چگونه می‌توان برای ظهور امام مهدی زمینه‌سازی کرد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

[[امام باقر]]{{ع}} می‌‏فرماید: "گویی قومی را می‏‌بینم که از شرق در طلب [[حق]] [[قیام]] کرده‌‏اند؛ ولی بدانان نمی‌‏دهند و باز مطالبه می‌‏کنند؛ اما بدان‌‏ها نمی‌‏دهند. چون چنین می‏‌بینند، شمشیرهای خود را بر دوش می‏‌گیرند. آن هنگام، آنچه می‌‏خواهند، به آنان می‌‏دهند؛ ولی نمی‌‏پذیرند، تا این که پیروز می‌‏شوند و آن را جز به [[امام مهدی|صاحب الامر]]{{ع}} [[تسلیم]] نمی‌‏کنند. کشتگان آنان شهیدند. اگر من آنان را [[درک]] کنم، جانم را برای [[صاحب الامر]] می‏‌گذارم<ref> {{عربی|" كَأَنِّي بِقَوْمٍ قَدْ خَرَجُوا بِالْمَشْرِقِ يَطْلُبُونَ الْحَقَّ فَلَا يُعْطَوْنَهُ ثُمَّ يَطْلُبُونَهُ فَلَا يُعْطَوْنَهُ‏ فَإِذَا رَأَوْا ذَلِكَ‏ وَضَعُوا سُيُوفَهُمْ عَلَى عَوَاتِقِهِمْ فَيُعْطَوْنَ مَا سَأَلُوهُ فَلَا يَقْبَلُونَهُ حَتَّى يَقُومُوا وَ لَا يَدْفَعُونَهَا إِلَّا إِلَى صَاحِبِكُمْ قَتْلَاهُمْ شُهَدَاءُ أَمَا إِنِّي لَوْ أَدْرَكْتُ ذَلِكَ لَاسْتَبْقَيْتُ نَفْسِي لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ‏‏ ‏‏"}}، نعمانی، الغیبة، ص ۲۷۳؛ ح ۵۰</ref>. در این [[روایات]]، به روشنی از برپایی قیام‌‏ها و انقلاب‏‌هایی [[در آستانه ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} خبر داده شده است. افزون بر این‏ها، [[روایات]] فراوان دیگری نیز بر این نکته اتفاق دارند که [[پیش از ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}، حکومتی به [[رهبری]] یکی از [[صالحان]] که گمان می‏‌رود از [[فرزندان]] [[پیامبر]] هم باشد، در [[ناحیه]] [[مشرق]] تشکیل می‌‏شود و [[زمینه ظهور]] را مهیا می‌‏سازد. این [[حکومت]]، تا ظاهر شدن [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} و [[تسلیم]] آن به [[حضرت]] ایشان، ادامه می‏‌یابد.

در زمان ما نیز، برخی با استناد به ویژگی‏‌هایی که در [[روایات]] آمده، [[انقلاب اسلامی ایران]] را - که در سال‏ ۱۳۵۷ ش به [[رهبری]] [[امام خمینی]] به [[پیروزی]] رسید، همان دولتی دانسته‌‏اند که زمینه را برای [[ظهور]] و [[قیام]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} آماده می‌‏کند و - ان شاء اللّه- تا [[ظهور]] آن [[حضرت]] ادامه می‌‏یابد<ref>  جمعی از نویسندگان، مجموعه مقالات و گفتارها پیرامون حضرت مهدی عجّل اللّه تعالی فرجه الشریف، ص ۲۰۷</ref>. البته هیچ‏ یک از آن حرکت‏‌ها به اندازه [[انقلاب اسلامی]]، زمینه‏‌ساز [[انقلاب]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} نبوده‏‌اند؛ بلکه اصلا مقایسه آن‏ها با [[انقلاب اسلامی]] [[باطل]] است؛ از این ‏رو احتمال این‏که مراد از "[[دولت]] زمینه‏‌ساز" از جمله [[انقلاب اسلامی ایران]] باشد و تا [[ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ تداوم یابد، بسیار است.

«[[انقلاب]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} هم‌چون دیگر [[انقلاب‌ها]]، بدون مقدمه و [[زمینه‌سازی]] به وجود نمی‌آید، بلکه [[در آستانه ظهور]]، حرکت‌هایی پا می‌گیرد و زمینه را برای [[ظهور]] آن [[حضرت]] فراهم می‌آورد. بخش عمده‌ای از روایاتی که درباره رویدادهای [[پیش از ظهور]] و [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} آمده است، درباره [[ایران]] و [[ایرانیان]] است که با تعبیرات گوناگونی مانند: اهل [[فارس]]، [[عجم]]، اهل [[خراسان]]، اهل [[قم]]، اهل [[طالقان]]، اهل [[ری]] و... بیان شده است. با بررسی مجموع این [[روایات]] به این نتیجه می‌رسیم که در [[کشور]] [[ایران]]، [[پیش از ظهور]]، نظامی الهی و مدافع [[ائمه]] [[معصومین]] {{عم}} برپا می‌گردد که موردنظر [[امام زمان]] {{ع}} است و نیز [[مردم]] [[ایران]]، نقش عمده‌ای در [[قیام]] آن [[حضرت]] دارند<ref>چشم‌اندازی به حکومت مهدی {{ع}}، نجم الدین طبسی، ص ۵۸.</ref>. [[رسول خدا]] {{صل}} می‌فرماید: "مردمی از مشرق‌زمین [[قیام]] می‌کنند و زمینه را برای [[قیام]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} فراهم می‌سازند"<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۸۷؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۹۹؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۶۸.</ref>. نیز می‌فرماید: "پرچم‌های سیاهی از سمت [[مشرق]] خواهد آمد که دل‌های آنان همانند [[پاره‌های آهن]] است؛ پس هرکس از حرکت آنان [[آگاهی]] یافت، به سوی آنان برود و با آنان [[بیعت]] کند؛ هرچند لازم باشد که بر روی یخ حرکت کند"<ref>عقد الدرر، ص ۱۲۹؛ ینابیع المودة، ص ۴۹۱؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۸۴.</ref>. [[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: "گویا قومی را می‌بینم که در [[مشرق]] [[قیام]] کرده‌اند و [[حق]] را می‌طلبند، ولی [[حق]] را به آنان نمی‌دهند. بار دیگر طلب می‌کنند ولی باز به آنان واگذار نمی‌کنند. در این حالت، شمشیرها را از نیام کشیده، بر شانه می‌گذارند که در این هنگام، [[دشمن]] خواسته آنان را می‌پذیرد، ولی آنان نمی‌پذیرند و [[قیام]] می‌کنند و [[حق]] را واگذار نمی‌کنند، مگر به [[صاحب]] امر. کشتگان آنان شهیدند و اگر من آنان را [[درک]] می‌کردم، خودم را برای [[صاحب]] این امر آماده می‌کردم"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۴۳؛ غیبة نعمانی، ص ۳۷۳.</ref>.

}}

{{پاسخ پرسش