|
|
| خط ۱۳: |
خط ۱۳: |
|
| |
|
| به بیان دیگر، مراد از [[بیت]] [[نبوت]]، [[خانه]] ای است که رابط بین [[زمین]] و [[آسمان]] است، نه [[خانه]] ای که [[بدن]] مُلکی [[پیامبر خدا]]{{صل}} در آن زیست می‌‌کرد و [[شب]] هنگام در آن می‌‌آرمید، [[همسران]] آن [[حضرت]] در آنجا سُکنا داشتند و....، هر چند آن خانۀ سنگی و گِلی نیز از جهت انتساب به آن [[حضرت]]، شایستۀ [[تکریم]] و [[تعظیم]] بوده و هست. این خانۀ [[نبوت]] و [[ولایت]] است که [[مصالح]] آن، [[فضایل]] و [[کمالات معنوی]] و سایر اموری است که با [[ولایت]] تناسب دارد، نه [[خانه]] [[محمد بن عبدالله]]{{صل}} و زن‌های آن [[حضرت]]. در نتیجه، [[اهل]] این [[خانه]] کسانی هستند که با این [[فضایل]] و [[کمالات]]، [[ارتباط]] تام و کامل دارند<ref>ر.ک. [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[ادب فنای مقربان (کتاب)|ادب فنای مقربان]]، ج ۱، ص ۱۰۹-۱۱۱.</ref>. | | به بیان دیگر، مراد از [[بیت]] [[نبوت]]، [[خانه]] ای است که رابط بین [[زمین]] و [[آسمان]] است، نه [[خانه]] ای که [[بدن]] مُلکی [[پیامبر خدا]]{{صل}} در آن زیست می‌‌کرد و [[شب]] هنگام در آن می‌‌آرمید، [[همسران]] آن [[حضرت]] در آنجا سُکنا داشتند و....، هر چند آن خانۀ سنگی و گِلی نیز از جهت انتساب به آن [[حضرت]]، شایستۀ [[تکریم]] و [[تعظیم]] بوده و هست. این خانۀ [[نبوت]] و [[ولایت]] است که [[مصالح]] آن، [[فضایل]] و [[کمالات معنوی]] و سایر اموری است که با [[ولایت]] تناسب دارد، نه [[خانه]] [[محمد بن عبدالله]]{{صل}} و زن‌های آن [[حضرت]]. در نتیجه، [[اهل]] این [[خانه]] کسانی هستند که با این [[فضایل]] و [[کمالات]]، [[ارتباط]] تام و کامل دارند<ref>ر.ک. [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[ادب فنای مقربان (کتاب)|ادب فنای مقربان]]، ج ۱، ص ۱۰۹-۱۱۱.</ref>. |
|
| |
| ==معنای "[[اهل]]" در اصطلاح [[قرآن کریم]]==
| |
| به طور کلی، در [[قرآن کریم]]، ترکیب "[[اهل بیت]]" یک بار: {{متن قرآن|هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَى أَهْلِ بَيْتٍ}}<ref>«می‌خواهید شما را به خانواده‌ای رهنمون شوم» سوره قصص، آیه ۱۲.</ref> و "[[اهل‌البیت]]" دوبار به کار رفته است: {{متن قرآن|رَحْمَتُ اللَّهِ وَبَرَكَاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ}}<ref>«بخشایش خداوند و برکات او ارزانی شما خاندان (رسالت) است؟» سوره هود، آیه ۷۳.</ref>؛ {{متن قرآن|إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا}}<ref>«جز این نیست که خداوند می‌خواهد از شما اهل بیت هر پلیدی را بزداید و شما را به شایستگی پاک گردان» سوره احزاب، آیه ۳۳.</ref>.<ref>[[علی ربانی گلپایگانی|ربانی گلپایگانی، علی]]، [[اهل بیت - ربانی گلپایگانی (مقاله)|مقاله «اهل بیت»]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی ج۱]] ص ۵۳۹-۵۴۹.</ref>
