زلیخا در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

== فرجام زلیخا==

گزارش [[قرآن کریم]] درباره ماجرای یوسف{{ع}} و زلیخا با اعتراف وی مبنی بر بی‌گناهی آن [[حضرت]] پایان می‌یابد و درباره رخدادهای پس از آن و فرجام کار زلیخا هیچ گزارشی در آن نیامده است؛ اما بر اساس برخی گزارش‌های [[تاریخی]]،<ref>البدء و التاریخ، ج ۳، ص ۶۹ و ۷۲؛ تاریخ حبیب السیر، ج ۱، ص ۶۹.</ref> [[تفسیری]]<ref>تفسیر قمی، ج ۱، ص ۳۵۷؛ جامع البیان، ج ۱۳، ص ۹؛ مجمع البیان، ج ۵، ص ۴۱۸.</ref> و [[حدیثی]]،<ref>بحارالانوار، ج ۱۲، ص ۲۹۶.</ref> هنگامی که [[عزیز مصر]] در سال‌های [[قحطی]] و [[خشکسالی]] مرد، زلیخا با از دست دادن همه [[اموال]] و [[دارایی]] خود دچار [[فقر]] و نداری و [[نابینایی]] گردید، تا جایی که به گدایی پرداخت. او روزی بر سر [[راه]] [[یوسف]]{{ع}} قرار گرفت و [[خداوند]] را [[ستایش]] کرد که بردگان را به سبب [[طاعت]] و [[بندگی]]، [[حکومت]] و [[فرمانروایی]] داد و [[حاکمان]] را به سبب [[گناه]] و [[معصیت]] به [[بردگی]] و [[خواری]] کشاند. بر اساس این گزارش‌ها، [[حضرت یوسف]]{{ع}} پس از شناختن [[زلیخا]] با وی [[ازدواج]] کرد و از او دارای دو فرزند شد.<ref>جامع البیان، ج ۱۳، ص ۹؛ تفسیر قرطبی، ج ۹، ص ۲۱۴؛ تفسیر ابن کثیر، ج ۲، ص ۵۰۰.</ref> در برخی گزارش‌ها از [[جوان]]، [[زیبا]] و [[بینا]] شدن زلیخا بر اثر دعای حضرت یوسف{{ع}} [[سخن]] به میان آمده است.<ref>البدء و التاریخ، ج ۳، ص ۶۹ و ۷۲؛ بحار الانوار، ج ۱، ص ۲۵۳.</ref> بیشتر این گزارش‌ها که به [[محمد بن اسحاق]] و [[وهب بن منبه]] منسوب‌اند<ref>نک: جامع البیان، ج ۱۳، ص ۹؛ تفسیر قرطبی، ج ۹، ص ۲۱۳؛ تفسیر ابن کثیر، ج ۲، ص ۵۰۰.</ref> با توجه به آشنایی گسترده آن دو با منابع [[اهل کتاب]]، به احتمال زیاد از طریق آنان از اهل کتاب گرفته شده‌اند. برخی از [[مفسران]] با دیده تردید به این گزارش‌ها نگریسته‌اند<ref>نک: مجمع البیان، ج ۵، ص ۳۷۱؛ تفسیر قرطبی، ج ۹، ص ۲۱۳ - ۲۱۴.</ref>.<ref>[[علی اسدی|اسدی، علی]]، [[زلیخا (مقاله)|مقاله «زلیخا»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۴.</ref>

== منابع ==