نمایش مبدأ برای آیا زنان هم جزء یاران امام مهدی می‌باشند؟ (پرسش)

{{جعبه اطلاعات پرسش
| موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]]
| تصویر = 7626626268.jpg
| مدخل بالاتر = [[مهدویت]] / [[عصر ظهور امام مهدی]] /  [[یاران امام مهدی]] / [[زنان از یاران امام مهدی]]
| مدخل اصلی = [[احبشیه]]
| مدخل وابسته = 
| تعداد پاسخ = ۱۱
}}
'''آیا زنان هم جزء [[یاران امام مهدی]] {{ع}} می‌باشند؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.

== عبارت‌های دیگری از این پرسش ==
* آیا [[یاران]] [[زن]] [[امام مهدی]] {{ع}} از جمله [[سیصد و سیزده]] نفرند؟
* آیا در میان [[اصحاب]] [[امام مهدی]] {{ع}} [[زن]] نیز وجود دارد؟

== پاسخ جامع اجمالی ==
=== سیره اهل بیت {{ع}} و حضور [[بانوان]] در عرصه‌های گوناگون ===
از منظر [[اسلام]]، حضور [[زن]] در [[امور اجتماعی]]، یک مسئلۀ پذیرفته شده است. چنانکه [[حضرت زهرا]] {{س}} و [[زینب]] کبری {{س}} در [[امور اجتماعی]] و [[سیاسی]] حضور جدی داشتند؛ همچنین میان [[سپاهیان]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} و در سیرۀ [[جنگی]] [[حضرت امیر]] {{ع}}<ref>داستان حضور زنی به‌نام سوده حمدانی در جنگ صفین که رزمندگان را علیه معاویه تشویق می‌کرد.</ref>، [[زنان]] وظایفی را برعهده داشتند. در [[سیره امام زمان]] {{ع}} نیز که ادامه سیرۀ [[پیامبر]] و [[امام علی]] {{ع}} است، [[زنان]] حضور خواهند داشت<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۴۲۳.</ref>.

=== چهار گروه از [[بانوان]] در زمره یاران حضرت ولی عصر {{ع}} ===
براساس [[روایات]] چهار گروه از [[زنان]] به [[اصحاب امام زمان]] {{ع}} ملحق می‌‌شوند:

# زنانی که در [[عصر ظهور]] [[زندگی]] می‌‌کنند: اولین گروه از زنانی که به محضر [[امام زمان]] می‌شتابند، کسانی هستند که در آن ایام [[زندگی]] می‌‌کنند و همانند دیگر [[یاران امام]] {{ع}} به [[هنگام ظهور]]، در [[مکه]]، [[خدمت]] [[امام]] {{ع}} می‌رسند. [[امام باقر]] {{ع}} فرمودند: «به [[خدا]] [[سوگند]]، [[سیصد و سیزده نفر]] می‌آیند که پنجاه نفر از این عده [[زن]] هستند که بدون هیچ قرار قبلی در [[مکه]] کنار یکدیگر جمع خواهند شد»...<ref>{{متن حدیث|وَ یَجِی‏ءُ وَ اللَّهِ ثَلَاثُ مِائَةٍ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلًا فِیهِمْ خَمْسُونَ امْرَأَةً یَجْتَمِعُونَ بِمَکَّةَ عَلَی غَیْرِ مِیعَاد}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۳؛ نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبه، ص ۲۷۹.</ref><ref>ر.ک. [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۸۴؛ [[محمد جواد خراسانی|خراسانی، محمد جواد]]، [[مهدی منتظر ۱ (کتاب)|مهدی منتظر]]، ص ۲۶۵؛ [[محمد م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌|م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌، محمد]]، [[دانشنامهٔ امام مهدی (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]، ج۸، ص ۳۶۸؛ [[حبیب‌الله طاهری|طاهری، حبیب‌الله]]، [[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]، ص ۲۳۸ ـ ۲۳۹؛ [[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ج۲، ص۱۴۵، ۱۴۶؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[رخدادهای ظهور (کتاب)|رخدادهای ظهور]]، ص ۳۳؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۳، ص ۲۱۰ ـ ۲۱۱؛ [[محمد محمدی اشتهاردی|محمدی اشتهاردی، محمد]]، [[حضرت مهدی فروغ تابان ولایت (کتاب)|حضرت مهدی فروغ تابان ولایت]]، ص ۱۴۶ – ۱۴۸؛ [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص۲۲۰ -۲۲۱؛ [[علی ‎اصغر رضوانی|رضوانی، علی ‎اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص۵۹۳، ۵۹۴؛ پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۴۲۳.</ref> اما اینکه گفته شده در [[روایت]] واژۀ "[[رجل]]" به کار رفته و این بدان معناست که [[یاران خاص]] [[حضرت]] مردان هستند و [[زنان]] فقط همراه با [[اصحاب خاص]] هستند؛ باید دانست ممکن است استفاده از تعبیر مردان به [[دلیل]] [[کثرت]] آنان باشد<ref>ر.ک. [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص۲۲۰ -۲۲۱؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۸۴؛ [[علی ‎اصغر رضوانی|رضوانی، علی ‎اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص۵۹۳، ۵۹۴.</ref>.
# [[زنان]] آسمانی: چهارصد بانوی برگزیده ای که [[خداوند]] برای [[حکومت جهانی]] [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} در [[آسمان]] [[ذخیره]] کرده است و با [[ظهور]] آن [[حضرت]] همراه [[حضرت عیسی]] {{ع}} به [[زمین]] می‌آیند<ref>ابو هریره از پیامبر {{صل}} روایت کرده که: «عیسی بن مریم {{ع}} به همراه هشتصد مرد و چهار صد زن از بهترین و شایسته‌ترین افراد روی زمین فرود خواهد آمد».</ref>. آیا این [[زنان]] از [[امت‌های پیشین]] هستند یا [[امت اسلامی]] زمان [[پیامبر]] {{صل}} و [[معصومین]] {{ع}}؟ چرا به [[آسمان]] برده شده‌اند؟ و...، پرسش‌هایی است که در [[روایات]] در مورد آنها سخن گفته نشده است<ref>ر.ک. [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۸۴.</ref>.
# [[رجعت زنان]]: سومین گروه از [[یاوران]] [[حضرت بقیة الله]] {{ع}} زنانی هستند که [[خداوند]] به [[برکت]] [[ظهور امام زمان]] {{ع}} آنها را زنده خواهد کرد و بار دیگر به [[دنیا]] [[رجعت]] خواهند نمود. [[مفضل بن عمر]] از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] کرده است که فرمودند: «همراه [[قائم آل محمد]] {{صل}} سیزده [[زن]] خواهد بود». گفتم آنها را برای چه کاری می‌خواهد؟ فرمود: «برای مداوای مجروحان و برعهده گرفتن [[سرپرستی]] [[بیماران]]». عرض کردم: نام آنها را بفرمایید. فرمود: «[[قنواء]] دختر [[رشید هجری]]، [[ام ایمن]]، [[حبابه والبیه]]، [[سمیه]] [[مادر]] [[عمار یاسر]]، [[زبیده]] [[ام خالد]] احمسیه، ام سعید حنفیه، [[صیانه ماشطه]]، [[ام خالد]] جهنیه»<ref>{{متن حدیث|عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ، قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} یَقُولُ: یُکَرُّ مَعَ الْقَائِمِ {{ع}} ثَلَاثَ عَشْرَةَ امْرَأَةً. قُلْتُ: وَ مَا یَصْنَعُ بِهِنَّ؟ قَالَ: یُدَاوِینَ الْجَرْحَی، وَ یَقُمْنَ عَلَی الْمَرْضَی، کَمَا کَانَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ {{صل}}. قُلْتُ: فَسَمِّهِنَّ لِی. فَقَالَ: الْقِنْوَاءُ بِنْتُ رُشَیْدٍ، وَ أُمُّ أَیْمَنَ، وَ حَبَابَةُ الْوَالِبِیَّةُ، وَ سُمَیَّةُ أُمُّ عَمَّارِ بْنِ یَاسِرٍ، وَ زُبَیْدَةُ، وَ أُمُّ خَالِدٍ الْأَحْمَسِیَّةُ، وَ أُمُّ سَعِیدٍ الْحَنَفِیَّةُ، وَ صُبَانَةُ الْمَاشِطَةُ، وَ أُمُّ خَالِدٍ الْجُهَنِیَّةُ}}؛ طبری، محمد بن جریر، دلائل الإمامة، ص۲۵۹؛ حرعاملی، محمد بن حسن، اثبات الهداة، ج۳، ص۵۷۵؛؟؟؟، ص ۲۹۸، ح ۱۶۰۷.</ref><ref>ر.ک. [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۸۴؛ [[محمد جواد خراسانی|خراسانی، محمد جواد]]، [[مهدی منتظر ۱ (کتاب)|مهدی منتظر]]، ص ۲۶۵؛ [[محمد م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌|م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌، محمد]]، [[دانشنامهٔ امام مهدی (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]، ج۸، ص ۳۶۸؛ [[حبیب‌الله طاهری|طاهری، حبیب‌الله]]، [[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]، ص ۲۳۸ ـ ۲۳۹؛ [[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ج۲، ص۱۴۵، ۱۴۶؛ [[محمد محمدی اشتهاردی|محمدی اشتهاردی، محمد]]، [[حضرت مهدی فروغ تابان ولایت (کتاب)|حضرت مهدی فروغ تابان ولایت]]، ص ۱۴۶ ـ ۱۴۸؛ [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص۲۲۰ -۲۲۱؛ [[علی ‎اصغر رضوانی|رضوانی، علی ‎اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص۵۹۳، ۵۹۴؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۸۴؛ پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۴۲۳.</ref>
# [[رجعت]] [[بانوان]] [[پرهیزکاری]] که خود را با شرایط‍‌ [[زندگی]] در [[حکومت]] [[مهدی]] [[آل محمد]] {{ع}} [[تطبیق]] می‌‌دهند؛ این نوع [[رجعت]]، مربوط‍‌ به گروه خاصی نیست و هر بانویی خود را با [[خواسته‌ها]] و شرایط‍‌ [[زندگی]] در [[حکومت]] [[حضرت]] [[تطبیق]] دهد، ممکن است در [[آینده]] از [[رحمت]] خداوندی بهره‌مند گشته، برای [[یاری امام]] زنده شود<ref>نشریه موعود، شماره ۲۷، ص ۷۵.</ref><ref>ر.ک. [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۸۴.</ref>

