اهبان غفاری: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پایان مدخل‌ وابسته}} +{{پایان مدخل وابسته}}))
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۳: خط ۳:
:<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[اهبان غفاری در تاریخ اسلامی]] </div>
:<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[اهبان غفاری در تاریخ اسلامی]] </div>


==مقدمه==
== مقدمه ==
او خواهرزاده<ref>بخاری، ج۲، ص۴۵؛ ابن ابی حاتم، ج۲، ص۳۰۹.</ref> یا به [[نقلی]] فرزند [[همسر]] [[ابوذر]]<ref>مزی، ج۳، ص۳۸۶.</ref> و در شمار ساکنان [[بصره]]<ref>ابن ابی حاتم، ج۲، ص۳۰۹.</ref> بود. [[ابن عبدالبر]]<ref>ابن عبدالبر، ج۱، ص۲۰۵.</ref> [[صحابی]] بودن وی را رد کرده و [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۳۹۲.</ref> وی را [[تابعی]] مشهور شمرده است. براساس تنها خبر برجامانده<ref>مزی، ج۳، ص۳۸۶.</ref> از وی، [[حمید بن عبدالرحمان حمیری]] از او [[روایت]] کرده است که وی از ابوذر درباره پاکیزه‌ترین برده، [[برترین]] [[شب]] و بافضیلت‌ترین ماه پرسید. ابوذر گوید: همین [[پرسش]] را از [[پیامبر خدا]]{{صل}} کردم و آن [[حضرت]] فرمود: پاکیزه‌ترین برده، آن است که قیمتش بیشتر باشد، نیمه شب‌برترین وقت شب است و بافضیلت‌ترین ماه، [[شهر]] [[الله]] است که [[محرم]] خوانده می‌شود»<ref>نسائی، ج۲، ص۴۷۰.</ref>، [[ابن حبان]]<ref>ابن حبان، ج۴، ص۵۴؛ و ر.ک: ابن اثیر، ص۳۰۸؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۹۲.</ref> وی را همان [[اهبان بن صیفی غفاری]] دانسته که با [[مخالفت]] دیگر صحابه‌نگاران روبه رو شده است.<ref>[[حسین حسینیان مقدم|حسینیان مقدم، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «اهبان غفاری»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۱۸۰.</ref>
او خواهرزاده<ref>بخاری، ج۲، ص۴۵؛ ابن ابی حاتم، ج۲، ص۳۰۹.</ref> یا به [[نقلی]] فرزند [[همسر]] [[ابوذر]]<ref>مزی، ج۳، ص۳۸۶.</ref> و در شمار ساکنان [[بصره]]<ref>ابن ابی حاتم، ج۲، ص۳۰۹.</ref> بود. [[ابن عبدالبر]]<ref>ابن عبدالبر، ج۱، ص۲۰۵.</ref> [[صحابی]] بودن وی را رد کرده و [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۳۹۲.</ref> وی را [[تابعی]] مشهور شمرده است. براساس تنها خبر برجامانده<ref>مزی، ج۳، ص۳۸۶.</ref> از وی، [[حمید بن عبدالرحمان حمیری]] از او [[روایت]] کرده است که وی از ابوذر درباره پاکیزه‌ترین برده، [[برترین]] [[شب]] و بافضیلت‌ترین ماه پرسید. ابوذر گوید: همین [[پرسش]] را از [[پیامبر خدا]] {{صل}} کردم و آن [[حضرت]] فرمود: پاکیزه‌ترین برده، آن است که قیمتش بیشتر باشد، نیمه شب‌برترین وقت شب است و بافضیلت‌ترین ماه، [[شهر]] [[الله]] است که [[محرم]] خوانده می‌شود»<ref>نسائی، ج۲، ص۴۷۰.</ref>، [[ابن حبان]]<ref>ابن حبان، ج۴، ص۵۴؛ و ر. ک: ابن اثیر، ص۳۰۸؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۹۲.</ref> وی را همان [[اهبان بن صیفی غفاری]] دانسته که با [[مخالفت]] دیگر صحابه‌نگاران روبه رو شده است.<ref>[[حسین حسینیان مقدم|حسینیان مقدم، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «اهبان غفاری»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۱۸۰.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل وابسته}}
{{مدخل وابسته}}
*[[ابوذر غفاری]]
* [[ابوذر غفاری]]
{{پایان مدخل وابسته}}
{{پایان مدخل وابسته}}


خط ۱۹: خط ۱۹:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


{{صحابه}}
[[رده:اهبان غفاری]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:صحابه]]
[[رده:اصحاب پیامبر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۳۵

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

او خواهرزاده[۱] یا به نقلی فرزند همسر ابوذر[۲] و در شمار ساکنان بصره[۳] بود. ابن عبدالبر[۴] صحابی بودن وی را رد کرده و ابن حجر[۵] وی را تابعی مشهور شمرده است. براساس تنها خبر برجامانده[۶] از وی، حمید بن عبدالرحمان حمیری از او روایت کرده است که وی از ابوذر درباره پاکیزه‌ترین برده، برترین شب و بافضیلت‌ترین ماه پرسید. ابوذر گوید: همین پرسش را از پیامبر خدا (ص) کردم و آن حضرت فرمود: پاکیزه‌ترین برده، آن است که قیمتش بیشتر باشد، نیمه شب‌برترین وقت شب است و بافضیلت‌ترین ماه، شهر الله است که محرم خوانده می‌شود»[۷]، ابن حبان[۸] وی را همان اهبان بن صیفی غفاری دانسته که با مخالفت دیگر صحابه‌نگاران روبه رو شده است.[۹]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. بخاری، ج۲، ص۴۵؛ ابن ابی حاتم، ج۲، ص۳۰۹.
  2. مزی، ج۳، ص۳۸۶.
  3. ابن ابی حاتم، ج۲، ص۳۰۹.
  4. ابن عبدالبر، ج۱، ص۲۰۵.
  5. ابن حجر، ج۱، ص۳۹۲.
  6. مزی، ج۳، ص۳۸۶.
  7. نسائی، ج۲، ص۴۷۰.
  8. ابن حبان، ج۴، ص۵۴؛ و ر. ک: ابن اثیر، ص۳۰۸؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۹۲.
  9. حسینیان مقدم، حسین، مقاله «اهبان غفاری»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۱۸۰.