اعمال ناشایست: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اعمال ناشایست در حدیث]] - [[اعمال ناشایست در تاریخ اسلامی]] - [[اعمال ناشایست در معارف و سیره حسینی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==[[غیبت]]== | == [[غیبت]] == | ||
در کتاب [[تحف العقول (کتاب)|تحف العقول]] از [[امام حسین]]{{ع}} نقل است، به مردی که نزد ایشان غیبت مرد دیگری را کرد: ای مرد! از غیبت، دست بکش؛ چراکه خورشِ سگان [[دوزخ]] است<ref>{{متن حدیث|يَا هَذَا كُفَّ عَنِ الْغِيبَةِ فَإِنَّهَا إِدَامُ كِلَابِ النَّارِ}} (تحف العقول، ص۲۴۵؛ بحار الأنوار، ج۷۸، ص۱۱۷، ح۲).</ref> | در کتاب [[تحف العقول (کتاب)|تحف العقول]] از [[امام حسین]] {{ع}} نقل است، به مردی که نزد ایشان غیبت مرد دیگری را کرد: ای مرد! از غیبت، دست بکش؛ چراکه خورشِ سگان [[دوزخ]] است<ref>{{متن حدیث|يَا هَذَا كُفَّ عَنِ الْغِيبَةِ فَإِنَّهَا إِدَامُ كِلَابِ النَّارِ}} (تحف العقول، ص۲۴۵؛ بحار الأنوار، ج۷۸، ص۱۱۷، ح۲).</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص۹۷۷.</ref> | ||
==[[فرومایگی]]== | == [[فرومایگی]] == | ||
در کتاب [[نثرالدر (کتاب)|نثرالدر]] نقل شده است: [[حسین]]{{ع}} از [پدرش] [[علی]]{{ع}} درباره معنای فرومایگی پرسید. فرمود: «گستاخ بودن در برابر [[دوست]] و عقب نشستن در برابر [[دشمن]]!»<ref>{{متن حدیث|سَأَلَهُ [عَلِيّاً{{ع}}] الحُسَيْنُ{{ع}} عَنِ النَّذَالَةِ، فَقَالَ: الْجُرْأَةُ عَلَى الصَّدِيقِ وَ النُّكُولُ عَنِ الْعَدُوِّ}} (نثر الدرّ، ج۱، ص۲۷۴).</ref> | در کتاب [[نثرالدر (کتاب)|نثرالدر]] نقل شده است: [[حسین]] {{ع}} از [پدرش] [[علی]] {{ع}} درباره معنای فرومایگی پرسید. فرمود: «گستاخ بودن در برابر [[دوست]] و عقب نشستن در برابر [[دشمن]]!»<ref>{{متن حدیث|سَأَلَهُ [عَلِيّاً {{ع}}] الحُسَيْنُ {{ع}} عَنِ النَّذَالَةِ، فَقَالَ: الْجُرْأَةُ عَلَى الصَّدِيقِ وَ النُّكُولُ عَنِ الْعَدُوِّ}} (نثر الدرّ، ج۱، ص۲۷۴).</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص۹۷۷.</ref> | ||
==[[عجله]]== | == [[عجله]] == | ||
در کتاب [[نثرالدر (کتاب)|نثرالدر]] از امام حسین{{ع}} نقل شده است: عجله، [[نابخردی]] است<ref>{{متن حدیث|الْعَجَلَةُ سَفَهٌ}} (نثر الدرّ، ج۱، ص۳۳۴؛ نزهة الناظر، ص۸۱، ح۵).</ref> | در کتاب [[نثرالدر (کتاب)|نثرالدر]] از امام حسین {{ع}} نقل شده است: عجله، [[نابخردی]] است<ref>{{متن حدیث|الْعَجَلَةُ سَفَهٌ}} (نثر الدرّ، ج۱، ص۳۳۴؛ نزهة الناظر، ص۸۱، ح۵).</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص۹۷۷.</ref> | ||
==[[سخن‌چینی]]== | == [[سخن‌چینی]] == | ||