=== وظیفۀ حساس [[زنان]] در دوران پیش از ظهور ===
اکنون که حضور [[بانوان]] در زمره [[یاران]] اصلی [[امام عصر]] {{ع}} قطعی است؛ توجه به این نکته ضروری است که به رغم تأکید [[دین مقدس اسلام]]، [[زنان]] که در طول [[تاریخ]] از [[حقوق]] خویش [[محروم]] بوده و [[شخصیت]] آنان [[تحقیر]] شده است؛ در دوران [[حضرت]]، [[شخصیت]] واقعی خویش را باز می‌یابند<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۳، ص ۲۱۰ - ۲۱۱.</ref>. همچنین باید توجه داشت [[یاری]] رساندن [[زنان]] به [[حضرت]]، به [[جبهه]] [[جنگ]] منحصر نیست، بلکه امور [[فرهنگی]]، [[سیاسی]]، [[اجتماعی]] و [[تربیتی]] را نیز دربر می‌گیرد<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۴۲۳.</ref>. لذا [[زنان]] بایستی ضمن بازشناسی توانمندی‌های خویش، به [[شناخت]] دقیق [[اسلام]] بپردازند، تا [[شایستگی]] حضور در جبهۀ [[یاران]] را به دست آورند<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۳، ص ۲۱۰ - ۲۱۱.</ref>.

== پاسخ‌ها ودیدگاه‌های متفرقه ==
{{پاسخ پرسش 
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. آیت‌الله خراسانی؛
| تصویر = 151949.jpg
| پاسخ‌دهنده = محمد جواد خراسانی
| پاسخ = [[آیت‌الله]] '''[[محمد جواد خراسانی]]'''، در کتاب ''«[[مهدی منتظر ۱ (کتاب)|مهدی منتظر]]»'' در این‌باره گفته است:

«[[حضرت باقر]] {{ع}} فرمود: "پنجاه [[زن]] همراه آن عده یعنی [[سیصد و سیزده]] تن خواهد بود"<ref>معجم احادیث الامام المهدی، ج ۵، ۲۱، ح ۱۴۵۲.</ref> و در "[[اثبات الهداة]]" [[حضرت صادق]] {{ع}} به [[مفضل]] فرمود: "با [[قائم]] {{ع}} سیزده [[زن]] خواهد بود". عرض کرد: "آنها چه می‌کنند؟" فرمود: "مداوای مجروحین و پرستاری مریضان می‌کنند چنان‌که با [[پیامبر]] {{صل}} بودند"<ref>اثباة الهداة، ج ۳، ۵۷۵، ح ۷۲۵.</ref><ref>[[محمد جواد خراسانی|خراسانی، محمد جواد]]، [[مهدی منتظر ۱ (کتاب)|مهدی منتظر]]، ص ۲۶۵.</ref>
}}
{{پاسخ پرسش 
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۲. آیت‌الله ری‌ش‍ه‍ری‌؛
| تصویر = 11046759983.jpg
| پاسخ‌دهنده = محمد م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌
| پاسخ = [[آیت‌الله]] '''[[محمد م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌]]'''، در کتاب ''«[[دانشنامهٔ امام مهدی (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]»'' در این‌باره گفته است:

«[[قیام]] جهانی و گسترده [[امام مهدی]] {{ع}}، همه [[آدمیان]] را در بر می‌گیرد و تمام اقشار [[جامعه]] را با خود همراه می‌کند. زنان نیز در این [[نهضت]] عمومی، نقش مهم و اثرگذاری دارند، تا آن جا که برخی گزارش‌ها شمار [[یاران]] [[زن]] [[امام]] {{ع}}، را پنجاه تن دانسته‌اند<ref>ر.ک: ص ۲۹۸، ح ۱۶۰۸.</ref>. در یک [[حدیث]]، [[وظیفه]] اصلی این عده، مداوای مجروحان و [[مراقبت]] از بیماران دانسته شده است که در این صورت، قابل [[تشبیه]] به [[نقش زنان]] شرکت کننده در غزوات [[پیامبر]] {{صل}} مانند [[احد]] و جنگ‌های [[امام علی]] {{ع}} مانند [[صفین]] است<ref>ر.ک: ص ۲۹۸، ح ۱۶۰۷.</ref>. [[حدیث]] اخیر<ref>ر.ک: ص ۲۹۸، ح ۱۶۰۷.</ref>، برخی از این زنان قهرمان را نام برده است»<ref>[[محمد م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌|م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌، محمد]]، [[دانشنامهٔ امام مهدی (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]، ج۸، ص ۳۶۸.</ref>.
}}
{{پاسخ پرسش 
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۳. حجت الاسلام و المسلمین طاهری؛
| تصویر = 11562.jpg
| پاسخ‌دهنده = حبیب‌الله طاهری
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین دکتر [[حبیب‌الله طاهری]] در کتاب ''«[[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]»'' در این‌باره گفته‌است:

«طبق فرموده [[امام باقر]] {{ع}} پنجاه نفر از آن ۳۱۳ نفر [[زن]] هستند که در [[مکه]] خود را در اولین فرصت به [[امام]] می‌رسانند، چنانکه فرمود: {{عربی|"وَ يَجِي‏ءُ وَ اللَّهِ ثَلَاثُ مِائَةٍ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلًا فِيهِمْ‏ خَمْسُونَ‏ امْرَأَةً يَجْتَمِعُونَ بِمَكَّةَ عَلَى غَيْرِ مِيعَادٍ قَزَعاً كَقَزَعِ الْخَرِيفِ"}}<ref>سوگند به خدا سیصد و اندی نفر مرد می‌آیند در میانشان پنجاه نفر زن هستند، در مکه اجتماع می‌کنن بی‌آنکه قبلاً وعده داده باشند، آمدنشان همچون ابرهای پاییزی است که با حرکات تند می‌آیند و در آن مرکز جمع می‌شوند؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۳.</ref>. در حدیثی دیگر [[مفصل بن عمر]] می‌گوید: عده‌ای از زنان همراه [[حضرت مهدی]] {{ع}} هستند. عرض کردم: این بانوان برای چه در کنار [[مهدی]] {{ع}} هستند؟فرمود: اینها مجروحان را مداوا می‌کنند و از بیماران جنگی پرستاری می‌نمایند، چنانکه زنان در زمان [[پیامبر خاتم|پیامبر اسلام]] {{صل}} همراه آن [[حضرت]] در [[جنگ‌ها]] این کارها را به عهده داشتند<ref> اثبات الهدی، ج ۷، ص ۱۵۰ و ص ۱۷۱.</ref>. در [[روایات]] آمده که پس از [[جنگ احد]] [[بدن]] مبارک [[امام علی|امیرالمؤمنین]] {{ع}} زخم‌های فراوان تا شصت زخم برداشته بود. [[پیامبر]] دو [[زن]] به نام [[ام سلیم]] و [[ام عطیه]] را [[مأمور]] مداوا و پانسمان زخم‌های [[بدن]] مبارک [[امام علی]] کرد. آنها طبق [[مأموریت]] به زخم‌بندی مشغول شدند، بعد گزارش دادند به قدری [[بدن]] [[امام علی|امیرالمؤمنین]] {{ع}} پر از زخم شده بود که هر زخمی را می‌بندیم در کنارش زخم دیگر شکافته می‌شود<ref> المیزان، ج ۴، ص ۶۹، به نقل از: اصول کافی. </ref>.

بنابراین زنان نیز باید شخصیت و [[نیروی معنوی]] خود را بیابند و بدانند که می‌توانند در کنار مردان نقش ایفا کرده و از [[یاران]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} قرارگیرند و همچون [[حضرت زینب|زینب کبری]] مسئولیت‌های سنگین یک [[انسان کامل]] را بدوش کشیده و [[رسالت]] خود را انجام دهند»<ref>[[حبیب‌الله طاهری|طاهری، حبیب‌الله]]، [[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]، ص ۲۳۸ - ۲۳۹.</ref>.
}}
{{پاسخ پرسش 
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۴. حجت الاسلام و المسلمین موسوی‌نسب؛
| تصویر = 13681056.jpg
| پاسخ‌دهنده = سید جعفر موسوی‌نسب
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید جعفر موسوی‌نسب]]'''، در کتاب ''«[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]»'' در این‌باره گفته است:

«شکی نیست که زنان در [[انقلاب‌ها]] می‌توانند نقش مؤثری را ایفا کنند و در [[انقلاب اسلامی ایران]] به تجربه ثابت شد که بانوان در عرصه‌های مختلف نقش اساسی را ایفا کردند و در صدر [[اسلام]] زنانی همچون [[حضرت خدیجه]] {{س}} و [[فاطمه زهرا|فاطمه]] {{س}} و [[حضرت زینب|زینب]] {{س}} نقش حساسی را ایفا نمودند و یقینا در [[انقلاب]] [[حضرت]] [[امام مهدی|ولی عصر]] {{ع}} نیز چنین خواهد بود.

