مصرف در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

وقف، یکی از راهبردهای مترقی [[اسلام]] برای رفع نیازهای عمومی، به ویژه نیاز گروه‌های آسیب‌پذیر است. سنت وقف در [[زمان رسول خدا]]{{صل}} با راهنمایی‌های گفتاری و رفتاری ایشان به خوبی در [[رفتار]] [[مسلمانان]] جای گرفته بود. به گونه‌ای که گفته‌اند هیچ یک از [[اصحاب]] ایشان نبود که چیزی را وقف نکرده باشد. ابن شُبه در [[تاریخ]] [[المدینة]] المنوره [[موقوفات]] [[پیامبر]] و اصحابش را نقل کرده است<ref>تاریخ المدینة المنوره، ج۱، ص۱۷۳-۲۳۱.</ref>. مطالعه این کتاب و سایر [[منابع تاریخی]] و [[حدیثی]]، موقعیت ممتاز [[امام علی]]{{ع}} را در عمل به این [[سنت الهی]] نشان می‌دهد. [[مولای متقیان]]{{ع}}، تمام املاکی را که به [[برکت]] و نیروی بازوان پرتوانش آباد ساخته بود، وقف نیازمندان کرد و در حالی به [[ملاقات]] پروردگارش شتافت که از [[اموال]] [[دنیا]] چیزی به جز هفتصد درهم که سهم او از [[بیت المال]] بود و آن را برای رفع نیاز خانواده‌اش کنار گذاشته بود، نداشت<ref>ر.ک: ابن حنبل، فضائل الصحابه، ج۱، ص۵۴۸، ح۹۲۲، قاضی نعمان، دعائم الاسلام، ج۲، ص۳۴۰.</ref>.<ref>[[سید رضا حسینی|حسینی، سید رضا]]، [[سیره اقتصادی امام علی (مقاله)| مقاله «سیره اقتصادی امام علی»]]، [[دانشنامه امام علی ج۷ (کتاب)|دانشنامه امام علی]]، ج۷، ص ۲۹۲.</ref>

== جستارهای وابسته ==