در کتاب [[کشف الغمة(کتاب)|کشف الغمة]] به سندش، از امام حسین{{ع}} نقل شده است: مردی نزد [[امیر مؤمنان]]{{ع}} آمد و از گروهی [[بدگویی]] نمود. [[امام]]{{ع}} به من [[فرمان]] داد که [[قنبر]] را برایش فرا بخوانم. [چون آمد،] علی{{ع}} به او فرمود: «این [[سخن‌چین]] را بیرون کن و به او بگو: چیزی به ما شنواندی که [[خدای متعال]]، [[ناپسند]] می‌دارد. باز گرد، بی‌آنکه در [[حفظ]] و [[امان]] خدای متعال باشی»<ref>{{متن حدیث|جَاءَ رَجُلٌ إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ{{ع}} يَسْعَى بِقَوْمٍ فَأَمَرَنِي أَنْ دَعَوْتُ لَهُ قَنْبَراً فَقَالَ لَهُ عَلِيٌّ{{ع}}: اخْرُجْ إِلَى هَذَا السَّاعِي فَقُلْ لَهُ قَدْ أَسْمَعْتَنَا مَا كَرِهَ اللَّهُ تَعَالَى فَانْصَرِفْ فِي غَيْرِ حِفْظِ اللَّهِ تَعَالَى}} (کشف الغمّة، ج۳، ص۸).</ref> | در کتاب [[کشف الغمة(کتاب)|کشف الغمة]] به سندش، از امام حسین {{ع}} نقل شده است: مردی نزد [[امیر مؤمنان]] {{ع}} آمد و از گروهی [[بدگویی]] نمود. [[امام]] {{ع}} به من [[فرمان]] داد که [[قنبر]] را برایش فرا بخوانم. [چون آمد،] علی {{ع}} به او فرمود: «این [[سخن‌چین]] را بیرون کن و به او بگو: چیزی به ما شنواندی که [[خدای متعال]]، [[ناپسند]] می‌دارد. باز گرد، بی‌آنکه در [[حفظ]] و [[امان]] خدای متعال باشی»<ref>{{متن حدیث|جَاءَ رَجُلٌ إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ {{ع}} يَسْعَى بِقَوْمٍ فَأَمَرَنِي أَنْ دَعَوْتُ لَهُ قَنْبَراً فَقَالَ لَهُ عَلِيٌّ {{ع}}: اخْرُجْ إِلَى هَذَا السَّاعِي فَقُلْ لَهُ قَدْ أَسْمَعْتَنَا مَا كَرِهَ اللَّهُ تَعَالَى فَانْصَرِفْ فِي غَيْرِ حِفْظِ اللَّهِ تَعَالَى}} (کشف الغمّة، ج۳، ص۸).</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص۹۷۸.</ref> | ||
==[[ستم]] کردن به [[ناتوان]]== | == [[ستم]] کردن به [[ناتوان]] == | ||
[[ابو حمزه ثمالی]] از [[امام باقر]]{{ع}} اینچنین نقل کرده است که: چون [[وفات]] [پدرم] امام [[زین العابدین]]{{ع}} فرا رسید، مرا به سینه‌اش چسبانْد و فرمود: «پسر عزیزم! تو را به همان چیزی [[وصیّت]] می‌کنم که پدرم به هنگام وفاتش به من وصیّت کرد».... سپس فرمود: «پسر عزیزم! مبادا بر کسی که هیچ [[یاوری]] جز [[خداوند]] ندارد، [[ستم]] کنی»<ref>{{متن حدیث|لَمَّا حَضَرَ عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ{{ع}} الْوَفَاةُ ضَمَّنِي إِلَى صَدْرِهِ ثُمَّ قَالَ يَا بُنَيَّ أُوصِيكَ بِمَا أَوْصَانِي بِهِ أَبِي{{ع}} حِينَ حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ... قَالَ يَا بُنَيَّ إِيَّاكَ وَ ظُلْمَ مَنْ لَا يَجِدُ عَلَيْكَ نَاصِراً إِلَّا اللَّهَ}} (الکافی، ج۲، ص۳۳۱، ح۵).