حارث بن عتبه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب پیامبر | عنوان مدخل = حارث بن عتبه | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} == آشنایی اجمالی == ابن قانع<ref>ابن ثانع، ج۱، ص۱۸۰.</ref>، در کتابش «معجم الصحابه» او را صحابی دانسته و از او نقل می‌کند که در [[روز فتح مکه]...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = اصحاب پیامبر | | موضوع مرتبط = اصحاب پیامبر | ||
| خط ۷: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
[[ابن قانع]]<ref>ابن ثانع، ج۱، ص۱۸۰.</ref>، در کتابش «معجم الصحابه» او را [[صحابی]] دانسته و از او نقل می‌کند که در [[روز فتح مکه]] از [[رسول خدا]]{{صل}} شنید: {{متن حدیث |لاَ هِجْرَةَ بَعْدَ اَلْفَتْحِ}}؛ [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۶۷.</ref>، شرح حال او را در قسم چهارم [[الاصابه]] (توهمات) آورده، می‌گوید: ابن قانع و به تبع وی [[ابن فتحون]] او را صحابی دانسته و ناقل [[حدیث]] {{متن حدیث |لاَ هِجْرَةَ بَعْدَ اَلْفَتْحِ}}؛ معرفی کرده‌اند، اما آنان دچار [[اشتباه]] و تصحیف شده‌اند؛ زیرا اطلاعات و حدیث ذکر شده برای [[حارث بن عتبه]]، مربوط به فرد شناخته شده دیگری به نام «[[حارث بن غزیه]]» است. همان گونه که ابن حجر متذکر شده، در منابع رجالی، [[حدیثی]] [[اهل سنت]]، این حدیث از «حارث بن غزیه» (یا [[غزیة بن حارث]]) نقل شده است<ref>بنگرید: خلیفة بن خیاط، الطبقات، ص۱۷۷؛ بخاری، التاریخ الکبیر، ج۷، ص۱۰۹؛ طبرانی، المعجم الکبیر، ج۳، ص۲۷۳؛ متقی هندی، کنز العمال، ج۱۰، ص۵۰۰.</ref>. بنابراین فردی با عنوان حارث بن عتبه را نمی‌توان صحابی دانست.<ref>[[منصور داداش نژاد|داداش نژاد، منصور]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «حارث بن عتبه»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص ۴۷۸.</ref> | [[ابن قانع]]<ref>ابن ثانع، ج۱، ص۱۸۰.</ref>، در کتابش «معجم الصحابه» او را [[صحابی]] دانسته و از او نقل می‌کند که در [[روز فتح مکه]] از [[رسول خدا]] {{صل}} شنید: {{متن حدیث |لاَ هِجْرَةَ بَعْدَ اَلْفَتْحِ}}؛ [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۶۷.</ref>، شرح حال او را در قسم چهارم [[الاصابه]] (توهمات) آورده، می‌گوید: ابن قانع و به تبع وی [[ابن فتحون]] او را صحابی دانسته و ناقل [[حدیث]] {{متن حدیث |لاَ هِجْرَةَ بَعْدَ اَلْفَتْحِ}}؛ معرفی کرده‌اند، اما آنان دچار [[اشتباه]] و تصحیف شده‌اند؛ زیرا اطلاعات و حدیث ذکر شده برای [[حارث بن عتبه]]، مربوط به فرد شناخته شده دیگری به نام «[[حارث بن غزیه]]» است. همان گونه که ابن حجر متذکر شده، در منابع رجالی، [[حدیثی]] [[اهل سنت]]، این حدیث از «حارث بن غزیه» (یا [[غزیة بن حارث]]) نقل شده است<ref>بنگرید: خلیفة بن خیاط، الطبقات، ص۱۷۷؛ بخاری، التاریخ الکبیر، ج۷، ص۱۰۹؛ طبرانی، المعجم الکبیر، ج۳، ص۲۷۳؛ متقی هندی، کنز العمال، ج۱۰، ص۵۰۰.</ref>. بنابراین فردی با عنوان حارث بن عتبه را نمی‌توان صحابی دانست.<ref>[[منصور داداش نژاد|داداش نژاد، منصور]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «حارث بن عتبه»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص ۴۷۸.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{مدخل وابسته}} | {{مدخل وابسته}} | ||
{{پایان مدخل وابسته}} | {{پایان مدخل وابسته}} | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۱: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:اصحاب پیامبر]] | [[رده:اصحاب پیامبر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۳۰
آشنایی اجمالی
ابن قانع[۱]، در کتابش «معجم الصحابه» او را صحابی دانسته و از او نقل می‌کند که در روز فتح مکه از رسول خدا (ص) شنید: «لاَ هِجْرَةَ بَعْدَ اَلْفَتْحِ»؛ ابن حجر[۲]، شرح حال او را در قسم چهارم الاصابه (توهمات) آورده، می‌گوید: ابن قانع و به تبع وی ابن فتحون او را صحابی دانسته و ناقل حدیث «لاَ هِجْرَةَ بَعْدَ اَلْفَتْحِ»؛ معرفی کرده‌اند، اما آنان دچار اشتباه و تصحیف شده‌اند؛ زیرا اطلاعات و حدیث ذکر شده برای حارث بن عتبه، مربوط به فرد شناخته شده دیگری به نام «حارث بن غزیه» است. همان گونه که ابن حجر متذکر شده، در منابع رجالی، حدیثی اهل سنت، این حدیث از «حارث بن غزیه» (یا غزیة بن حارث) نقل شده است[۳]. بنابراین فردی با عنوان حارث بن عتبه را نمی‌توان صحابی دانست.[۴]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ابن ثانع، ج۱، ص۱۸۰.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۶۷.
- ↑ بنگرید: خلیفة بن خیاط، الطبقات، ص۱۷۷؛ بخاری، التاریخ الکبیر، ج۷، ص۱۰۹؛ طبرانی، المعجم الکبیر، ج۳، ص۲۷۳؛ متقی هندی، کنز العمال، ج۱۰، ص۵۰۰.
- ↑ داداش نژاد، منصور، مقاله «حارث بن عتبه»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۴۷۸.