طبق فرموده [[امام باقر]] {{ع}} از ۳۱۳ یاور [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} پنجاه نفر آنها را زنان تشکیل می‌دهند که در اولین فرصت در [[مکه]] خود را به [[امام مهدی|امام عصر]] {{ع}} ملحق می‌کنند بدون وعده قبلی آمدن زنان همچون ابرهای پاییزی است که با حرکتی تند می‌آیند و در آن مرکز عبادی جمع می‌شوند<ref>بحار، ج ۵۲، ص ۲۲۳۲.</ref>.

و در [[حدیث]] دیگری [[مفضل بن عمر]] می‌گوید: عده‌ای از زنان همراه [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} می‌باشند که مجروحان را مداوا می‌کنند و از بیماران جنگی [[حضرت]] پرستاری می‌کنند همانند زنان زمان [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} که همدوش [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} در [[جنگ‌ها]] حاضر بودند<ref>اثبات الهدى، ج ۷، ص ۱۵۰ و ص ۱۷۱.</ref>.

بنابراین زنان باید افتخار کنند و بدانند که می‌توانند در کنار مردان نقش ایفا کنند و از [[یاران]]  [[امام مهدی|حضرت صاحب الزمان]] {{ع}} قرار گیرند و همچون [[حضرت زینب|زینب کبری]] مسؤولیت‌های سنگین یک [[انسان کامل]] را داشته باشند و در بین ۳۱۳ نفر [[یاران]] [[امام مهدی|امام زمان]] پنجاه [[زن]] [[ارزش]] ویژه‌ای است برای بانوان و افتخاری بس عظیم»<ref>[[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ج۲، ص۱۴۵، ۱۴۶.</ref>.
}}
{{پاسخ پرسش 
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۵. حجت الاسلام و المسلمین یوسفیان؛
| تصویر = Pic2391.jpg
| پاسخ‌دهنده = مهدی یوسفیان
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[مهدی یوسفیان]]'''، در کتاب ''«[[رخدادهای ظهور (کتاب)|رخدادهای ظهور]]»'' در این‌باره گفته است:

«زنان نیز در این حرکت بزرگ، همگام با مردان، حاضر خواهند بود و به وظایفی که به آنان سپرده می‌شود، [[اقدام]] خواهند کرد. [[امام باقر]] {{ع}} ضمن روایتی طولانی فرموده‌اند: "قسم به [[خدا]] ۳۱۳ نفر می‌آیند؛ که در میان آنها ۵۰ [[زن]] است"<ref>{{عربی|"وَ یجیءُ وَ اللَّهِ ثلاثمائه وَ بُضْعِهِ عَشَرَ رَجُلًا فیهم خَمْسُونَ أُمَرَائِهِ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ معجم احادیث امام مهدی،  ج۵، ص۲۰،ح ۱۴۵۲.</ref>»<ref>[[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[رخدادهای ظهور (کتاب)|رخدادهای ظهور]]، ص ۳۳.</ref>.
}}
{{پاسخ پرسش 
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۶. حجت الاسلام و المسلمین سلیمیان؛
| تصویر = 136863.JPG
| پاسخ‌دهنده = خدامراد سلیمیان
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در کتاب ''«[[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]»'' در این‌باره گفته است:

«در تشکیل هسته اصلی آن پیکار بزرگ و [[جهاد]] [[مقدس]]، زنان نیز نقش به سزایی دارند و طبق بیان بعضی از [[احادیث]]، پنجاه [[زن]]، از [[یاران]] اصلی [[امام]] و همراه هسته مرکزی آن [[قیام]] حضور دارند. [[امام باقر]] {{ع}} در این باره فرمود: "به [[خدا]] [[سوگند]]! ۳۱۳ مرد که پنجاه [[زن]] نیز در میان آنهاست، مانند قطعه‌های ابر در فصل پاییز، در غیر موسم [[حج]] در [[مکه]] معظمه جمع می‌شوند"<ref>{{عربی|"وَ اللَّهُ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلًا فِيهِمْ خَمْسُونَ امْرَأَةٍ يَجْتَمِعُونَ بِمَكَّةَ عَلَى غَيْرِ مِيعَادُ قزعا كَقَزَعِ الْخَرِيفِ يَتْبَعُ بَعْضُهُمْ بَعْضاً "}}؛ محمد بن مسعود عیاشی، تفسیر العیاشی، ج۱، ص۶۴.</ref>؛ این موضوع، دو نکته را روشن می‌سازند:

# به رغم تأکید آموزه‌های وحیانی به‌ویژه در [[دین]] [[مقدس]] [[اسلام]] زنان در طول [[تاریخ]]، از [[حقوق]] خویش محروم بوده و شخصیت آنان تحقیر شده است. اما، در دوران آن [[انقلاب]] بزرگ، شخصیت واقعی خویش را باز می‌یابند و به عنوان [[کارگزاران]] اصلی آن تحول عظیم، در [[جامعه]] جهانی شرکت می‌کنند. این موضوع، اهمیت ویژه‌ای دارد که [[ارزش]] واقعی و پایه [[قدرت]] و [[توانمندی]] نوع [[زن]] و ارزشیابی استعدادهای او را مشخص می‌سازد.
# زنان اگر در [[جهاد]] و رویارویی مستقیم شرکت نکنند، در دیگر مسئولیت‌ها و سازندگی‌ها، می‌توانند مشارکت کنند. همچنین در گسترش [[فرهنگ]] اسلامی و [[آموزش]] [[معارف الهی]] می‌توانند کارآمد باشند و نقش برجسته‌ای ایفا کنند. در مسائل پشت جبهه و مسائل [[اجتماعی]] و تربیتی نیز می‌توانند نقش سازنده‌ای داشته باشند.

این موضوع، ارجمندی [[جایگاه]] [[زن]] و رشد و [[تکامل]] قابل توجه او را روشن می‌کند. اثر تربیتی این موضوع مهم، در [[جامعه]] [[منتظر]]، می‌تواند [[خودآگاهی]] زنان و بازشناسی توان رشد و بازیابی شخصیت آنان باشد. برای شرکت در آن [[انقلاب جهانی]]، زنان از هم اکنون باید با معیارهای دقیق اسلامی و [[اخلاقی]]، شخصیت خود را بسازند و در بعد [[علم]] و عمل [[تکامل]] یابند و بدانند که هم اکنون و در آینده، مسئولیت‌های بزرگی بر عهده دارند و در آینده کارهای مهمی را انجام خواهند داد. پس بایستی از هم اکنون به [[شناخت]] دقیق و درست [[اسلام]] بپردازند و در [[تربیت]] خویش بکوشند، تا پیش از [[ظهور]]، در جرگه زنان [[منتظر]] قرار گیرند، و پس از آن [[شایستگی]] شرکت در آن حرکت بزرگ و کمک رساندن به [[داعی]] [[حق]] را داشته باشند<ref>محمد حکیمی، عصر زندگی، ص۷۵ ۷۶ (با تصرف).</ref>»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۳، ص ۲۱۰ - ۲۱۱.</ref>.
}}
{{پاسخ پرسش 
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۷. حجت الاسلام و المسلمین محمدی اشتهاردی؛
| تصویر = 152012.jpg
| پاسخ‌دهنده = محمد محمدی اشتهاردی
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[محمد محمدی اشتهاردی]]'''، در کتاب ''«[[حضرت مهدی فروغ تابان ولایت (کتاب)|حضرت مهدی فروغ تابان ولایت]]»''  در این‌باره گفته است:

«از [[امام باقر]] {{ع}} [[نقل]] شده، فرمود: "[[سوگند]] به [[خدا]]! سیصد و اندی نفر می‌آیند در میانشان ۵۰ نفر [[زن]] هستند، در [[مکه]] اجتماع می‌کنند بی‌آنکه قبلا وعده داده شده باشند، آمدنشان همچون ابرهای پاییزی است (که با حرکات تند می‌آیند و در آن مرکز جمع می‌گردند"<ref>{{عربی|"وَ يَجِي‏ءُ وَ اللَّهِ ثَلَاثُ مِائَةٍ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلًا فِيهِمْ‏ خَمْسُونَ‏ امْرَأَةً يَجْتَمِعُونَ‏ بِمَكَّةَ عَلَى غَيْرِ مِيعَادٍ قَزَعاً كَقَزَعِ الْخَرِيف‏‏‏‏‏‏‏‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۳.</ref>. شکی نیست و به تجربه ثابت شده که زنان در [[انقلاب‌ها]] نقش مؤثر و تعیین‌کننده دارند، زنان هستند که [[جوانان]] رشید و سلحشور در دامان [[پاک]] خود می‌پرورانند و در پشت جبهه و خانه‌داری، پشتیبان محکم و خوب برای مردان می‌شوند، آنها می‌توانند با تصمیم آهنین خود شهیدپرور باشند، [[آتش]] [[انقلاب]] را شعله‌ور سازند، و در کنار جبهه‌ها به پانسمان زخمی‌ها بپردازند و نوازش‌گر انقلابیون شوند. در [[روایات]] آمده: پس از [[جنگ احد]] [[بدن]] [[امام علی|حضرت علی]] {{ع}} پر از زخم شد، به‌طوری که شصت مورد از [[بدن]] [[مولا]]  [[امام علی|علی]] {{ع}} بریدگی سخت پیدا کرد، [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]] {{صل}} دو [[زن]] بنام [[ام سلیم]] و [[ام عطیه]] را [[مأمور]] مداوا و پانسمان زخمهای [[بدن]] مبارک [[امام علی]] {{ع}} نمود، آنها طبق [[مأموریت]] به زخم‌بندی مشغول شدند، بعد گزارش دادند به قدری [[بدن]] [[امام علی|حضرت‌ علی]] {{ع}} پر از زخم شده که هر زخمی را می‌بندیم، در کنارش زخم دیگری شکافته می‌شود<ref>تفسیر المیزان، ج ۴، ص ۶۹، به نقل از اصول کافی.</ref>. و نیز در [[روایات]] آمده: پنجاه نفر از [[اصحاب]] ([[یاران]] خاص) [[حضرت]] [[قائم]] {{ع}} [[زن]] هستند<ref>المجالس السنیه، ج ۵، ص ۵۵۱.</ref>. به این ترتیب؛ زنان نیز باید شخصیت و [[نیروی معنوی]] خود را بیابند و بدانند که می‌توانند نقش سازنده‌ای داشته باشند و از [[اصحاب]] [[امام مهدی]] {{ع}} گردند و در جبهه‌های [[سیاسی]] و نظامی شرکت و [[تلاش]] فعال نمایند و همچون [[حضرت زینب|زینب کبری]] {{س}} مسؤولیت‌های سنگین یک [[انسان کامل]] را بدوش بکشند و [[رسالت]] خود را انجام دهند. به [[امید]] آن روز! به این [[حدیث]] نیز توجه کنید: [[مفضل]] گوید: [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "همراه [[مهدی]] {{ع}} سیزده [[زن]] هست. عرض کردم: این بانوان برای چه در کنار [[مهدی]] {{ع}} هستند؟ فرمود: اینها مجروحان را مداوا می‌کنند و از بیماران جنگی پرستاری می‌نمایند، چنان‌که زنان در زمان [[پیامبر]] {{صل}} در [[جنگ‌ها]] این کارها را به عهده می‌گرفتند"<ref>اثبات الهداة، ج ۷، ص ۱۵۰؛ ۱۷۱.</ref>. ضمنا ناگفته نماند که از کتاب خطبة البیان منسوب به [[امام علی]] {{ع}} آمده: نخستین کسی که از ۳۱۳ نفر به خدمت [[امام مهدی|امام عصر]] {{ع}} می‌رسد، دو نفر بصری به [[نام علی]] و محارب، و شش نفر دیگر از [[ابدال]] به نام‌ [[عبد الله]] هستند<ref>الاوائل، ص ۳۳.</ref>. و بالاخره در وصف [[یاران مهدی]] {{ع}}، از [[امام صادق]] {{ع}} به این مضمون آمده است: "آن‌چنان در برابر [[فرمانده]] کل قوا خبردار ایستاده‌اند که گویا مرغی بر سرشان است و تکان نمی‌خورند غذایشان تمام شده در عین حال آثار [[سجده]] در پیشانی‌شان پیداست، [[شیران روز]] و [[پارسایان]] شب هستند و قلبشان همچون پاره آهن محکم است. همراه آنها پرچمی است که [[جبرئیل]] {{ع}} در [[جنگ]] [[بدر]] برای [[پیامبر]] {{صل}} آورد ... پرچمی که تا یک ماه راه از چهار طرفش [[ترس]] را بر [[دشمنان]] مسلط می‌کند، از [[مکه]] بیرون نمی‌آید تا اینکه حلقه‌ای در اطرافش باشند. شخصی پرسید: این حلقه از چند نفر تشکیل شده؟ [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: از ده هزار نفر که [[جبرئیل]] {{ع}} در طرف راست و [[میکائیل]] {{ع}} در طرف چپ این حلقه هستند، سپس [[امام]] {{ع}} [[پرچم]] [[فتح]] را برافرازد و حرکت کند و در [[مشرق]] و [[مغرب]] کسی نماند جز اینکه از روی عناد بر آن [[پرچم]] [[لعنت]] کند"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲ ص ۳۶۷؛ اثبات الهداة، ج ۷ ص ۸۸؛ گویا اشاره به شرقی‌های طرفدار کمونیسم و غربی‌های طرفدار کاپیتالیسم؛ که با این پرچم مخالفت می‌کنند؛ می‌باشد.</ref>»<ref>[[محمد محمدی اشتهاردی|محمدی اشتهاردی، محمد]]، [[حضرت مهدی فروغ تابان ولایت (کتاب)|حضرت مهدی فروغ تابان ولایت]]، ص ۱۴۶ - ۱۴۸.</ref>.
}}
{{پاسخ پرسش 
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۸. حجت الاسلام و المسلمین صمدی؛
| تصویر = 783993038.jpg
| پاسخ‌دهنده = قنبر علی صمدی
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[قنبر علی صمدی]]'''، در کتاب ''«[[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]»'' در این‌باره گفته است:

«در برخی [[روایات]] از حضور عده‌ای از زنان در میان [[یاران]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} خبر داده شده است. این تعداد، در بخش‌های مربوط به بهداشت و درمان، انجام [[وظیفه]] خواهند کرد. البته تعداد آنان در [[روایات]]، متفاوت ذکر شده است. طبق [[روایت]] [[مفضل]]، سیزده نفر [[زن]] در میان [[اصحاب]] [[حضرت]] [[قائم]] {{ع}} حضور دارند که زخمی‌ها را مداوا و بیماران را پرستاری می‌کنند. در این [[روایت]]، اسامی نه نفر از این زنان ذکر شده است. [[مفضل بن عمر]] از [[امام صادق]] {{ع}} [[نقل]] کرده است که فرمود: "سیزده [[زن]] همراه [[قائم]] خواهند بود. آنها زخمی‌ها را مداوا و از بیماران پرستاری می‌کنند، همان‌گونه که در جنگ‌های [[رسول خدا]] {{صل}} زنانی بودند که این کار را انجام می‌دادند. عرض کردم آنان را برایم نام ببرید، [[حضرت]] اسامی برخی از آنان را یاد آور شد مانند: [[قنواء]] دختر [[رشید]]،‌ [[ام ایمن]]، [[حبابه والبیه]]، [[سمیه]] مادر [[عمار یاسر]]، [[زبیده]]،‌ [[ام خالد احمسیه]]،‌ [[ام سعید حنفیه]]، [[صیانه ماشطه]] و‌ [[ام خالد جهنیه]]"<ref>{{عربی|"عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ، قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} يَقُولُ: يُكَرُّ مَعَ الْقَائِمِ {{ع}} ثَلَاثَ عَشْرَةَ امْرَأَةً. قُلْتُ: وَ مَا يَصْنَعُ بِهِنَّ؟ قَالَ: يُدَاوِينَ الْجَرْحَى، وَ يَقُمْنَ عَلَى الْمَرْضَى، كَمَا كَانَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ {{صل}}. قُلْتُ: فَسَمِّهِنَّ لِي. فَقَالَ: الْقِنْوَاءُ بِنْتُ رُشَيْدٍ، وَ أُمُّ أَيْمَنَ، وَ حَبَابَةُ الْوَالِبِيَّةُ، وَ سُمَيَّةُ أُمُّ عَمَّارِ بْنِ يَاسِرٍ، وَ زُبَيْدَةُ، وَ أُمُّ خَالِدٍ الْأَحْمَسِيَّةُ، وَ أُمُّ سَعِيدٍ الْحَنَفِيَّةُ، وَ صُبَانَةُ الْمَاشِطَةُ، وَ أُمُّ خَالِدٍ الْجُهَنِيَّةُ"}}؛ دلائل الإمامة، ص۲۵۹؛ اثبات الهداة، ج۳، ص۵۷۵.</ref>؛ در بعضی دیگر از [[روایات]]، از حضور پنجاه [[زن]] و در برخی دیگر از نقل‌ها، عدد بیشتری ذکر شده است<ref>ر.ک: الملاحم و الفتن، ص۱۵۱.</ref>. [[جابر جعفی]] از [[امام باقر]] {{ع}} [[نقل]] کرده است که فرمود: "به [[خدا]] [[سوگند]]، سیصد و اندی نفر همراه [[مهدی]] {{ع}} خواهند بود که پنجاه نفر [[زن]] در میان آنان است. آنان بدون وعده قبلی در [[مکه]] گرد می‌آیند و مانند قطعه‌های ابر در فصل پائیز به هم می‌پیوندند"<ref>{{عربی|"وَ يَجِي‏ءُ وَ اللَّهِ ثَلَاثُ مِائَةٍ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلًا فِيهِمْ خَمْسُونَ امْرَأَةً يَجْتَمِعُونَ بِمَكَّةَ عَلَى غَيْرِ مِيعَادٍ قَزَعاً كَقَزَعِ الْخَرِيفِ يَتْبَعُ بَعْضُهُمْ بَعْضاً "}}؛ بحار الانوار، ج۵۲، ص۲۴۲ و ۳۰۱؛ معجم احادیث الامام المهدی {{ع}}، ج۵، ص۲۱.</ref>؛ در این [[روایت]]، ظاهر تعبیر {{عربی|"فِيهِمْ"}} نشان می‌دهد که این پنجاه [[زن]] نیز جزو [[سیصد و سیزده]] تن [[اصحاب خاص]] حضرت‌اند؛ اما کلمه {{عربی|"رَجُلًا"}} گویای [[مرد بودن]] [[یاران]] خاص است. لذا آن [[سیصد و سیزده]] نفر، ظاهراً فقط مردان هستند؛ چراکه در [[روایات]] دیگر نیز، در مورد آنان عبارت {{عربی|"رَجُلًا"}} به کار رفته است<ref>ر.ک: بحار الانوار، ج۵۳، ص۳۰۷.</ref> که می‌تواند قرینه باشد بر این که در این [[روایت]] نیز، مراد، [[همراهی]] پنجاه [[زن]] با [[اصحاب خاص]] است، نه اینکه آنان جزو [[سیصد و سیزده]] نفر هستند. از این‌رو، شاید بتوان گفت که [[روایت]] منقول از [[امام باقر]] {{ع}} و [[روایات]] مشابه آن، ناظر به آن دسته از زنانی است که پس از [[قیام]] [[امام مهدی]] {{ع}} برای [[یاری‌رسانی]] و مشارکت در کارها، [[حضرت]] را [[همراهی]] می‌کنند و جزو [[یاران]] و دستگاه [[حضرت مهدی]] {{ع}} به شمار می‌روند»<ref>[[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص220 -221</ref>.
}}
{{پاسخ پرسش 
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۹. آقای رضوانی؛
| تصویر = 15207.jpg
| پاسخ‌دهنده = علی اصغر رضوانی
| پاسخ = آقای '''[[علی اصغر رضوانی]]'''، در کتاب ''«[[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]»'' در این‌باره گفته است:

