جعفر بن علی ابن ابی‌طالب در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۶: خط ۶:
}}
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
[[جعفر بن علی]]، آخرین [[برادر]] تنیِ عبّاس{{ع}} بود که در [[کربلا]]، به [[شهادت]] رسید. بیشتر منابع، سنّ او را هنگام شهادت، [[نوزده سال]] ذکر کرده‌اند<ref>لباب الأنساب، ج۱، ص۳۹۸؛ مقاتل الطالبیّین، ص۸۸.</ref>.
[[جعفر بن علی]]، آخرین [[برادر]] تنیِ عبّاس {{ع}} بود که در [[کربلا]]، به [[شهادت]] رسید. بیشتر منابع، سنّ او را هنگام شهادت، [[نوزده سال]] ذکر کرده‌اند<ref>لباب الأنساب، ج۱، ص۳۹۸؛ مقاتل الطالبیّین، ص۸۸.</ref>.


از [[ابن شهرآشوب]] نقل است: سپس برادر [[حسین]]{{ع}}، [[جعفر]]، به میدان پا نهاد و این [[شعر]] را سرود:... [[خولی]] اَصبَحی، به او تیری زد که به شَقیقه یا چشمش خورد [و او را کُشت]<ref>{{متن حدیث|ثُمَّ بَرَزَ أَخُوهُ جَعْفَرٌ مُنْشِئاً:... رَمَاهُ‏ خَوَلِيٌ‏ الْأَصْبَحِيُ‏ فَأَصَابَ شَقِيقَتَهُ أَوْ عَيْنَهُ}} (المناقب، ابن شهرآشوب، ج۴، ص۱۰۷).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۸۴.</ref>
از [[ابن شهرآشوب]] نقل است: سپس برادر [[حسین]] {{ع}}، [[جعفر]]، به میدان پا نهاد و این [[شعر]] را سرود:... [[خولی]] اَصبَحی، به او تیری زد که به شَقیقه یا چشمش خورد [و او را کُشت]<ref>{{متن حدیث|ثُمَّ بَرَزَ أَخُوهُ جَعْفَرٌ مُنْشِئاً:... رَمَاهُ‏ خَوَلِيٌ‏ الْأَصْبَحِيُ‏ فَأَصَابَ شَقِيقَتَهُ أَوْ عَيْنَهُ}} (المناقب، ابن شهرآشوب، ج۴، ص۱۰۷).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۸۴.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==

نسخهٔ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۲۲

مقدمه

جعفر بن علی، آخرین برادر تنیِ عبّاس (ع) بود که در کربلا، به شهادت رسید. بیشتر منابع، سنّ او را هنگام شهادت، نوزده سال ذکر کرده‌اند[۱].

از ابن شهرآشوب نقل است: سپس برادر حسین (ع)، جعفر، به میدان پا نهاد و این شعر را سرود:... خولی اَصبَحی، به او تیری زد که به شَقیقه یا چشمش خورد [و او را کُشت][۲].[۳]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. لباب الأنساب، ج۱، ص۳۹۸؛ مقاتل الطالبیّین، ص۸۸.
  2. «ثُمَّ بَرَزَ أَخُوهُ جَعْفَرٌ مُنْشِئاً:... رَمَاهُ‏ خَوَلِيٌ‏ الْأَصْبَحِيُ‏ فَأَصَابَ شَقِيقَتَهُ أَوْ عَيْنَهُ» (المناقب، ابن شهرآشوب، ج۴، ص۱۰۷).
  3. محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۸۴.