بحث:گستره عصمت در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[شیخ صدوق]] در تبیین دیدگاه خود، به توضیح واژه سهو و اسهاء پرداخته و این‌گونه می‌گوید: [[سهو پیامبر]] خدا{{صل}} مانند سهو ما نیست؛ زیرا [[فراموشی]] آن حضرت، از جانب [[خداوند متعال]] است و جز این نیست که خداوند متعال، آن حضرت را دچار فراموشی می‌کند تا معلوم شود که اولاً: در [[آفرینش]] [[انسانی]] است مانند سایر [[مردم]]، ثانیاً: صفات خداوندی ندارد تا بشود او را [[پروردگار]] و [[معبود]] خویش قرار داد، ثالثاً: مردم بدانند که چنان‌چه دچار فراموشی شدند، [[حکم]] آن را بدانند. پس [[صدوق]] علاوه بر اینکه سهو پیامبر{{صل}} را از جانب خداوند می‌داند، سهو دیگر [[انسان‌ها]] را از طرف [[شیطان]] می‌داند و به این نکته متوجه میسازد که شیطان بر [[پیامبر خدا]]{{صل}} و [[امامان]]{{عم}} تسلطی ندارد: {{متن قرآن|إِنَّمَا سُلْطَانُهُ عَلَی الَّذِینَ یَتَوَلَّوْنَهُ وَالَّذِینَ هُمْ بِهِ مُشْرِکُونَ}}<ref>«چیرگی او تنها بر کسانی است که دوستش می‌دارند و بر کسانی که به او شرک می‌ورزند» سوره نحل، آیه ۱۰۰.</ref>.<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج۱، ص۳۶۰.</ref>.<ref>[[محمد حسن نادم|نادم، محمد حسن]]، [[رویکرد کلامی محدثان و متکلمان در تبیین قلمرو عصمت با تأکید بر آرای شیخ صدوق و شیخ مفید (مقاله) |رویکرد کلامی محدثان و متکلمان در تبیین قلمرو عصمت با تأکید بر آرای شیخ صدوق و شیخ مفید]]، ص۱۵۷-۱۷۶.</ref>