«مطابق برخی از [[روایات]] پنجاه نفری که از زنان در رکاب [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} هستند از میان ۳‌۱۳ نفر [[یاران]] خاص حضرتند: [[جابر بن یزید جعفی]] ضمن [[حدیث]] مفصّلی از [[امام باقر]] {{ع}} در بیان برخی [[نشانه‌های ظهور]] [[نقل]] کرده که فرمود: {{عربی| "يَجِيءُ وَ اللَّهِ ثَلَاثُ مِائَةٍ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلًا فِيهِمْ خَمْسُونَ امْرَأَةً يَجْتَمِعُونَ بِمَكَّةَ"}}<ref>«به خدا سوگند! سیصد و بالاتر از ده نفر می‌آیند که پنجاه نفر از این عده زن هستند و در مکه کنار یکدیگر جمع خواهند شد...» مجمع الزوائد، ج ۷، ص ۳‌۱۵؛ معجم الإمام مهدی {{ع}}، ج ‌۱، ص ۵‌۰‌۰</ref>. از کلمه فیهم که در [[روایت]] آمده استفاده می‌شود که این پنجاه [[زن]] از جمله ۳‌۱۳ نفرند. و تعبیر به رجلاً به جهت تغلیب است. همان‌گونه که در [[آیه تطهیر]] ضمیر کم که برای جمع مخاطب مذکر است به کار رفته و به طور حتم [[حضرت زهرا]] {{عم}} نیز مشمول [[آیه]] است و اگر مقصود [[امام]] {{ع}} از وجود آن پنجاه [[زن]]، [[همراهی]] آنان با آن ۳‌۱۳ نفر بود باید از تعبیر معهم استفاده می‌کرد، نه فیهم.

و اگر اشکال شود که: پس چرا اسامی این پنجاه نفر در بین نام ۳‌۱۳ نفر نیامده است؟ در جواب گوییم: با مراجعه به روایاتی که اسامی [[یاران]] خاص [[حضرت]] را ذکر کرده‌اند پی می‌بریم که نام همه ۳‌۱۳ نفر نیامده است و لذا ممکن است بقیه آنان از زنان باشند که به جهت خاصی نام آنان برده نشده است.

«از برخی [[روایات]] استفاده می‌شود که در میان [[اصحاب]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} تعدادی [[زن]] نیز وجود دارد: [[نعمانی]] از [[امام باقر]] {{ع}} [[نقل]] کرده که فرمود: به [[خدا]] [[سوگند]]! سیصد و اندی خواهند آمد و پنجاه نفر [[زن]] نیز در میان آنان است<ref>الغیبه، نعمانی، ص ۲۷۹</ref>.

[[مفضل بن عمر]] می‌گوید: [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: همراه [[حضرت قائم]] سیزده [[زن]] هستند. عرض کردم: آنان چه می‌کنند و چه نقشی خواهند داشت؟ [[حضرت]] فرمود: زخمی‌ها را مداوا می‌کنند و از بیماران پرستاری می‌نمایند، همچنان که همراه [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} بودند...<ref>دلائل الامامه، ص ۲۵۹؛ اثبات الهداه، ج ۳، ص ۷۵</ref>»»<ref>[[علی ‎اصغر رضوانی|رضوانی، علی ‎اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص۵۹۳، ۵۹۴.</ref>.
}}
{{پاسخ پرسش 
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱۰. مجتبی تونه‌ای؛
| تصویر = 13681078.jpg
| پاسخ‌دهنده = مجتبی تونه‌ای
| پاسخ = آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است:

«در کتاب "منتخب البصائر" از دو [[زن]] به نام "[[احبشیه]]" و "وتیره" نام برده شده است که از [[اصحاب]] و [[یاوران]] [[امام مهدی|حضرت قائم]] {{ع}} شمرده شده‌اند<ref>بیان الائمّه، ج ۳، ص ۳۳۸ (به نقل از چشم‌اندازى به حکومت مهدى، طبسى، ص ۶۹). </ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۲.</ref>.

«زنان در [[حکومت]] [[قائم]] [[آل محمد]] {{ع}} چه می‌کنند؟ چه کسانی هستند؟ چند نفرند؟ از کجا می‌آیند و چه مسؤولیتی برعهده دارند؟ براساس برخی از [[روایات]]، حضور و نقش این زنان از نظر زمان و موقعیت، چهارگونه است:

'''حضور پنجاه [[زن]] در بین [[یاران]] [[امام]]'''؛ اولین گروه از زنانی که به محضر [[امام زمان]] می‌شتابند، آنهایند که در آن ایام می‌زیسته‌اند و همانند دیگر [[یاران]] [[امام]] {{ع}} به [[هنگام ظهور]]، در [[حرم]] امن الهی به خدمت [[امام]] {{ع}} می‌رسند. در این‌باره دو [[روایت]] وجود دارد: [[روایت]] اول: امّ‌ سلمه ضمن حدیثی درباره [[علایم ظهور]]، از [[پیامبر]] [[روایت]] کرده است که فرمود: در آن هنگام پناهنده‌ای به [[حرم]] امن الهی [[پناه]] می‌آورد و [[مردم]] همانند کبوترانی که از چهار سمت به یک سو هجوم می‌برند، به سوی او جمع می‌شوند تا این‌که در نزد آن [[حضرت]] سیصد و چهارده نفر گرد می‌آیند که برخی از آنان [[زن]] می‌باشند که بر هر جبار و جبارزاده‌ای پیروز می‌شود<ref>معجم احادیث الامام المهدی، ج ۱، ص ۵۰۰.</ref>.

[[روایت]] دوم: [[جابر بن یزید جعفی]]، ضمن [[حدیث]] مفصلی از [[امام باقر]] {{ع}} در بیان برخی [[نشانه‌های ظهور]] [[نقل]] کرده که: به [[خدا]] [[سوگند]]، [[سیصد و سیزده]] نفر می‌آیند که پنجاه نفر از این عده [[زن]] هستند که بدون هیچ قرار قبلی در [[مکه]] کنار یکدیگر جمع خواهند شد. این است معنای [[آیه]] شریفه: "هرجا باشید [[خداوند]] همه شما را حاضر می‌کند. زیرا او بر هرکاری توانا است"<ref>همان.</ref>. نکته شگفت در این دو [[روایت]] این است که می‌فرماید: [[سیصد و سیزده]] مرد گرد آیند که پنجاه نفر ایشان [[زن]] هستند.

دوم آنکه: در روایتی که نام [[یاران]] برشمرده شده است نام هیچ زنی وجود ندارد<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۳.</ref>. در پاسخ این [[شبهه]] می‌توان گفت: این چند نفر در زمره همان [[سیصد و سیزده]] نفر هستند. زیرا اولا [[امام]] {{ع}} می‌فرماید: "فهیم"؛ یعنی در این عده پنجاه [[زن]] می‌باشد. دوم: شاید تعبیر مردان بدین‌سبب باشد که بیشتر این افراد مرد هستند و این کلمه از باب فزونی عدد مردان، چنین ذکر شده است. سوم: اگر مقصود [[همراهی]] خارج از این عده بود که [[امام]] می‌فرمود: "معهم"، نه این‌که بفرماید "فیهم"، زیرا این [[سیصد و سیزده]] نفر مانند عدد [[اصحاب]] [[بدر]] برشمرده شده‌اند و همه [[یاران]] و [[فرماندهان]] عالی‌رتبه و از نظر [[مقام]] و [[قدرت]] در حد بسیار بالایی هستند که برخی با ابر جابه‌جا می‌شوند و این‌ها بدون‌شک با بقیه [[مردم]] آن زمان فرق بسیار دارند. بنابراین اگر بگوییم آنها جزو همان [[سیصد و سیزده]] نفر هستند برای آنها رتبه و موقعیت ویژه قائل شده‌ایم و اگر بگوییم در زمره [[یاران]] دیگر [[حضرت]] باشند از امتیاز کمتری برخوردارند.

'''زنان آسمانی'''؛ دسته دوم چهارصد بانوی برگزیده هستند که [[خداوند]] برای [[حکومت جهانی]] [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} در [[آسمان]] [[ذخیره]] کرده است و با [[ظهور]] آن [[حضرت]] به همراه [[حضرت عیسی]] {{ع}} به [[زمین]] می‌آیند. [[ابو هریره]] از [[پیامبر]] {{صل}} [[روایت]] کرده که: [[عیسی بن مریم]] {{ع}} به همراه هشتصد مرد و چهار صد [[زن]] از [[بهترین]] و شایسته‌ترین افراد روی [[زمین]] فرود خواهد آمد. آیا این زنان از امت‌های پیشین هستند یا [[امت اسلامی]] زمان [[پیامبر]] {{صل}} و [[معصومین]] {{عم}}؛ یا از دوران‌های مختلف‌؟ آنها از چه زمان و به چه علت به [[آسمان]] برده شده‌اند و برای عهده‌داری منصبی در [[حکومت]] [[حضرت]] می‌آیند یا برای مسایل دیگر؟ این‌ها پرسش‌هایی است که این [[حدیث]] از آنها چیزی نمی‌گوید.

