مرگ در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۳

مقدمه

یاد مرگ از ابزارهای کارآمد در اخلاق تربیتی اسلام و از عوامل تأثیرگذار در جهت‌گیری ما نسبت به آینده است. پیشتازان راه فضیلت، تجارب ارزشمندی را از کارآمدی آن گزارش کرده‌اند؛ زیرا باور به بهره‌مندی از عمری طولانی، بنیان آرزوهای دراز و در نتیجه محبت به دنیا و غفلت از فردا است. بنابراین تذکر دایمی درباره مرگ و ناگهانی بودن آن، ضمن تصحیح انتظار ما از زندگی فردا، رفتار ما را نسبت به امروز نیز اصلاح می‌کند؛ چنان‌که امام علی (ع) فرمود: «آن‌گاه که نفس‌هایتان شما را به سوی خواهش‌ها و شهوات می‌کشاند، مرگ را فراوان یاد کنید که مرگ بهترین واعظ است»^[۱].^[۲]

منابع

دیلمی، احمد، مقاله «مبانی و نظام اخلاق»، دانشنامه امام علی ج۴

پانویس

↑ شیخ طوسی، الامالی، ص۲۸، ح۳۱.
↑ دیلمی، احمد، مقاله «مبانی و نظام اخلاق»، دانشنامه امام علی، ج۴، ص ۱۵۱.

[1] شیخ طوسی، الامالی، ص۲۸، ح۳۱.

[2] دیلمی، احمد، مقاله «مبانی و نظام اخلاق»، دانشنامه امام علی، ج۴، ص ۱۵۱.

[۱]

[۲]

@@ خط ۷: / خط ۷: @@
 }}
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
-[[یاد مرگ]] از ابزارهای کارآمد در [[اخلاق تربیتی]] [[اسلام]] و از عوامل تأثیرگذار در جهت‌گیری ما نسبت به [[آینده]] است. پیشتازان راه [[فضیلت]]، تجارب [[ارزشمندی]] را از [[کارآمدی]] آن گزارش کرده‌اند؛ زیرا [[باور]] به بهره‌مندی از عمری طولانی، بنیان [[آرزوهای دراز]] و در نتیجه [[محبت به دنیا]] و [[غفلت]] از فردا است. بنابراین [[تذکر]] دایمی درباره [[مرگ]] و ناگهانی بودن آن، ضمن تصحیح [[انتظار]] ما از [[زندگی]] فردا، [[رفتار]] ما را نسبت به امروز نیز [[اصلاح]] می‌کند؛ چنان‌که [[امام علی]]{{ع}} فرمود: «آن‌گاه که نفس‌هایتان شما را به سوی خواهش‌ها و [[شهوات]] می‌کشاند، مرگ را فراوان یاد کنید که مرگ بهترین [[واعظ]] است»<ref> شیخ طوسی، الامالی، ص۲۸، ح۳۱.</ref>.<ref>[[احمد دیلمی|دیلمی، احمد]]، [[مبانی و نظام اخلاق (مقاله)| مقاله «مبانی و نظام اخلاق»]]، [[دانشنامه امام علی ج۴ (کتاب)|دانشنامه امام علی]]، ج۴، ص ۱۵۱.</ref>
+[[یاد مرگ]] از ابزارهای کارآمد در [[اخلاق تربیتی]] [[اسلام]] و از عوامل تأثیرگذار در جهت‌گیری ما نسبت به [[آینده]] است. پیشتازان راه [[فضیلت]]، تجارب [[ارزشمندی]] را از [[کارآمدی]] آن گزارش کرده‌اند؛ زیرا [[باور]] به بهره‌مندی از عمری طولانی، بنیان [[آرزوهای دراز]] و در نتیجه [[محبت به دنیا]] و [[غفلت]] از فردا است. بنابراین [[تذکر]] دایمی درباره [[مرگ]] و ناگهانی بودن آن، ضمن تصحیح [[انتظار]] ما از [[زندگی]] فردا، [[رفتار]] ما را نسبت به امروز نیز [[اصلاح]] می‌کند؛ چنان‌که [[امام علی]] {{ع}} فرمود: «آن‌گاه که نفس‌هایتان شما را به سوی خواهش‌ها و [[شهوات]] می‌کشاند، مرگ را فراوان یاد کنید که مرگ بهترین [[واعظ]] است»<ref> شیخ طوسی، الامالی، ص۲۸، ح۳۱.</ref>.<ref>[[احمد دیلمی|دیلمی، احمد]]، [[مبانی و نظام اخلاق (مقاله)| مقاله «مبانی و نظام اخلاق»]]، [[دانشنامه امام علی ج۴ (کتاب)|دانشنامه امام علی]]، ج۴، ص ۱۵۱.</ref>
 == منابع ==