امه در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخهها
جز
ربات: جایگزینی خودکار متن (-*[ +* [)
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-*[ +* [)) |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*[[امه]]: گروه و [[جماعت]]، زمان و مدت، [[پیشوا]] و [[مقتدا]]، [[کیش]] و [[آیین]]، مردمی که برایشان [[پیامبری]] ارسال شده است<ref>فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۶، ص۱۱-۱۲. فرزاد حاجی میرزایی، "امة / امت"، دانشنامه قرآن و قرآنپژوهی، ج۱، ص۲۹۰-۲۹۱.</ref>. در اصل از "اَمَّ یَؤُمُّ" به معنای قصد کردن است<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۱۳۳-۱۳۴.</ref>. | * [[امه]]: گروه و [[جماعت]]، زمان و مدت، [[پیشوا]] و [[مقتدا]]، [[کیش]] و [[آیین]]، مردمی که برایشان [[پیامبری]] ارسال شده است<ref>فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۶، ص۱۱-۱۲. فرزاد حاجی میرزایی، "امة / امت"، دانشنامه قرآن و قرآنپژوهی، ج۱، ص۲۹۰-۲۹۱.</ref>. در اصل از "اَمَّ یَؤُمُّ" به معنای قصد کردن است<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۱۳۳-۱۳۴.</ref>. | ||
*{{متن قرآن|وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً}}<ref>«و اگر خداوند میخواست شما را امّتی یگانه میگردانید» سوره مائده، آیه ۴۸.</ref>. | *{{متن قرآن|وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً}}<ref>«و اگر خداوند میخواست شما را امّتی یگانه میگردانید» سوره مائده، آیه ۴۸.</ref>. | ||
*مراد از اُمَّت در یک تعریف عام، [[جماعت]] و گروهی از [[مردم]] است که امر خاصی مانند [[دین]] و زبان مشترک یا مکان واحد آنها را جمع کرده باشد؛ خواه این [[اجتماع]] اختیاری باشد یا اجباری<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۱۳۳-۱۳۴.</ref>؛ امّا امَّت به صورت خاص بر هر قومی که به یک [[پیامبر الهی]] منتسب شدهاند، اطلاق میشود<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۴۲۸.</ref>. | *مراد از اُمَّت در یک تعریف عام، [[جماعت]] و گروهی از [[مردم]] است که امر خاصی مانند [[دین]] و زبان مشترک یا مکان واحد آنها را جمع کرده باشد؛ خواه این [[اجتماع]] اختیاری باشد یا اجباری<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۱۳۳-۱۳۴.</ref>؛ امّا امَّت به صورت خاص بر هر قومی که به یک [[پیامبر الهی]] منتسب شدهاند، اطلاق میشود<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۴۲۸.</ref>. |