'''[[رجعت زنان]]'''؛ سومین گروه از [[یاوران]] [[حضرت بقیة الله]] {{ع}} زنانی هستند که [[خداوند]] به [[برکت]] [[ظهور امام زمان]] آنها را زنده خواهد کرد و بار دیگر به [[دنیا]] [[رجعت]] خواهند نمود. این گروه دو دسته‌اند: برخی با نام و نشان از زنده شدن‌شان خبر داده شده و برخی دیگر فقط‍‌ از آمدن‌شان سخن به میان آمده است. در منابع معتبر اسلامی نام سیزده [[زن]] یاد می‌شود که به [[هنگام ظهور]] [[قائم آل محمد]] {{صل}} زنده خواهند شد و در [[لشکر]] [[امام زمان]] به مداوای مجروحان جنگی و [[سرپرستی]] بیماران خواهند پرداخت.

[[طبری]] در دلائل الامامة، از [[مفضل بن عمر]] [[نقل]] کرده که [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: همراه [[قائم آل محمد]] {{صل}} سیزده [[زن]] خواهند بود. گفتم آنها را برای چه کاری می‌خواهد؟ فرمود: به مداوای مجروحان پرداخته، [[سرپرستی]] بیماران را به عهده خواهند گرفت. عرض کردم: نام آنها را بفرمایید. فرمود: [[قنواء]] دختر [[رشید هجری]]، [[ام ایمن]]، [[حبابه]] و[[البیه]]، [[سمیه]] [مادر [[عمار یاسر]]]، [[زبیده]] [[ام خالد]] احمسیه، [[ام سعید حنفیه]]، [[صیانه ماشطه]]، [[ام خالد جهنیه]]<ref>دلائل الامامة، ص ۳۱۴.</ref>. این گروه سیزده نفری [[رجعت]] خواهند کرد و [[خداوند]] برای قدردانی از آنها، به [[برکت]] [[امام زمان]] آنها را زنده خواهد کرد. در این [[روایت]] [[امام صادق]] {{ع}} از آن سیزده [[زن]] فقط‍‌ نام نه نفر را یاد می‌کند. در کتاب خصایص فاطمیه به نام نسبیه، دختر "[[کعبه]] مازینه"، و در کتاب منتخب البصائر به نام "وتیره" و "أحبشیه" اشاره شده است.

'''بانوان [[منتظر]]'''؛ چهارمین گروه [[یاوران]] [[امام زمان]] {{ع}} بانوان [[پرهیزکاری]] هستند که پیش از [[ظهور]] [[حضرت بقیة الله]] {{ع}} [[رحلت]] کرده‌اند. به ایشان گفته می‌شود: [[امام]] تو ظاهر گشته است، اگر مایلی می‌توانی حضور داشته باشی. آنان نیز به [[اراده]] [[پروردگار]] زنده خواهند شد. [[رجعت زنان]] مربوط‍‌ به گروه خاصی نیست و هربانویی خود را با خواسته‌ها و شرایط‍‌ زندگی در [[حکومت]] [[مهدی]] [[آل محمد]] {{ع}} تطبیق دهد، ممکن است در آینده از [[رحمت]] خداوندی بهره‌مند گشته، برای [[یاری]] [[امام]] زنده شود. یکی از آن شرایط‍‌ خواندن [[دعای عهد]] است که در فرد، نوعی [[آمادگی]] برای پذیرش [[حکومت]] آخرین [[ذخیره]] الهی ایجاد می‌کند<ref>نشریه موعود، شماره ۲۷، ص ۷۵.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۸۴.</ref>.

#«"[[زبیده]]" یکی از زنانی است که طبق روایتی از [[امام صادق]] {{ع}}، جزو [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} خواهد بود. وی همسر [[هارون الرشید]] و از [[شیعیان]] بوده است. هنگامی که [[هارون]] از [[عقیده]] او [[آگاه]] شد، [[سوگند]] یاد کرد که او را طلاق دهد، او به انجام کارهای نیک معروف بود. در زمانی که یک مشک [[آب]] در شهر [[مکه]] یک [[دینار]] طلا [[ارزش]] داشت، او [[حجاج]] و شاید همه [[مردم]] [[مکه]] را سیراب کرد. او با کندن کوه‌ها و احداث تونل‌ها، اب را از خارج [[حرم]] -از فاصله ده میلی- به [[حرم]] آورد. [[زبیده]] صد کنیز داشت که همگی حافظ‍‌ [[قرآن]] بودند و هرکدام موظف بودند که یک‌دهم [[قرآن]] را بخوانند؛ به گونه‌ای که از منزل مسکونی او صدای قرائت [[قرآن]]، همانند زنبورهای عسل بلند بود<ref>تنقیح المقال، ج ۳، ص ۷۰.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۷۵.</ref>.
#«"[[سمیه]]" یکی از زنانی است که طبق [[روایت]] [[امام صادق]] {{ع}} جزو [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} خواهد بود. مادر [[عمار یاسر]] بود. او هفتمین نفری بود که به [[اسلام]] گروید و به همین سبب بدترین شکنجه‌ها را بر او روا داشتند. گاهی که گذر [[پیامبر]] {{صل}} به عمّار و پدر و مادرش می‌افتاد و می‌دید که آنان در گرمای سوزان [[مکه]] روی زمین‌های داغ در حال [[شکنجه]] هستند، می‌فرمود: ای [[خاندان]] یاسر! [[صبر]] کنید؛ بدانید که وعده‌گاه شما [[بهشت]] است. سرانجام [[سمیه]] با نیزه دژخیمی خونخوار چون ابو [[جهل]]، به [[شهادت]] رسید و او نخستین [[زن]] [[شهید]] در [[اسلام]] است<ref>اسد الغابه، ج ۵، ص ۴۸۱.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۰۹.</ref>.
#«"[[صیانه ماشطه]]" یکی از زنانی است که [[امام صادق]] {{ع}} در [[روایت]] [[مفضل بن عمر]]، از آن به‌عنوان همراه [[حضرت قائم]] {{ع}} نام می‌برد. در [[دولت مهدی]] {{ع}} سیزده [[زن]] برای معالجه زخمیان، زنده گشته، به [[دنیا]] بازمی‌گردند که یکی از آنان صیانه است که همسر حزقیل و آرایشگر دختر [[فرعون]] بوده است و شوهرش حزقیل، پسرعموی [[فرعون]] و گنجینه‌دار وی بوده است. به گفته او، حزقیل، [[مؤمن]] [[خاندان]] [[فرعون]] است و به [[پیامبر]] زمانش -[[حضرت موسی]] {{ع}}- [[ایمان]] آورد<ref>ریاحین الشریعه، ج ۵، ص ۱۵۳؛ خصائص فاطمیه، ص ۳۴۳.</ref>. [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: "در شب [[معراج]]، در سیر میان [[مکه]] و [[مسجد الاقصی]]، ناگهان بوی خوشی به مشامم رسید که هرگز مانند آن را نبوییده‌ام. از [[جبرئیل]] پرسیدم که این بوی خوش چیست‌؟ گفت: ای [[رسول خدا]]! همسر حزقیل به [[حضرت موسی]] بن [[عمران]] [[ایمان]] آورده بود و [[ایمان]] خود را پنهان می‌کرد. عمل او آرایشگری در حرمسرای [[فرعون]] بود. روزی مشغول آرایش دختر [[فرعون]] بود که ناگهان شانه از دست او افتاد و بی‌اختیار گفت: "بسم [[الله]]" دختر [[فرعون]] گفت: آیا پدر مرا [[ستایش]] می‌کنی‌؟ گفت: نه؛ بلکه آن‌کسی را [[ستایش]] می‌کنم که پدر تو را آفریده است و او را از بین خواهد برد. دختر [[فرعون]] شتابان نزد پدر رفت و گفت: صیانه به [[موسی]] [[ایمان]] دارد. [[فرعون]] او را احضار کرد و به او گفت: مگر به خدایی من اعتراف نداری‌؟ صیانه گفت: هرگز، من از خدای حقیقی دست نمی‌کشم و تو را [[پرستش]] نمی‌کنم. [[فرعون]] [[دستور]] داد، تنور مسی را برافروختند و چون آن تنور سرخ شد، همه بچه‌های آن [[زن]] را در حضور او در [[آتش]] انداختند. زمانی که خواستند بچه شیرخوارش را که در بغل داشت، بگیرند و در [[آتش]] بیندازند، صیانه منقلب شد و خواست که با زبان، از [[دین]] اظهار [[برائت]] کند که ناگاه به امر [[خدا]]، آن کودک به سخن آمد و گفت: "مادر! [[صبر]] کن تو راه [[حق]] را می‌پیمایی". فرعونیان آن [[زن]] و بچه شیرخوارش را نیز در [[آتش]] افکندند و سوزاندند و خاکسترشان را در این [[زمین]] ریختند و تا [[روز قیامت]] این بوی خوش، از این سرزمین استشمام می‌شود<ref>منهاج الدموع، ص ۹۳.</ref>. صیانه از زنانی است که زنده می‌شود و به [[دنیا]] باز می‌گردد و در رکاب [[حضرت مهدی]] {{ع}} انجام [[وظیفه]] می‌کند»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۶۳.</ref>.
* [[قنواء]] طبق [[روایت]] [[مفضل بن عمر]] از [[امام صادق]] {{ع}}، وی از زنانی است که جزو [[یاران]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} خواهد بود. [[قنواء]] دختر [[رشید هجری]] است و در خصوص شخصیت او در کتب [[شیعه]] و [[سنی]]، سخنی به میان نیامده است.

