مظاهرت در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == پانویس ==' به '== پانویس ==') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = مظاهرت| عنوان مدخل = مظاهرت| مداخل مرتبط = [[مظاهرت در قرآن]] - [[مظاهرت در حدیث]] - [[مظاهرت در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط = مظاهرت (پرسش)}} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[همکاری]] و معاونت و [[پشتیبانی]] کردن، پشت به پشت هم‌دادن<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۴، ص۵۲۵؛ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۱۴.</ref>. اصل آن "ظهر" به معنای [[قوّت]] و [[زور]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۴۷۱.</ref> یا آشکار و پیدا<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۱۸۳.</ref>، در مقابل بطن و پنهان. "ظهر علیه" یعنی [[پیروز]] شدن، [[دست]] یافتن <ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۴۱.</ref>، [[غلبه]] کردن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۴۰.</ref>. | [[همکاری]] و معاونت و [[پشتیبانی]] کردن، پشت به پشت هم‌دادن<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۴، ص۵۲۵؛ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۱۴.</ref>. اصل آن "ظهر" به معنای [[قوّت]] و [[زور]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۴۷۱.</ref> یا آشکار و پیدا<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۱۸۳.</ref>، در مقابل بطن و پنهان. "ظهر علیه" یعنی [[پیروز]] شدن، [[دست]] یافتن <ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۴۱.</ref>، [[غلبه]] کردن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۴۰.</ref>. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۸
این مدخل زیرشاخهٔ بحث مظاهرت است. مظاهرت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: مظاهرت در قرآن - مظاهرت در حدیث - مظاهرت در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
همکاری و معاونت و پشتیبانی کردن، پشت به پشت هم‌دادن[۱]. اصل آن "ظهر" به معنای قوّت و زور[۲] یا آشکار و پیدا[۳]، در مقابل بطن و پنهان. "ظهر علیه" یعنی پیروز شدن، دست یافتن [۴]، غلبه کردن[۵].
﴿هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ﴾[۶].
از سنن قطعی الهی پشتیبانی و نصرت دین حق و انبیای الهی است[۷]. اقتضای پیروی از سنن و قوانین الهی، یاری و پشتیبانی دین حق در مقابل دشمنان آن است؛ همچنین اقتضای این سنت الهی، در همه اعصار یاری و نصرت دین و حکومت حقّ از جانب خداوند است.[۸]
منابع
پانویس
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۴، ص۵۲۵؛ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۱۴.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۴۷۱.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۱۸۳.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۴۱.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۴۰.
- ↑ «اوست که پیامبرش را با رهنمود و دین راستین فرستاد تا آن را بر همه دین‌ها برتری دهد اگر چه مشرکان نپسندند» سوره توبه، آیه ۳۳.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۲۴۷.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۸۶.