</ref> | [[ابو حمزه ثمالی]] از [[امام باقر]] {{ع}} اینچنین نقل کرده است که: چون [[وفات]] [پدرم] امام [[زین العابدین]] {{ع}} فرا رسید، مرا به سینه‌اش چسبانْد و فرمود: «پسر عزیزم! تو را به همان چیزی [[وصیّت]] می‌کنم که پدرم به هنگام وفاتش به من وصیّت کرد».... سپس فرمود: «پسر عزیزم! مبادا بر کسی که هیچ [[یاوری]] جز [[خداوند]] ندارد، [[ستم]] کنی»<ref>{{متن حدیث|لَمَّا حَضَرَ عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ {{ع}} الْوَفَاةُ ضَمَّنِي إِلَى صَدْرِهِ ثُمَّ قَالَ يَا بُنَيَّ أُوصِيكَ بِمَا أَوْصَانِي بِهِ أَبِي {{ع}} حِينَ حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ... قَالَ يَا بُنَيَّ إِيَّاكَ وَ ظُلْمَ مَنْ لَا يَجِدُ عَلَيْكَ نَاصِراً إِلَّا اللَّهَ}} (الکافی، ج۲، ص۳۳۱، ح۵).</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص۹۷۹.</ref> | ||
==[[دلبستگی]] به [[ستمکار]]== | == [[دلبستگی]] به [[ستمکار]] == | ||
در کتاب [[الخصال (کتاب)|الخصال]] به سندش، از [[امام حسین]]{{ع}} نقل شده است: [[پیامبر خدا]]{{صل}} به [[امیر مؤمنان]]، [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} سفارش کرد. از جمله سفارش‌های او به ایشان، این بود: «... به [[ظالم]]، [[دل]] بستگی نداشته باش، هر چند صمیمی و نزدیک باشد»<ref>{{متن حدیث|إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ{{صل}} أَوْصَى إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ{{ع}} وَ كَانَ فِيمَا أَوْصَى بِهِ أَنْ قَالَ لَهُ... وَ أَنْ لَا تَرْكَنَ إِلَى ظَالِمٍ وَ إِنْ كَانَ حَمِيماً قَرِيباً}} (الخصال، ص۵۴۳، ح۱۹؛ بحار الأنوار، ج۲، ص۱۵۵، ح۷).</ref> | در کتاب [[الخصال (کتاب)|الخصال]] به سندش، از [[امام حسین]] {{ع}} نقل شده است: [[پیامبر خدا]] {{صل}} به [[امیر مؤمنان]]، [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} سفارش کرد. از جمله سفارش‌های او به ایشان، این بود: «... به [[ظالم]]، [[دل]] بستگی نداشته باش، هر چند صمیمی و نزدیک باشد»<ref>{{متن حدیث|إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ {{صل}} أَوْصَى إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ {{ع}} وَ كَانَ فِيمَا أَوْصَى بِهِ أَنْ قَالَ لَهُ... وَ أَنْ لَا تَرْكَنَ إِلَى ظَالِمٍ وَ إِنْ كَانَ حَمِيماً قَرِيباً}} (الخصال، ص۵۴۳، ح۱۹؛ بحار الأنوار، ج۲، ص۱۵۵، ح۷).</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص۹۷۹.</ref> | ||
==[[نافرمانی]] از [[پدر]] و [[مادر]]== | == [[نافرمانی]] از [[پدر]] و [[مادر]] == | ||
در کتاب [[الفردوس(کتاب)|الفردوس]] از امام حسین{{ع}}، از پیامبر خدا{{صل}} نقل شده است: اگر خدای عز و جل چیزی کمتر از «اُف» گفتن را در نافرمانی [از پدر و مادر] می‌دانست، آن را [[حرام]] می‌کرد. پس نافرمان از پدر و مادر، هر چه می‌خواهد، بکند که هرگز به [[بهشت]] در نمی‌آید و کسی که به پدر و مادرش [[نیکوکار]] است، هر چه می‌خواهد، بکند، که به [[دوزخ]] نمی‌رود<ref>مشابه