[[ابو حیان بجلی]] می‌گوید: از قنوا دختر [[رشید هجری]] پرسیدم: از پدرت چه [[حدیث]] و روایتی شنیده‌ای‌؟ گفت: پدرم از [[امام علی|امیر المؤمنین]] {{ع}} [[نقل]] کرد که آن [[حضرت]] فرمود: "ای رشید! [[صبر]] تو چگونه است، هنگامی که پسرخوانده [[بنی امیه]] -[[ابن زیاد]]- تو را نزد خود بخواند و دو دست و دو پا و زبانت را قطع کند؟" عرض کردم: آیا پایان کارم [[بهشت]] است‌؟ فرمود: "ای رشید! در [[دنیا]] و [[آخرت]] به همراه من هستی". [[قنواء]] می‌گوید: به [[خدا]] [[سوگند]]، پس از مدتی [[ابن زیاد]] پدرم را احضار کرد و از او خواست تا از [[علی]] {{ع}} بیزاری بجوید، ولی او هرگز این کار را نکرد. [[ابن زیاد]] گفت: [[علی]] {{ع}} کیفیت قتل تو را چگونه توصیف کرده است‌؟ پدرم پاسخ داد: [[دوست]] من [[علی]] {{ع}} مرا چنین [[آگاه]] ساخت که تو مرا به بیزاری از [[امام علی]] {{ع}} می‌خوانی، ولی من [[اجابت]] نمی‌کنم؛ سپس دو دست و دو پا و زبانم را قطع می‌کنی. [[ابن زیاد]] گفت: به [[خدا]] [[سوگند]]، خلاف [[پیشگویی]] [[علی]] را در [[حق]] تو [[اجرا]] می‌کنم. آن‌گاه [[دستور]] داد دو دست و دو پایش را قطع کنند و زبانش را سالم باقی گذارند. [[قنواء]] می‌گوید: من پدرم را به دوش کشیدم و در راه به او گفتم: ای پدر! آیا احساس درد می‌کنی‌؟ فرمود: خیر، فقط‍‌ به مقدار فشاری که جمعیت بر من وارد کند، احساس ناراحتی می‌کنم. چون پدرم را برداشتم و از کاخ [[ابن زیاد]] بیرون بردم، [[مردم]] به گرد او جمع شدند. پدرم از فرصت استفاده کرد و گفت: قلم و دوات و کاغذ بیاورید تا برای شما حوادثی را بازگو کنم؛ ولی چون این خبر به [[ابن زیاد]] رسید، [[دستور]] داد زبانش را نیز قطع کنند و پدرم در همان شب به [[شهادت]] رسید<ref>سفینة البحار، ج ۲، ص ۵۲۲؛ اعیان الشیعه، ج ۳۲، ص ۶؛ چشم‌اندازی به حکومت مهدی {{ع}}، ص ۷۵.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۵۶۹.</ref>.

«در کتاب منتخب البصائر از دو [[زن]] به نام "وتیره" و "[[احبشیه]]" نام برده شده است که از [[اصحاب]] و [[یاوران]] [[حضرت قائم]] {{ع}} شمرده شده‌اند<ref>بیان الائمه، ج ۳، ص ۳۳۸ (به نقل از چشم‌اندازی به حکومت مهدی {{ع}}، طبسی، ص ۶۹.).</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۷۵۴.</ref>.

برکه، مشهور به امّ‌ ایمن و ام الظباء است، ولى کنیه‌اش بر اسم وى [[غلبه]] دارد. او از زنانى است که به [[نقل]] از [[امام صادق]] {{ع}}، همراه [[امام مهدی|حضرت مهدى]] {{ع}} خواهد بود<ref>دلائل الإمامة، ص ۲۵۹؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۷۵. </ref>. وى دختر ثعلبة بن عمرو، از [[اصحاب]] [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]] {{صل}} و کنیز [[حضرت]] آمنه و یا [[عبد الله بن عبد المطلب]] بود که ارثا به [[پیغمبر]] {{صل}} رسید و دایه [[رسول اکرم]] {{صل}} شد و در کودکى، آن [[حضرت]] را پرورش داد. لذا مورد محبت‌هاى بسیار [[پیغمبر]] بود و [[پیامبر]] مى‌فرمود: "[[ام ایمن]]، بعد از مادرم در [[حکم]] مادر من است" و نیز مى‌فرمود: "او جزو [[اهل بیت]] من است". [[پیامبر]] {{صل}} پس از [[ازدواج]] با [[حضرت خدیجه]]، [[ام ایمن]] را آزاد کرد و او با "[[عبید بن حارث خزرجى]]" [[ازدواج]] نمود و پسرش "ایمن" متولد گشت و شهرت او از نام همین پسر است. او زنى [[شجاع]] بود و در [[جنگ حنین]]، و [[احد]] و [[خیبر]] شرکت جست<ref>معارف و معاریف، ج ۲، ص ۴۱۳. </ref>. امّ‌ ایمن، شخصیتى است که وقتى در راه [[مکه]] و [[مدینه]] تشنگى بر او [[غلبه]] کرد و نزدیک بود از پاى درآید، دلو آبى از [[آسمان]] بر او فرود آمد و از آن نوشید و هرگز پس از آن تشنه نشد<ref>مصنف عبدالرزاق، ج ۴، ص ۳۰۹؛ الإصابة، ج ۴، ص ۴۳۲. </ref>. وى احادیثى از [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]] {{صل}} [[روایت]] کرده و در هنگام [[رحلت]] [[پیغمبر]] {{صل}}، بیش از اندازه مى‌گریست و مى‌گفت که [[گریه]] من فقط‍‌ براى انقطاع وحى الهى از خانه ما است و نیز [[حضرت زهرا]] {{س}} در حادثه [[فدک]]، وى را [[شاهد]] خود معرفى فرمود. [[فرزند]] وى -ایمن- یکى از ده تنى است که هنگام متفرق شدن [[لشکر]] [[اسلام]] در [[جنگ حنین]]، شجاعانه [[مقاومت]] نمود و در رکاب [[رسول اکرم]] {{صل}} به [[شهادت]] رسید<ref>معارف و معاریف، ج ۲، ص ۴۱۴. </ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۱۲۰.</ref>.

«حبابه والبیه از زنانی است که طبق روایتی از [[امام صادق]] {{ع}} جزو [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} خواهد بود. [[شیخ طوسی]] وی را از [[اصحاب]] [[امام حسن]] {{ع}} و [[ابن داوود]] او را از [[اصحاب]] [[امام حسن]]، [[امام حسین]]، [[امام سجاد]] و [[امام باقر]] {{عم}} می‌داند. برخی دیگر ایشان را از [[اصحاب]] هشت [[امام]] [[معصوم]] -تا [[امام رضا]] {{ع}}- شمرده‌اند. هم‌چنین گفته شده است که [[امام رضا]] {{ع}}، ایشان را در پیراهن شخصی خود [[کفن]] کرد. او به هنگام [[مرگ]]، بیش از ٢٤٠ سال داشت. او دوبار به دوران [[جوانی]] بازگشت که یک بار با [[معجزه]] [[امام سجاد]] {{ع}} و بار دوم با [[معجزه]] [[امام رضا]] {{ع}} بود و اوست که هشت [[امام]] [[معصوم]] بر سنگی که به همراه داشت، با خاتم خود، بر آن نقش زدند<ref>تنقیح المقال، ج ۲۳، ص ۷۵.</ref>. [[حبابه والبیه]] می‌گوید: ... به [[امیر مؤمنان]] {{ع}} عرض کردم: [[خدا]] تو را مشمول [[رحمت]] خود قرار دهد. [[دلیل]] [[امامت]] چیست‌؟ [[حضرت]] در پاسخ فرمود: "آن سنگ‌ریزه را نزد من بیاور." آن را به حضور [[حضرت]] آوردم، [[امام علی|علی]] {{ع}} با انگشتر خود بر آن مهر زد، به‌گونه‌ای که آن مهر بر آن سنگ، نقش بست و به من فرمود: "ای حبابه! هرکس که مدّعی [[امامت]] شد و توانست مانند من این سنگ را مهر کند، او امامی است که [[پیروی]] از او [[واجب]] است. [[امام]] کسی است که هرچیز را بخواهد می‌داند." من پی کار خودم رفتم، تا [[امیر مؤمنان]] {{ع}} از [[دنیا]] رفت. آن‌گاه خدمت [[امام حسن]] {{ع}} آمدم که بر جای [[علی]] {{ع}} نشسته بود و [[مردم]] از او سؤال می‌کردند. چون مرا دید، فرمود: "ای [[حبابه والبیه]]!" عرض کردم: بلی سرور من! فرمود: "آن‌چه همراه داری بیاور". من آن سنگ کوچک را به آن [[حضرت]] دادم. ان بزرگوار مانند [[علی]] {{ع}} با انگشتر خود بر آن مهر زد؛ به‌گونه‌ای که جای مهر بر آن نقش بست. سپس به حضور [[امام حسین]] {{ع}} که در [[مسجد]] [[رسول خدا]] بود آمدم. مرا نزد خود خواند و خوش‌آمد گفت و فرمود: "[[دلیل]] آن‌چه تو می‌خواهی موجود است. آیا نشانه [[امامت]] را می‌خواهی‌؟" گفتم: آری، ای آقای من! فرمود: "آن‌چه با خود داری بیاور"؛ من آن سنگ کوچک را به او دادم، انگشترش را بر آن زد و مهرش بر آن نقش بست.

