یحیی بن سلیم مازنی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

یحیی بن سلیم مازنی مردی شجاع و دلیر و کارزار بود. در روز عاشورا پس از عبدالرحمان بن عبدالله یزنی و به قولی پس از سوید بن عمرو به میدان رفت و بعد از گفتن رجز پیوسته بدون ترس از شهادت، به جناح چپ و راست سپاه دشمن یورش برد و بسیاری از نیروی دشمن را از پای درآورد و سرانجام به فیض شهادت نائل آمد.

مقدمه

صاحب کتاب مناقب می‌گوید: در روز عاشورا پس از عبدالرحمان بن عبدالله یزنی[۱] و به قولی پس از سوید بن عمرو[۲]، یحیی بن سلیم مازنی برای جهاد در راه خدا قیام نمود و این رجز را خواند: لا ضربن القوم ضربا فيصلا *** ضربا شديدا في العدا معجلا لا عاجزا فيها و لا مولولا *** و لا اخاف اليوم موتا مقبلا لكنني كالليث احمي اشبلا یعنی: من حتماً این گروه را با ضربتی می‌زنم که جدا کننده باشد. یک ضربت شدیدی که به تعجیل در میان دشمنان به کار خواهد رفت. من در میان آنان عاجز نیستم و واویلا نمی‌گویم. امروز از این مرگی که متوجه من شده خوفی ندارم. ولی من نظیر شیری هستم که از شیر بچگان دفاع کند. سپس حمله و قتال شدیدی کرد تا شهید شد[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. مناقب، ج۴، ص۱۱۱؛ الفتوح، ج۵، ص۱۹۴؛ مقتل الحسین (ع) خوارزمی، ج۲، ص۲۱، انوار الهدی.
  2. جلاء العیون، ص۶۷۰.
  3. بحار، ج۴۵، ص۲۴؛ مناقب ابن شهر آشوب، ج۴، ص۱۰۲.
  4. راجی، علی، مظلومیت سیدالشهداء ج۲، ص ۶۶؛ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۵۱۳.