شورش مازیار: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «==مقدمه== هنوز ماجرای بابک به پایان نیامده بود که یکی از شاهزادگان [[طبرستان]...» ایجاد کرد)
 
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
==مقدمه==
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[شورش مازیار در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
هنوز [[ماجرای بابک]] به پایان نیامده بود که یکی از شاهزادگان [[طبرستان]] به نام مازیار بن قارن [[آیین]] خرمی پیش گرفت و سر به [[شورش]] برآورد. مازیار از [[خاندان]] امرای محلی طبرستان بود. پس از [[مرگ]] [[پدر]] به دربار [[مأمون]] آمد و [[اسلام]] پذیرفت. مأمون نام او را محمد نهاد و [[حکمرانی]] قسمتی از طبرستان و رویان را به او داد. مازیار چون به طبرستان بازگشت، عم خویش را کشت و [[حکومت]] تمام طبرستان را به دست آورد و خویشتن را گیل [[گیلان]] و اسپهبد اسپهبدان خواند<ref>تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۴۷۷.</ref> و چندی بعد، از فرستادن [[خراج]] خودداری کرد و به [[سال ۲۲۴ ق]]. آشکارا بر [[خلیفه]] خروج کرد و کشاورزان را واداشت تا بر صاحبان [[مسلمان]] خود بشورند و [[اموال]] آنان را به [[غارت]] برند و دستور داد تا [[مساجد]] [[طبرستان]] را ویران و گروه بسیاری از [[مسلمانان]] آن دیار را در بند کنند؛ اما [[شورش]] وی دیری نپایید؛ زیرا در حالی که [[سپاهیان]] عبدالله بن طاهر، [[والی خراسان]]، و [[معتصم]] به [[جنگ]] مازیار آمده بودند، وی به [[خیانت]] برادرش، کوهیار، به دست آنان افتاد و [[عاقبت]]، مانند بابک به [[قتل]] رسید و جسدش در کنار او بر دار شد<ref>الکامل، ج۶، ص۵۰۴؛ تاریخ طبرستان، ج۱، ص۲۱۹.</ref>.<ref>[[سید احمد رضا خضری|خضری، سید احمد رضا]]، [[تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه (کتاب)|تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه]] ص ۱۰۰.</ref>.
 
== مقدمه ==
هنوز [[ماجرای بابک]] به پایان نیامده بود که یکی از شاهزادگان [[طبرستان]] به نام [[مازیار بن قارن آیین خرمی]] پیش گرفت و سر به [[شورش]] برآورد. مازیار از [[خاندان]] امرای محلی طبرستان بود. پس از [[مرگ]] [[پدر]] به دربار [[مأمون]] آمد و [[اسلام]] پذیرفت. مأمون نام او را محمد نهاد و [[حکمرانی]] قسمتی از طبرستان و رویان را به او داد. مازیار چون به طبرستان بازگشت، عم خویش را کشت و [[حکومت]] تمام طبرستان را به دست آورد و خویشتن را گیل [[گیلان]] و اسپهبد اسپهبدان خواند<ref>تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۴۷۷.</ref> و چندی بعد، از فرستادن [[خراج]] خودداری کرد و به [[سال ۲۲۴ ق]]. آشکارا بر [[خلیفه]] خروج کرد و کشاورزان را واداشت تا بر صاحبان [[مسلمان]] خود بشورند و [[اموال]] آنان را به [[غارت]] برند و دستور داد تا [[مساجد]] [[طبرستان]] را ویران و گروه بسیاری از [[مسلمانان]] آن دیار را در بند کنند؛ اما [[شورش]] وی دیری نپایید؛ زیرا در حالی که [[سپاهیان]] عبدالله بن طاهر، [[والی خراسان]]، و [[معتصم]] به [[جنگ]] مازیار آمده بودند، وی به [[خیانت]] برادرش، کوهیار، به دست آنان افتاد و [[عاقبت]]، مانند بابک به [[قتل]] رسید و جسدش در کنار او بر دار شد<ref>الکامل، ج۶، ص۵۰۴؛ تاریخ طبرستان، ج۱، ص۲۱۹.</ref>.<ref>[[سید احمد رضا خضری|خضری، سید احمد رضا]]، [[تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه (کتاب)|تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه]] ص ۱۰۰.</ref>.
 
== جستارهای وابسته ==
* [[عباسیان]]
* [[مأمون عباسی]]
 
== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:IM009737.jpg|22px]] [[سید احمد رضا خضری|خضری، سید احمد رضا]]، [[تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه (کتاب)|'''تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه''']]
{{پایان منابع}}
 
== پانویس ==
{{پانویس}}
 
[[رده:شورش مازیار]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۲

مقدمه

هنوز ماجرای بابک به پایان نیامده بود که یکی از شاهزادگان طبرستان به نام مازیار بن قارن آیین خرمی پیش گرفت و سر به شورش برآورد. مازیار از خاندان امرای محلی طبرستان بود. پس از مرگ پدر به دربار مأمون آمد و اسلام پذیرفت. مأمون نام او را محمد نهاد و حکمرانی قسمتی از طبرستان و رویان را به او داد. مازیار چون به طبرستان بازگشت، عم خویش را کشت و حکومت تمام طبرستان را به دست آورد و خویشتن را گیل گیلان و اسپهبد اسپهبدان خواند[۱] و چندی بعد، از فرستادن خراج خودداری کرد و به سال ۲۲۴ ق. آشکارا بر خلیفه خروج کرد و کشاورزان را واداشت تا بر صاحبان مسلمان خود بشورند و اموال آنان را به غارت برند و دستور داد تا مساجد طبرستان را ویران و گروه بسیاری از مسلمانان آن دیار را در بند کنند؛ اما شورش وی دیری نپایید؛ زیرا در حالی که سپاهیان عبدالله بن طاهر، والی خراسان، و معتصم به جنگ مازیار آمده بودند، وی به خیانت برادرش، کوهیار، به دست آنان افتاد و عاقبت، مانند بابک به قتل رسید و جسدش در کنار او بر دار شد[۲].[۳].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۴۷۷.
  2. الکامل، ج۶، ص۵۰۴؛ تاریخ طبرستان، ج۱، ص۲۱۹.
  3. خضری، سید احمد رضا، تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه ص ۱۰۰.