کراهت

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

مکروه یعنی یکی از احکام پنجگانه فقهی، یعنی ناپسند و ناخوشایند، آنچه که ترک آن بهتر است، هر چند گناه نیست. مکروهات هم مثل مستحبات بسیارند و همه ابعاد زندگی و اعمال انسان را شامل می‌شوند. آنچه مکروه است، ضرر یا خطر یا عواقب سوء و پیامدها و آثار نامطلوبی دارد که بهتر است از آن کارها اجتناب شود.

برخی از کارهای مکروه از این قرار است: پوشیدن لباس و کفش تنگ، خوابیدن تنها در خانه، خواندن سنگ قبرها، خوردن گوشت الاغ، نماز خواندن در مسیر مردم، روزه روز عاشورا، خوابیدن به رو، ادرار در آب راکد. انسان‌های باتقوا علاوه بر آنکه از گناه پرهیز می‌کنند، سعی می‌کنند مکروهات را هم انجام ندهند[۱].

منابع

پانویس