عبرت‌های عاشورا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == پانویس == {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}})) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = [[عبرت‌های عاشورا در حدیث]] - [[عبرت‌های عاشورا در تاریخ اسلامی]] - [[عبرت‌های عاشورا در معارف و سیره حسینی]] | |||
| پرسش مرتبط = امام حسین (پرسش) | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[حادثه عاشورا]]، علاوه بر «[[پیام]]» که باید آن را شنید و به کار بست، دارای «[[عبرت]]» هم هست که با [[شناخت]] آن، باید از بروز آنگونه حوادث و [[مظلومیت]] [[حق]] و طرفداران [[دین]] جلوگیری کرد. آنچه زمینه ساز پیدایش آن [[قتل عام]] فجیع شد، کوتاهی [[مردم]] از [[نصرت]] [[حق]]، [[بی وفایی]] نسبت به [[پیمان]]، [[عهد شکنی]] از روی [[ترس]] و [[دنیاطلبی]]، ترک صحنه [[جدال]] [[حق و باطل]]، ترک [[وظیفه]] [[نهی از منکر]]، [[فریب خوردن]] از [[تبلیغات]] [[باطل]]، [[جهل]] عمومی [[جامعه]]، [[مرعوب شدن]] در برابر [[سلطه]] [[باطل]]، بی تفاوتی، [[سکوت]] و [[سازش]] و ترک [[وظیفه]] از سوی چهره‌های شاخص [[جامعه]] و عناصر تأثیر گذار، [[تبعیت]] نکردن از [[امام حق]]، [[ضعیف]] شدنِ فرهنگِ [[شهادت‌طلبی]] و [[فدا]] کردن [[جان]] در [[راه]] [[ایمان]] و [[حق]]، [[وابستگی]] و [[دلبستگی]] به [[دنیا]]، نشناختن موقعیت عمل، دیر جنبیدن برای [[اقدام]] بموقع بود. این نکات به عنوان برخی از عبرتهایی است که می‌‌توان از [[حادثه عاشورا]] گرفت و اگر این عوامل شناخته شود و به [[آگاهی]] عمومی و [[فرهنگ]] مردمی تبدیل گردد، کربلاهای [[مظلومیت]] تکرار نخواهد شد. | [[حادثه عاشورا]]، علاوه بر «[[پیام]]» که باید آن را شنید و به کار بست، دارای «[[عبرت]]» هم هست که با [[شناخت]] آن، باید از بروز آنگونه حوادث و [[مظلومیت]] [[حق]] و طرفداران [[دین]] جلوگیری کرد. آنچه زمینه ساز پیدایش آن [[قتل عام]] فجیع شد، کوتاهی [[مردم]] از [[نصرت]] [[حق]]، [[بی وفایی]] نسبت به [[پیمان]]، [[عهد شکنی]] از روی [[ترس]] و [[دنیاطلبی]]، ترک صحنه [[جدال]] [[حق و باطل]]، ترک [[وظیفه]] [[نهی از منکر]]، [[فریب خوردن]] از [[تبلیغات]] [[باطل]]، [[جهل]] عمومی [[جامعه]]، [[مرعوب شدن]] در برابر [[سلطه]] [[باطل]]، بی تفاوتی، [[سکوت]] و [[سازش]] و ترک [[وظیفه]] از سوی چهره‌های شاخص [[جامعه]] و عناصر تأثیر گذار، [[تبعیت]] نکردن از [[امام حق]]، [[ضعیف]] شدنِ فرهنگِ [[شهادت‌طلبی]] و [[فدا]] کردن [[جان]] در [[راه]] [[ایمان]] و [[حق]]، [[وابستگی]] و [[دلبستگی]] به [[دنیا]]، نشناختن موقعیت عمل، دیر جنبیدن برای [[اقدام]] بموقع بود. این نکات به عنوان برخی از عبرتهایی است که می‌‌توان از [[حادثه عاشورا]] گرفت و اگر این عوامل شناخته شود و به [[آگاهی]] عمومی و [[فرهنگ]] مردمی تبدیل گردد، کربلاهای [[مظلومیت]] تکرار نخواهد شد. | ||
[[مقام معظم رهبری]] آیةاللَّه خامنه ای اولین بار صراحتاً این اصطلاح را وارد [[فرهنگ]] [[جامعه]] ساخت و با طرح آن [[افکار]] دلسوزان [[اسلام]] و [[انقلاب]] و [[عاشورا]] را به خطرهای بی تفاوتی [[جامعه]] معطوف داشت. فرمود: «جا دارد اگر [[ملّت]] [[اسلام]] [[فکر]] کند که چرا پنجاه سال بعد از [[وفات پیغمبر]]، کار [[کشور اسلامی]] به جایی رسیده باشد که همین [[مردم]] [[مسلمان]] از وزیرشان، امیرشان، سردارشان، عالمشان، [[قاضی]] شان، [[قاری]] شان گرفته، در [[کوفه]] و [[کربلا]] جمع بشوند و جگر گوشه همین [[پیغمبر]] را با آن وضع فجیع به [[خاک]] و [[خون]] بکشند؟ [[آدم]] باید به [[فکر]] فرو برود که چرا اینطوری شد؟... اگر [[خواص]] در هنگام خودش کاری را که تشخیص دادند عمل کردند، [[تاریخ]] [[نجات]] پیدا می‌‌کند و [[حسین]] بن علی‌ها دیگر به کربلاها کشانده نمی‌شوند. اگر [[خواص]] بد فهمیدند، دیر فهمیدند، فهمیدند و با هم [[اختلاف]] کردند،... معلوم است که در [[تاریخ]] کربلاها در [[تاریخ]] تکرار خواهد شد<ref>سخنرانی در جمعه فرماندهان و بسیجیان لشکر محمد رسول اللَّه عاشورای 1372ش (روزنامه جمهوری اسلامی 26/2/76).