([[انفال]] / ۸، ۱۵) <ref> تذکرة الفقهاء، ج ۹، ص۹؛ منهاج الصالحین، ج ۱، ص۳۷۰.</ref> این حکم را از آیه ۱۶ انفال / ۸ که فرار از جهاد را موجب دچار شدن به [[غضب الهی]] دانسته و نیز [[آیات]] ۲۵ و ۲۷ [[توبه]] / ۹ که از [[بخشش]] [[گناه]] فراریان یاد کرده نیز می‌توان استفاده کرد، چنان‌که در [[احادیث]]، [[فرار از جهاد]]، [[گناه کبیره]] خوانده شده است؛<ref>الکافی، ج ۲، ص۲۷۷؛ دعائم الاسلام، ج ۱، ص۳۷۰؛ مستدرک الوسائل، ج ۱۱، ص۷۱.</ref> همچنین در احادیث، [[حکمت]] [[تشریع]] این [[حرمت]]، گستاخ شدن [[دشمن]] نسبت به [[مسلمانان]]، [[اسارت]] و [[شکست]] و کشته شدن مسلمانان، وهن و [[سستی]] [[دین]] و مخدوش شدن [[رسالت]] [[پیامبران الهی]] و [[امامان]] ذکر شده است. <ref>علل الشرایع، ج ۲، ص۴۸۱؛ عیون اخبار الرضا، ج ۱، ص۹۹؛ من لایحضره الفقیه، ج ۳، ص۵۶۵.</ref> البته در صورتی که پشت کردن به دشمن تاکتیکی برای یافتن مکان مناسب یا [[پیوستن]] به گروهی دیگر از جهادگران برای ادامه [[جهاد]] باشد، جایز شمرده شده است: «ومَن یُوَلِّهِم یَومَذٍ دُبُرَهُ اِلاّ مُتَحَرِّفـًا لِقِتالٍ اَو مُتَحَیِّزًا اِلی فِئَةٍ». ([[انفال]] / ۸، ۱۶) <ref>المبسوط، طوسی، ج ۲، ص۱۰؛ المهذب، ج ۱، ص۳۰۴؛ المجموع، ج ۱۹، ص۲۹۱.</ref>