خسر: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == پانویس == {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}}))
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[خسر در قرآن]] - [[خسر در حدیث]] - [[خسر در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط  = خسر (پرسش)}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ خسر در قرآن]] - [[خسر در حدیث]] - [[خسر در فقه سیاسی]] </div>
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[خسر (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>


==مقدمه==
== مقدمه ==
* نقصان<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۱۹۵.</ref>، کم‌ شدن، [[زیانکاری]]، کم‌ شدن اصل [[سرمایه]] <ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۸۱.</ref>.
* نقصان<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۱۹۵.</ref>، کم‌ شدن، [[زیانکاری]]، کم‌ شدن اصل [[سرمایه]] <ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۸۱.</ref>.
*{{متن قرآن|وَالْعَصْرِ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ}}<ref>«سوگند به روزگار، که آدمی در زیانمندی است» سوره عصر، آیه ۱-۲.</ref>
*{{متن قرآن|وَالْعَصْرِ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ}}<ref>«سوگند به روزگار، که آدمی در زیانمندی است» سوره عصر، آیه ۱-۲.</ref>
*نسبت خُسران به [[انسان]] در این [[آیه]]، از این جهت است که اصل [[سرمایه]] او که [[عمر]] و زندگانی است، در حال نقصان و زوال است. خُسران به معنای "نقص" در مقابل "ربح"، گاهی در [[مال]] و [[امور مادی]] است که مفهوم غبن و [[نقص]] بر آن [[صدق]] می‌کند و گاهی در امور [[نفسانی]] و [[معنوی]] است که مفهوم [[گمراهی]] و [[هلاکت]] بر آن انطباق دارد<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۵۲.</ref>.
* نسبت خُسران به [[انسان]] در این [[آیه]]، از این جهت است که اصل [[سرمایه]] او که [[عمر]] و زندگانی است، در حال نقصان و زوال است. خُسران به معنای "نقص" در مقابل "ربح"، گاهی در [[مال]] و [[امور مادی]] است که مفهوم غبن و [[نقص]] بر آن [[صدق]] می‌کند و گاهی در امور [[نفسانی]] و [[معنوی]] است که مفهوم [[گمراهی]] و [[هلاکت]] بر آن انطباق دارد<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۵۲.</ref>.
*از دیدگاه انسان‌شناختیِ [[قرآن]]، [[انسان]] موجودی فانی است و لحظه به ‌لحظه به [[مرگ]] نزدیک می‌شود و زمان به نفع او نیست و همین مفهوم [[خسران]] [[انسان]] است؛ امّا چگونه می‌توان این خُسران را جُبران کرد؟ مهم [[راه]] حلی است که [[خداوند]] در این بحرانِ ناگزیر و اجتناب ناپذیر به [[انسان]] عرضه می‌کند: {{متن قرآن|إِلاَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ }}<ref>«جز آنان که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند و یکدیگر را به راستی پند داده‌اند و همدیگر را به شکیبایی اندرز داده‌اند» سوره عصر، آیه ۳.</ref><ref>ر.ک: محمود سرمدی، «خسارت/خسران»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۱، ص۹۸۷-۹۸۸.</ref>. چنین مبنایی در [[انسان‌شناسی]]، اگر در [[نفوس]] و [[جان‌ها]] قرار گیرد، به عنوانِ یک اصل [[اخلاقی]] والا، راهنمایِ [[رفتار انسان]] در [[جامعه]] و [[نظام سیاسی]] خواهد بود.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۵۴.</ref>.
* از دیدگاه انسان‌شناختیِ [[قرآن]]، [[انسان]] موجودی فانی است و لحظه به ‌لحظه به [[مرگ]] نزدیک می‌شود و زمان به نفع او نیست و همین مفهوم [[خسران]] [[انسان]] است؛ امّا چگونه می‌توان این خُسران را جُبران کرد؟ مهم [[راه]] حلی است که [[خداوند]] در این بحرانِ ناگزیر و اجتناب ناپذیر به [[انسان]] عرضه می‌کند: {{متن قرآن|إِلاَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ }}<ref>«جز آنان که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند و یکدیگر را به راستی پند داده‌اند و همدیگر را به شکیبایی اندرز داده‌اند» سوره عصر، آیه ۳.</ref><ref>ر. ک: محمود سرمدی، «خسارت/خسران»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۱، ص۹۸۷-۹۸۸.</ref>. چنین مبنایی در [[انسان‌شناسی]]، اگر در [[نفوس]] و [[جان‌ها]] قرار گیرد، به عنوانِ یک اصل [[اخلاقی]] والا، راهنمایِ [[رفتار انسان]] در [[جامعه]] و [[نظام سیاسی]] خواهد بود.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۵۴.</ref>.


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۵۴

مقدمه

منابع

پانویس

  1. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۱۹۵.
  2. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۸۱.
  3. «سوگند به روزگار، که آدمی در زیانمندی است» سوره عصر، آیه ۱-۲.
  4. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۵۲.
  5. «جز آنان که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند و یکدیگر را به راستی پند داده‌اند و همدیگر را به شکیبایی اندرز داده‌اند» سوره عصر، آیه ۳.
  6. ر. ک: محمود سرمدی، «خسارت/خسران»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۱، ص۹۸۷-۹۸۸.
  7. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۵۴.