این [[روایت]]، در بحار الأنوار به نقل از [[روضة الواعظین]]، از [[پیامبر]]{{صل}} نقل شده است و به فرض [[صحت]]، بی‌تردید، ظاهر آن مقصود نیست؛ بلکه اشاره به شدّت [[گناه]] «ناراضی کردن پدر و مادر» است و این که [[نیکی]] به آنها، نقش مهمّی در [[هدایت]] یافتنِ [[انسان]] و [[رهایی]] او از [[آتش دوزخ]] دارد. | در کتاب [[الفردوس(کتاب)|الفردوس]] از امام حسین {{ع}}، از پیامبر خدا {{صل}} نقل شده است: اگر خدای عز و جل چیزی کمتر از «اُف» گفتن را در نافرمانی [از پدر و مادر] می‌دانست، آن را [[حرام]] می‌کرد. پس نافرمان از پدر و مادر، هر چه می‌خواهد، بکند که هرگز به [[بهشت]] در نمی‌آید و کسی که به پدر و مادرش [[نیکوکار]] است، هر چه می‌خواهد، بکند، که به [[دوزخ]] نمی‌رود<ref>مشابه این [[روایت]]، در بحار الأنوار به نقل از [[روضة الواعظین]]، از [[پیامبر]] {{صل}} نقل شده است و به فرض [[صحت]]، بی‌تردید، ظاهر آن مقصود نیست؛ بلکه اشاره به شدّت [[گناه]] «ناراضی کردن پدر و مادر» است و این که [[نیکی]] به آنها، نقش مهمّی در [[هدایت]] یافتنِ [[انسان]] و [[رهایی]] او از [[آتش دوزخ]] دارد. | ||
{{متن حدیث|لَوْ عَلِمَ اللَّهُ عزَّ وَ جَلَّ شَيْئاً مِنَ العُقُوقِ أَدْنَى مِنْ اُفٍّ لَحَرَّمَهُ، فَلْيَعمَلِ العَاقُّ مَا شاءَ فَلَنْ يَدْخُلَ الجَنَّةَ، وَلْيَعْمَلِ الْبَارُّ مَا شَاءَ أَنْ يَعْمَلَ فَلَنْ يَدْخُلَ النَّارَ}} (الفردوس، ج۳، ص۳۵۳، ح۵۰۶۳؛ [[تنزیه]] الشریعة، ج۲، ص۲۳۳).</ref> | {{متن حدیث|لَوْ عَلِمَ اللَّهُ عزَّ وَ جَلَّ شَيْئاً مِنَ العُقُوقِ أَدْنَى مِنْ اُفٍّ لَحَرَّمَهُ، فَلْيَعمَلِ العَاقُّ مَا شاءَ فَلَنْ يَدْخُلَ الجَنَّةَ، وَلْيَعْمَلِ الْبَارُّ مَا شَاءَ أَنْ يَعْمَلَ فَلَنْ يَدْخُلَ النَّارَ}} (الفردوس، ج۳، ص۳۵۳، ح۵۰۶۳؛ [[تنزیه]] الشریعة، ج۲، ص۲۳۳).</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص۹۸۰.</ref> | ||
==رد کردن درخواست‌کننده== | == رد کردن درخواست‌کننده == | ||
در کتاب [[کشف الغمة (کتاب)|کشف الغمة]] از [[امام حسین]]{{ع}} نقل شده است: نیازمند، خود را گرامی نداشت و از تو درخواست کرد. پس تو خود را گرامی دار و پاسخ رد به او مده<ref>{{متن حدیث|صَاحِبُ الْحَاجَةِ لَمْ يُكْرِمْ وَجْهَهُ عَنْ سُؤَالِكَ فَأَكْرِمْ وَجْهَكَ عَنْ رَدِّهِ}} (کشف الغمّة، ج۲، ص۲۴۴؛ بحار الأنوار، ج۴۴، ص۱۹۶، ح۹).</ref> | در کتاب [[کشف الغمة (کتاب)|کشف الغمة]] از [[امام حسین]] {{ع}} نقل شده است: نیازمند، خود را گرامی نداشت و از تو درخواست کرد. پس تو خود را گرامی دار و پاسخ رد به او مده<ref>{{متن حدیث|صَاحِبُ الْحَاجَةِ لَمْ يُكْرِمْ وَجْهَهُ عَنْ سُؤَالِكَ فَأَكْرِمْ وَجْهَكَ عَنْ رَدِّهِ}} (کشف الغمّة، ج۲، ص۲۴۴؛ بحار الأنوار، ج۴۴، ص۱۹۶، ح۹).</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص۹۸۰.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۴۰: | خط ۳۵: | ||
