چکمه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

کفش خاصّی که نظامیان برپا می‌‌کنند، به‌ویژه در میدان نبرد. آنچه در اذهان عموم از این کلمه تداعی می‌‌شود، “چکمه شمر” است که در آخرین لحظات حیات سید الشهدا(ع) با چکمه بر روی سینه آن حضرت رفت و آنگاه سر مبارکش را از تن جدا کرد. تعبیر مقاتل چنین است که: و جلس على صدر الحسين و قبض على لحيته و هم بقتله[۱].[۲]

منابع

پانویس

  1. بحار الأنوار، ج ۴۵، ص۵۶.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۱۴۷.