جعفر بن علی ابن ابی‌طالب در تاریخ اسلامی

مقدمه

جعفر، چهارمین فرزند امیر مؤمنان (ع) از فاطمه امّ البنین دختر حزام بن خالد[۱]، برادر سوم اباالفضل العباس (ع) است. امام (ع) به خاطر علاقه فراوانی که به برادرش جعفر داشت نام فرزندش را جعفر نهاد[۲].[۳]

ابوالفرج اصفهانی می‌‌نویسد: او در عاشورا ۱۹ ساله بود، تولدش دو سال پس از برادرش عثمان رخ داد[۴]. سماوی در ابصارالعین، می‌‌نویسد: جعفر با پدرش امیرالمؤمنین (ع) دو سال زندگی کرد و با برادرش امام حسن مجتبی (ع) ۱۲ و با برادرش امام حسین ۲۱ سال زندگی کرد. بنابراین، در روز عاشورا ۲۱ ساله بوده است[۵].[۶]

شهادت در روز عاشورا

مورخان نوشته‌اند: حضرت عباس چون دو برادرش عبدالله و عثمان شهید شدند، آخرین برادرش جعفر را خواست و فرمود: «به جنگ بشتاب تا تو را مانند برادرانم کشته بینم و رضای خدا را در شهادت تو به حساب آورم، همان‌گونه که در شهادت آن برادرانت به حساب آوردم»[۷]؛

جعفر به میدان شتافت و می‌‌گفت: «من جعفرم و دارای مقام بلندی می‌‌باشم، من پسر علی خیرخواه هستم که صاحب فضائل بود»[۸]؛

ابوالفرج اصفهانی می‌‌نویسد: قاتل جعفر، خولی بن یزید اصبحی بود که بر او حمله کرد و او را به شهادت رساند[۹]. اما ابو مخنف و ضحاک مشرقی همان‌گونه که در زیارت ناحیه آمده، قاتل او را هانی بن ثبیط می‌‌دانند و اضافه می‌‌کنند که جعفر در این معرکه، برادر هانی را کُشت و او هم به تلافی مرگ برادرش، جعفر را از پای درآورد[۱۰].

هنگامی که حضرت عباس در روز عاشورا خطاب به برادران مادری خود ـ عبدالله و عثمان و جعفر ـ گفت: گام پیش نهید تا ببینم برای خدا خیرخواهی می‌‌کنید، جعفر پس از دو برادرش، گام به میدان نهاد و چنین رجز خواند:

إِنِّي‏ أَنَا جَعْفَرٌ ذُو الْمَعَالِيابْنُ عَلِيِّ الْخَيْرِ ذُو النَّوَالِ
ذَاكَ الْوَصِيُّ ذُو السَّنَا وَ الْوَالِي‏حَسْبِي بِعَمِّي جَعْفَرٍ وَ الْخَالِ
أَحْمِي حُسَيْناً ذَا النَّدَى الْمِفْضَالِ[۱۱]
من، جعفر، دارای مقامی والا هستم پسر علی نیکوکار و بخشنده می‌‌باشم، آن علی که وصی پیامبر (ص) بلندمرتبه و دارای ولایت است؛ عمویم جعفر و دایی‌ام در شرافت مرا بس است، از حسین (ع) که صاحب گرم و فضیلت است پشتیبانی خواهم کرد.

به روایتی در همین هنگام تیری به وسیله خولی اصبحی پرتاب شد و به پیشانی یا چشم او اصابت کرد[۱۲] و به روایت ناحیه مقدسه، هانی بن ثبیط حضرمی او را به شهادت رساند[۱۳]، بنا به این دو روایت، محتمل است آن کسی که تیر بر پیشانی مبارک این نوجوان دلاور، زد خولی اصبحی بود و آن کسی که وی را به شهادت رساند و سر آن بزرگوار را از بدن جدا کرد، هانی بن ثبیط بوده است.

در زیارت ناحیه مقدسه در مورد ایشان چنین آمده است: «اَلسَّلاَمُ عَلَى جَعْفَرِ بْنِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ الصَّابِرِ بِنَفْسِهِ مُحْتَسِباً وَ النَّائِي عَنِ الْأَوْطَانِ مُغْتَرِباً اَلْمُسْتَسْلِمِ لِلْقِتَالِ اَلْمُسْتَقْدِمِ لِلنِّزَالِ اَلْمَكْثُورِ بِالرِّجَالِ لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَهُ هَانِئَ بْنَ ثُبَيْتٍ الْحَضْرَمِيَّ»، درود و سلام بر جعفر فرزند امیرالمؤمنین (ع) که برای خدا در مقابل بلا صبر تا بدنش سپر تیر بلاگردید و مقهور و مغلوب مردان قرار گرفت، لعنت خدا بر قاتلش «هانی بن ثبیط حضرمی» باد[۱۴].[۱۵]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. مقتل الحسین (ع) خوارزمی، ج۲، ص۳۳، انوارالهدی؛ انصارالحسین، شمس الدین، ص۱۳۰؛ تسمیة من قتل، شماره ۳.
  2. ابصارالعین، ص۶۹، مرکز الدراسات لاسلامیة لحرس الثورة؛ اعیان الشیعه، ج۴، ص۱۲۹.
  3. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص۱۲۱.
  4. مقاتل الطالبین، ص۵۴.
  5. ابصارالعین، ص۶۷.
  6. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص۱۳۴-۱۳۶؛ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۴۱.
  7. «تَقَدَّمْ إِلَى الْحَرْبِ حَتَّى‌ أَراكَ قَتِيلًا كَأَخَوَيْكَ، فَأَحْتَسِبُكَ كَما أَحْتَسِبْتُهُمَا»؛ کامل بن اثیر، ج۲، ص۵۱۸؛ ارشاد مفید، ج۲، ص۱۰۹.
  8. «إنی أنا جعفر ذوالمعالی ابن علی الخیر ذی الافضال»؛ کامل بن اثیر، ج۲، ص۵۱۸؛ ارشاد مفید، ج۲، ص۱۰۹.
  9. مقاتل الطالبین، ص۵۴
  10. ارشاد مفید، ج۲، ص۱۱۹؛ کامل ابن اثیر، ج۲، ص۵۷۰.
  11. مناقب ابن شهرآشوب، ج۴، ص۱۰۷؛ ارشاد مفید، ج۲، ص۱۰۹؛ بحارالأنوار، ج۴۵، ص۴۸؛ ابصارالعین، ص۶۸؛ کامل ابن اثیر، ج۲، ص۵۷۰.
  12. مناقب ابن شهرآشوب، ج۴، ص۱۰۷؛ کامل ابن اثیر، ج۲، ص۷۰؛ أعیان الشیعة، ج۴، ص۱۲۹؛ ارشاد مفید، ج۲، ص۱۰۹؛ بحارالأنوار، ج۴۵، ص۶۶.
  13. بحار الأنوار، ج۴۵، ص۶۸.
  14. زیارت ناحیه، بحار الانوار، ج۴۵، ص۶۶.
  15. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص۱۳۴-۱۳۶؛ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۸۴.