| |
|
| |
| در [[فرهنگ]] [[قرآنی]] واژه "[[أهل]]" به افرادی گفته می‌شود که نوعی پیوند و [[وابستگی]]، آنها را گرد هم آورده باشد. مانند {{متن قرآن|أَهْلُ الْإِنْجِيلِ}}<ref>سوره مائده، آیه ۴۷.</ref>، {{متن قرآن|أَهْلَ الْقُرَى}}<ref>سوره اعراف، آیه ۹۶.</ref>، {{متن قرآن|أَهْلِ الْمَدِينَةِ}}<ref>سوره توبه، آیه ۱۰۱.</ref> و غیره. همچنین [[قرآن کریم]] گاهی کسانی را که در یک مسیر حرکت می‌کنند یا یک روش و مرام دارند یا [[پیروی]] از یک [[کتاب آسمانی]] می‌نمایند و یا پیرو مکتبی غیر [[الهی]] هستند ایشان را [[اهل]] همان مسیر و روش و کتاب می‌شمارد. مانند "[[أهل]] کتاب"، "[[أهل]] [[نار]]"<ref>ر.ک. [[احمد زمردیان|زمردیان، احمد]]، [[مقام ولایت در شرح زیارت جامعه کبیره (کتاب)|مقام ولایت در شرح زیارت جامعه کبیره]]، ص۲۲، با اندکی تصرف.</ref>.
| |
|
| |
| براساس [[فرهنگ]] [[قرآنی]]، به کسانی [[اهل]] یا [[ذریه]] [[پیامبر خدا]] گفته می‌شود که با او پیوند و [[وابستگی]] داشته باشند و مهمترین پیوند با [[پیامبر]]{{صل}}، هم [[عقیده]] بودن با آن [[حضرت]] است و کسی که از [[ایمان آوردن]] به [[رسول خدا]]{{صل}} سر باز زند، او در زمرۀ [[اهل]] و [[خاندان]] آن [[حضرت]] شمرده نمی‌شود. بنابراین، [[اهل]] بودن بر اساس [[منطق]] [[قرآن]] با ملاک [[انس]]، تعلق خاطر و [[وابستگی]] "که همان معنای لغوی بود"، منطبق خواهد بود. شدت و [[ضعف]] در اهلیت "[[اهل]] بودن"، به شدت و [[ضعف]] در [[انس]] و تعلق و [[وابستگی]]، بستگی دارد. از این رو ممکن است از کسی که [[وابستگی]] و تعلقی با او نیست، سلب اهلیت شود، هر چند جزء [[فرزندان]] [[انسان]] باشد. به بیانی دیگر دربارۀ معنای اصطلاح واژه [[اهل]] در [[قرآن کریم]] می‌توان چنین گفت: [[قرآن کریم]] آنان را که با [[پیامبری]] از [[انبیای الهی]] هم عقیده‌اند و به او [[ایمان]] دارند [[اهل]] "[[ذریه]]" او می‌داند و در مقابل، کسانی که حتی [[فرزند]] نسبی وی باشند ـ در صورت [[ایمان]] نیاوردن ـ از [[اهل]] او بیرون می‌شمارد<ref>به عبارت دیگر قرآن کریم کسی را که سنخیت روحی با انسان ندارد، اهل او نمی‌داند. ر.ک: [[محمد باقر تحریری|تحریری، محمد باقر]]، [[جلوه‌های لاهوتی (کتاب)|جلوه‌های لاهوتی]]، ج۱، ص۴۶.</ref> چنانکه در داستان [[نوح]]{{ع}} که فرزندش فرد ناشایسته‌ای بود [[خدای متعال]] فرمود: {{متن قرآن|إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ}}<ref>«او از خاندان تو نیست» سوره هود، آیه ۴۶.</ref>.<ref>ر.ک: [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، «تفسیر قرآن ناطق»، ص۴۵ ـ ۴۶. </ref>
| |
|
| |
|
| ==مصادیق [[اهل بیت پیامبر]]== | | ==مصادیق [[اهل بیت پیامبر]]== |
