شفاعت در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

#اشاره شد که [[شفاعت]]، وساطت در [[فیض]] است. طبعاً کسی که در [[دنیا]] امامی نداشته باشد، شفیعی در [[هدایت]] ندارد و در نتیجه، در قیامت [[کور]] و حیران خواهد بود: {{متن قرآن|يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ فَمَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَأُولَئِكَ يَقْرَءُونَ كِتَابَهُمْ وَلَا يُظْلَمُونَ فَتِيلًا * وَمَنْ كَانَ فِي هَذِهِ أَعْمَى فَهُوَ فِي الْآخِرَةِ أَعْمَى وَأَضَلُّ سَبِيلًا}}<ref>«روزی که هر دسته‌ای را با پیشوایشان فرا می‌خوانیم آنگاه کسانی که کارنامه‌شان را به دست راست آنان دهند، آن را می‌خوانند و به آنها سر مویی ستم نخواهد شد * و به راستی هر که در این جهان کور (دل) باشد همو در جهان واپسین (نیز) کور (دل) و گمراه‌تر خواهد بود» سوره اسراء، آیه ۷۱-۷۲.</ref>}}. {{متن حدیث|عَنِ الْحَارِثِ بْنِ الْمُغِيرَةِ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} مَنْ مَاتَ لَا يَعْرِفُ إِمَامَهُ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً قَالَ نَعَمْ قُلْتُ جَاهِلِيَّةً جَهْلَاءَ أَوْ جَاهِلِيَّةً لَا يَعْرِفُ‏ إِمَامَهُ‏ قَالَ جَاهِلِيَّةَ كُفْرٍ وَ نِفَاقٍ وَ ضَلَالٍ}}<ref>الکافی، ج۱، ص۳۷۷: باب من مات ولیس له إمام من أئمة الهدی و هو من الباب الأول.</ref>.

#شفیع اگر [[امام]] به [[حق]] باشد، امام [[مردم]] به سوی [[سعادت ابدی]] و [[بهشت]] است و اگر [[امام باطل]] باشد، [[شفیع]] پیروانش به سوی [[جهنم]] و [[عذاب ابدی]] است. {{متن حدیث|عن سعید بن جبیر عن ابن عباس فی قوله تعالی {{متن قرآن|يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ}}؛ قال{{ع}}: إذا کان [[یوم]] القیامة، [[دعا]] [[الله]] عز وجل أئمة الهدی و مصابیح الدجی و أعلام التّقی [[أمیر المؤمنین]] و [[الحسن]] و الحسین: ثم یقال لهم: جوزوا الصراط أنتم وشیعتکم و ادخلوا الجنة بغیر حساب. ثم یدعوا ائمة الفسق و انّ واللّه [[یزید]] منهم، فیقال له: خذ بید شیعتک إلی النار بغیر حساب}}<ref>البرهان فی تفسیر القرآن (ط. موسسة البعثة، قسم الدراسات الإسلامیة. ۱۴۱۵ ه.ق.)، ج۳، ص۵۵۶.</ref>. {{متن حدیث|عن أبی بصیر قال: سألت أبا عبد الله{{ع}} عن قول أمیر المؤمنین{{ع}}: الإسلام بدأ غریبا و سیعود غریبا کما کان. فطوبی للغرباء.... فقال{{ع}}: أما إنه سیدعی کل أناس بإمامهم أصحاب الشمس بالشمس و أصحاب القمر بالقمر و أصحاب النار بالنار و أصحاب الحجارة بالحجارة}}<ref>تفسیر العیاشی (ط. مکتبة العلمیة الاسلامیة. ۱۳۸۰ ه.ق.)، ج۲، ص۳۰۳.</ref>.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴]] ص ۶۰۳.</ref>

== منابع ==