پس از [[امام حسین]] {{ع}} خدمت [[امام سجاد]] {{ع}} رسیدم و به قدری پیر شده بودم که رعشه بر اندامم مستولی شده بود و صد و سیزده سال داشتم. آن [[حضرت]] در [[رکوع]] و [[سجود]] بود و به من توجّهی نداشت. از دریافت نشانه [[امامت]] [[ناامید]] شدم. آن [[حضرت]] با انگشت سبابه خود به من اشاره کرد و به اشاره او جوانی‌ام برگشت. گفتم: ای آقای من! از [[دنیا]] چه اندازه گذشته و چه اندازه مانده است‌؟ فرمود "نسبت به آن‌چه گذشته است، آری و آن‌چه مانده است نه". یعنی ما به گذشته [[علم]] داریم؛اما آینده از [[غیب]] است که غیر [[خدا]] آن را نمی‌داند و یا [[مصلحت]] نیست بگویم". آن‌گاه به من فرمود: "آن‌چه با خود داری بیاور". من آن سنگ را به [[حضرت]] دادم و [[حضرت]] مهر بر آن زد. پس از گذشت زمانی، به حضور [[امام باقر]] {{ع}} آمدم، ان [[حضرت]] نیز بر آن سنگ، مهر زد. بعد از او نزد [[امام صادق]] {{ع}} آمدم و آن جناب نیز آن را مهر کرد. پس از طی شدن سال‌ها به حضور [[امام کاظم]] {{ع}} شرفیاب شدم، ان بزرگوار نیز بر آن مهر زد و بعد از او خدمت [[حضرت رضا]] {{ع}} رسیدم، مهر آن [[حضرت]] نیز بر آن نقش بست. حبابه پس از آن، نُه ماه زنده بود<ref>کافی، ج ۱، ص ۳۴۶؛ تنقیح المقال، ج ۳، ص ۷۵؛ چشم‌اندازی به حکومت مهدی {{ع}}، نجم الدین طبسی، ص ۷۴.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۲۶۶.</ref>.
}}
{{پاسخ پرسش 
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱۱. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن؛
| تصویر = 1368303.jpg
| پاسخ‌دهنده = پژوهشگران مؤسسه آینده روشن
| پاسخ = '''پژوهشگران مؤسسه آینده روشن'''، در کتاب ''«[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]»'' در این‌باره گفته‌اند:

«'''اولاً''': در دیدگاه [[اسلام]]، حضور [[زن]] در [[امور اجتماعی]] یک مسئله پذیرفته شده است و می‌توان برای آن مؤیدهایی را ذکر کرد:

# حضور جدی [[حضرت زهرا]] {{س}}، [[زینب کبرا]] {{س}} در [[امور اجتماعی]] و [[سیاسی]]؛
# حضور زنان در میان [[سپاهیان]] [[پیامبر]] که وظایفی همچون رساندن [[آب]] و غذا به رزمندگان، پرستاری مجروحان، تهیه دارو، رساندن مهمات، انتقال [[شهدا]]، [[تشویق]] رزمندگان و... داشتند. چنین چیزی را در [[سیره]] جنگی [[حضرت]] [[امیر]] {{ع}} می‌توان دید؛ مثل داستان حضور زنی به‌نام سوده حمدانی در [[جنگ صفین]] که رزمندگان را علیه [[معاویه]] [[تشویق]] می‌کرد. پس در [[سیره]] [[پیامبر]] {{صل}} و [[سیره]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}}، حضور [[زن]] در میان [[یاران]] آنان، امر مسلمی است.

'''ثانیاً''': اگر [[سیره]] [[امام زمان]] {{ع}} ادامه [[سیره پیامبر]] و [[امام علی]] {{ع}} است، قطعاً در [[دولت]] آرمانی [[امام زمان]] {{ع}} نیز زنان از این جهت محروم نخواهند بود. در این زمینه [[روایات]] متعدد داریم؛ نظیر آن روایتی که از [[امام صادق]] {{ع}} [[نقل]] شده که [[حضرت]] فرمود: زنان همان کارهایی را که در زمان [[پیامبر]] {{صل}} انجام می‌دادند، در زمان [[حضرت قائم]] {{ع}} نیز انجام خواهند داد<ref>جریر طبری، دلائل الامامه، ص ۲۵۹؛ [[اثبات الهداة بالنصوص و المعجزات (کتاب)|اثبات الهداة]]، ج ۳، ص ۷۵. چاپ علمیه قم به نقل از چشم‌اندازی به حکومت امام مهدی {{ع}}، [[نجم‌الدین طبسی]]</ref>

# در برخی از [[روایات]] فقط اجمالاً به حضور [[زن]] تأکید شده و نامی از تعداد آنان برده نشده است؛
# برخی از [[روایات]] به سیزده [[زن]] اشاره دارد که هنگام [[ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} با [[حضرت]] خواهند بود<ref>همان</ref> البته این [[روایت]] تعداد زنان [[رجعت]]کننده در [[زمان ظهور]] [[حضرت]] را بیان می‌کند؛
# برخی از [[روایات]] تعداد زنان را در جمع [[یاوران]] اصلی [[حضرت]] پنجاه نفر بیان کرده‌اند؛ مثل [[روایت]] [[نقل]] شده از [[امام باقر]] {{ع}} که تعبیر فیهم خمسون امرئة دارد<ref>[[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]]، ج ۵۲، ص ۲۲۳</ref>
# در دسته دیگری از [[روایات]]، تعداد [[یاران]] [[زن]] تا چند هزار نفر برشمرده شده است<ref>ابن حماد، کتاب فتن، ص ۱۵۱، نسخه خطی به نقل از چشم‌اندازی به حکومت امام مهدی {{ع}}، [[نجم‌الدین طبسی]]</ref> البته این زنان غیر از [[یاوران]] اصلی [[حضرت]] هستند.

«[[یاران]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} به دو گروه تقسیم می‌شوند:

'''[[یاران]] اصلی''': این افراد گروهی خاص و کاملاً [[مطیع]] اماماند. همه آنها از فرمان‌دهان [[لشکر]] و [[کارگزاران]] [[حکومت]] [[امام زمان]] {{ع}} خواهند بود. تعداد آنها در [[روایات]] ۳۱۳ نفر ذکر شده است که در میان آنها پنجاه [[زن]] وجود دارد<ref>[[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]]، ج ۵۲، ص ۲۲۳، ح ۸۷</ref> حتی نام بعضی از زنان در [[روایات]] آمده است<ref>دلائل الامامه، ص ۴۸۴، ح ۴۸۱. مانند قنوای دختر رشید هجری، سمیه مادر عمار، ام ایمن پرستار [[پیامبر]] {{صل}}، حبابه از یاران ائمه {{عم}} و ...</ref>

'''سایر [[یاران]]''': تعداد آنها از ده تا پانزده هزار نفر [[نقل]] شده است<ref>[[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]]، ج ۵۲، ص ۲۶۷، ح ۱۵۲</ref> البته این تعداد در آغاز [[قیام]] است و بعد از [[قیام]] هر لحظه به تعداد آنان اضافه خواهد شد و در میان آنها نیز بانوان باتقوا و [[فداکاری]] خواهند بود.

'''نتیجه''': می‌توان گفت که با توجه به [[سیره]] [[نبوی]] و [[علوی]]، حضور [[زن]] در [[حکومت]] [[حضرت ولی‌عصر]] {{ع}} و در میان [[یاران]] آن [[حضرت]]، امری مسلم است؛ اما اینکه چه تعداد از آنان [[زن]] هستند و یا اینکه در جمع ۳۱۳ نفر یار اصلی [[حضرت]] چند نفرشان [[زن]] هستند، نمی‌توان عدد مشخصی را بیان داشت، زیرا بعضی از روایاتی که تعداد تعیین کرده‌اند مثل [[روایت]] پنجاه نفر از حیث [[سند]] ضعیف به شمار می‌آیند.

باید توجه داشت که [[یاری]] رساندن زنان به [[حضرت]] برخلاف آنچه متبادر به ذهن است به جبهه [[جنگ]] منحصر نیست، بلکه عرصه‌های مختلفی چون: حوزه [[فرهنگ]] و [[سیاست]]، [[امور اجتماعی]] و تربیتی را نیز دربر می‌گیرد. حوزه‌هایی که در آنها میدان [[یاری]] برای زنان با حفظ [[کرامت]] [[زن]]، باز است و قطعاً زنان در [[حکومت]] [[حضرت]] می‌توانند در این عرصه‌ها نقش داشته باشند<ref>برای مطالعه ابتدایی، نک: [[حبیب‌اللّه طاهری]]، سیمای آفتاب؛ [[نجم‌الدین طبسی]]، [[چشم‌اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم‌اندازی به حکومت مهدی]] {{ع}}؛ برای تحقیق بیشتر، نک: [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین]]، [[نعمانی]]، [[کتاب الغیبة (کتاب)|الغیبة]]، [[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]]، دلائل الامامه طبری، [[اثبات الهداة بالنصوص و المعجزات (کتاب)|اثبات الهداة]] حر العاملی</ref>»<ref>[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۴۲۳.</ref>.
}}

== پانویس ==
{{پانویس}}

[[رده:پرسش]]
[[رده:پرسمان مهدویت]]
[[رده:(از): پرسش‌هایی با ۱۱ پاسخ]]
[[رده:(از): پرسش‌های مهدویت با ۱۱ پاسخ]]