[[رده:اعمال ناشایست]] | [[رده:اعمال ناشایست]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۱۰
اعمال ناشایست از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اعمال ناشایست در حدیث - اعمال ناشایست در تاریخ اسلامی - اعمال ناشایست در معارف و سیره حسینی - پرسش مرتبط نداردغیبت
در کتاب تحف العقول از امام حسین (ع) نقل است، به مردی که نزد ایشان غیبت مرد دیگری را کرد: ای مرد! از غیبت، دست بکش؛ چراکه خورشِ سگان دوزخ است[۱][۲]
فرومایگی
در کتاب نثرالدر نقل شده است: حسین (ع) از [پدرش] علی (ع) درباره معنای فرومایگی پرسید. فرمود: «گستاخ بودن در برابر دوست و عقب نشستن در برابر دشمن!»[۳][۴]
عجله
در کتاب نثرالدر از امام حسین (ع) نقل شده است: عجله، نابخردی است[۵][۶]
سخن‌چینی
در کتاب کشف الغمة به سندش، از امام حسین (ع) نقل شده است: مردی نزد امیر مؤمنان (ع) آمد و از گروهی بدگویی نمود. امام (ع) به من فرمان داد که قنبر را برایش فرا بخوانم. [چون آمد،] علی (ع) به او فرمود: «این سخن‌چین را بیرون کن و به او بگو: چیزی به ما شنواندی که خدای متعال، ناپسند می‌دارد. باز گرد، بی‌آنکه در حفظ و امان خدای متعال باشی»[۷][۸]
ستم کردن به ناتوان
ابو حمزه ثمالی از امام باقر (ع) اینچنین نقل کرده است که: چون وفات [پدرم] امام زین العابدین (ع) فرا رسید، مرا به سینه‌اش چسبانْد و فرمود: «پسر عزیزم! تو را به همان چیزی وصیّت می‌کنم که پدرم به هنگام وفاتش به من وصیّت کرد».... سپس فرمود: «پسر عزیزم! مبادا بر کسی که هیچ یاوری جز خداوند ندارد، ستم کنی»[۹][۱۰]
دلبستگی به ستمکار
در کتاب الخصال به سندش، از امام حسین (ع) نقل شده است: پیامبر خدا (ص) به امیر مؤمنان، علی بن ابی طالب (ع) سفارش کرد. از جمله سفارش‌های او به ایشان، این بود: «... به ظالم، دل بستگی نداشته باش، هر چند صمیمی و نزدیک باشد»[۱۱][۱۲]
نافرمانی از پدر و مادر
در کتاب الفردوس از امام حسین (ع)، از پیامبر خدا (ص) نقل شده است: اگر خدای عز و جل چیزی کمتر از «اُف» گفتن را در نافرمانی [از پدر و مادر] می‌دانست، آن را حرام می‌کرد. پس نافرمان از پدر و مادر، هر چه می‌خواهد، بکند که هرگز به بهشت در نمی‌آید و کسی که به پدر و مادرش نیکوکار است، هر چه می‌خواهد، بکند، که به دوزخ نمی‌رود[۱۳][۱۴]
رد کردن درخواست‌کننده
در کتاب کشف الغمة از امام حسین (ع) نقل شده است: نیازمند، خود را گرامی نداشت و از تو درخواست کرد. پس تو خود را گرامی دار و پاسخ رد به او مده[۱۵][۱۶]
منابع
پانویس
- ↑ «يَا هَذَا كُفَّ عَنِ الْغِيبَةِ فَإِنَّهَا إِدَامُ كِلَابِ النَّارِ» (تحف العقول، ص۲۴۵؛ بحار الأنوار، ج۷۸، ص۱۱۷، ح۲).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص۹۷۷.