</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۲۸.</ref>. | [[مقام معظم رهبری]] آیةاللَّه خامنه ای اولین بار صراحتاً این اصطلاح را وارد [[فرهنگ]] [[جامعه]] ساخت و با طرح آن [[افکار]] دلسوزان [[اسلام]] و [[انقلاب]] و [[عاشورا]] را به خطرهای بی تفاوتی [[جامعه]] معطوف داشت. فرمود: «جا دارد اگر [[ملّت]] [[اسلام]] [[فکر]] کند که چرا پنجاه سال بعد از [[وفات پیغمبر]]، کار [[کشور اسلامی]] به جایی رسیده باشد که همین [[مردم]] [[مسلمان]] از وزیرشان، امیرشان، سردارشان، عالمشان، [[قاضی]] شان، [[قاری]] شان گرفته، در [[کوفه]] و [[کربلا]] جمع بشوند و جگر گوشه همین [[پیغمبر]] را با آن وضع فجیع به [[خاک]] و [[خون]] بکشند؟ [[آدم]] باید به [[فکر]] فرو برود که چرا اینطوری شد؟... اگر [[خواص]] در هنگام خودش کاری را که تشخیص دادند عمل کردند، [[تاریخ]] [[نجات]] پیدا می‌‌کند و [[حسین]] بن علی‌ها دیگر به کربلاها کشانده نمی‌شوند. اگر [[خواص]] بد فهمیدند، دیر فهمیدند، فهمیدند و با هم [[اختلاف]] کردند،... معلوم است که در [[تاریخ]] کربلاها در [[تاریخ]] تکرار خواهد شد<ref>سخنرانی در جمعه فرماندهان و بسیجیان لشکر محمد رسول اللَّه عاشورای 1372ش (روزنامه جمهوری اسلامی 26/2/76).</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۲۸.</ref>. | ||
== منابع == | |||
==منابع== | |||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | * [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | ||
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۵
عبرت‌های عاشورا از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عبرت‌های عاشورا در حدیث - عبرت‌های عاشورا در تاریخ اسلامی - عبرت‌های عاشورا در معارف و سیره حسینی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
حادثه عاشورا، علاوه بر «پیام» که باید آن را شنید و به کار بست، دارای «عبرت» هم هست که با شناخت آن، باید از بروز آنگونه حوادث و مظلومیت حق و طرفداران دین جلوگیری کرد. آنچه زمینه ساز پیدایش آن قتل عام فجیع شد، کوتاهی مردم از نصرت حق، بی وفایی نسبت به پیمان، عهد شکنی از روی ترس و دنیاطلبی، ترک صحنه جدال حق و باطل، ترک وظیفه نهی از منکر، فریب خوردن از تبلیغات باطل، جهل عمومی جامعه، مرعوب شدن در برابر سلطه باطل، بی تفاوتی، سکوت و سازش و ترک وظیفه از سوی چهره‌های شاخص جامعه و عناصر تأثیر گذار، تبعیت نکردن از امام حق، ضعیف شدنِ فرهنگِ شهادت‌طلبی و فدا کردن جان در راه ایمان و حق، وابستگی و دلبستگی به دنیا، نشناختن موقعیت عمل، دیر جنبیدن برای اقدام بموقع بود. این نکات به عنوان برخی از عبرتهایی است که می‌‌توان از حادثه عاشورا گرفت و اگر این عوامل شناخته شود و به آگاهی عمومی و فرهنگ مردمی تبدیل گردد، کربلاهای مظلومیت تکرار نخواهد شد. مقام معظم رهبری آیةاللَّه خامنه ای اولین بار صراحتاً این اصطلاح را وارد فرهنگ جامعه ساخت و با طرح آن افکار دلسوزان اسلام و انقلاب و عاشورا را به خطرهای بی تفاوتی جامعه معطوف داشت. فرمود: «جا دارد اگر ملّت اسلام فکر کند که چرا پنجاه سال بعد از وفات پیغمبر، کار کشور اسلامی به جایی رسیده باشد که همین مردم مسلمان از وزیرشان، امیرشان، سردارشان، عالمشان، قاضی شان، قاری شان گرفته، در کوفه و کربلا جمع بشوند و جگر گوشه همین پیغمبر را با آن وضع فجیع به خاک و خون بکشند؟ آدم باید به فکر فرو برود که چرا اینطوری شد؟... اگر خواص در هنگام خودش کاری را که تشخیص دادند عمل کردند، تاریخ نجات پیدا می‌‌کند و حسین بن علی‌ها دیگر به کربلاها کشانده نمی‌شوند. اگر خواص بد فهمیدند، دیر فهمیدند، فهمیدند و با هم اختلاف کردند،... معلوم است که در تاریخ کربلاها در تاریخ تکرار خواهد شد[۱][۲].
منابع
پانویس
- ↑ سخنرانی در جمعه فرماندهان و بسیجیان لشکر محمد رسول اللَّه عاشورای 1372ش (روزنامه جمهوری اسلامی 26/2/76).
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۲۸.