- ↑ «سَأَلَهُ [عَلِيّاً (ع)] الحُسَيْنُ (ع) عَنِ النَّذَالَةِ، فَقَالَ: الْجُرْأَةُ عَلَى الصَّدِيقِ وَ النُّكُولُ عَنِ الْعَدُوِّ» (نثر الدرّ، ج۱، ص۲۷۴).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص۹۷۷.
- ↑ «الْعَجَلَةُ سَفَهٌ» (نثر الدرّ، ج۱، ص۳۳۴؛ نزهة الناظر، ص۸۱، ح۵).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص۹۷۷.
- ↑ «جَاءَ رَجُلٌ إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ (ع) يَسْعَى بِقَوْمٍ فَأَمَرَنِي أَنْ دَعَوْتُ لَهُ قَنْبَراً فَقَالَ لَهُ عَلِيٌّ (ع): اخْرُجْ إِلَى هَذَا السَّاعِي فَقُلْ لَهُ قَدْ أَسْمَعْتَنَا مَا كَرِهَ اللَّهُ تَعَالَى فَانْصَرِفْ فِي غَيْرِ حِفْظِ اللَّهِ تَعَالَى» (کشف الغمّة، ج۳، ص۸).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص۹۷۸.
- ↑ «لَمَّا حَضَرَ عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ (ع) الْوَفَاةُ ضَمَّنِي إِلَى صَدْرِهِ ثُمَّ قَالَ يَا بُنَيَّ أُوصِيكَ بِمَا أَوْصَانِي بِهِ أَبِي (ع) حِينَ حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ... قَالَ يَا بُنَيَّ إِيَّاكَ وَ ظُلْمَ مَنْ لَا يَجِدُ عَلَيْكَ نَاصِراً إِلَّا اللَّهَ» (الکافی، ج۲، ص۳۳۱، ح۵).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص۹۷۹.
- ↑ «إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) أَوْصَى إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ (ع) وَ كَانَ فِيمَا أَوْصَى بِهِ أَنْ قَالَ لَهُ... وَ أَنْ لَا تَرْكَنَ إِلَى ظَالِمٍ وَ إِنْ كَانَ حَمِيماً قَرِيباً» (الخصال، ص۵۴۳، ح۱۹؛ بحار الأنوار، ج۲، ص۱۵۵، ح۷).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص۹۷۹.
- ↑ مشابه این روایت، در بحار الأنوار به نقل از روضة الواعظین، از پیامبر (ص) نقل شده است و به فرض صحت، بی‌تردید، ظاهر آن مقصود نیست؛ بلکه اشاره به شدّت گناه «ناراضی کردن پدر و مادر» است و این که نیکی به آنها، نقش مهمّی در هدایت یافتنِ انسان و رهایی او از آتش دوزخ دارد. «لَوْ عَلِمَ اللَّهُ عزَّ وَ جَلَّ شَيْئاً مِنَ العُقُوقِ أَدْنَى مِنْ اُفٍّ لَحَرَّمَهُ، فَلْيَعمَلِ العَاقُّ مَا شاءَ فَلَنْ يَدْخُلَ الجَنَّةَ، وَلْيَعْمَلِ الْبَارُّ مَا شَاءَ أَنْ يَعْمَلَ فَلَنْ يَدْخُلَ النَّارَ» (الفردوس، ج۳، ص۳۵۳، ح۵۰۶۳؛ تنزیه الشریعة، ج۲، ص۲۳۳).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص۹۸۰.
- ↑ «صَاحِبُ الْحَاجَةِ لَمْ يُكْرِمْ وَجْهَهُ عَنْ سُؤَالِكَ فَأَكْرِمْ وَجْهَكَ عَنْ رَدِّهِ» (کشف الغمّة، ج۲، ص۲۴۴؛ بحار الأنوار، ج۴۴، ص۱۹۶، ح۹).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص۹۸۰.