سادهزیستی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = سادهزیستی | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = سادهزیستی | ||
| مداخل مرتبط = [[سادهزیستی در معارف و سیره نبوی]] - [[سادهزیستی در معارف و سیره علوی]] - [[سادهزیستی در معارف و سیره فاطمی]] - [[سادهزیستی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]] | | مداخل مرتبط = [[سادهزیستی در معارف و سیره نبوی]] - [[سادهزیستی در معارف و سیره علوی]] - [[سادهزیستی در معارف و سیره فاطمی]] - [[سادهزیستی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = |
نسخهٔ ۲۱ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۱
مقدمه
یکی از اصول اخلاقی بسیار مهم، سادهزیستی و دوری از تجملات توسط کارگزاران نظام میباشد. در نظام مقدس اسلامی همه کارگزاران نظام خصوصاً روحانیت موظف به پرهیز از تجملگرایی میباشند و تجملگرایی و طرز آن زندگیای که مناسب شأن روحانیت نباشد، مردم را از نظام و اسلام دور خواهد کرد و موجب سقوط نظام جمهوری اسلامی خواهد شد و این گناهی است نابخشودنی[۱]. ایشان لازم میدانستند مسئولین نظام همسطح عموم مردم زندگی کنند و از تجملگرایی به شدت باید پرهیز گردد و روزی را که توجه به کاخنشینی و تجملات سیره مسئولین گردد را روز پایان نظام اسلامی میدانستند و این سادهزیستی را بر همه مسئولین از رئیس جمهور تا معاونین، وزرا، نمایندگان مجلس و روحانیون لازم و ضروری میدانستند[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ صحیفه امام، ج۱۹، ص۳۱۷.
- ↑ صحیفه امام، ج۱۷، ص۳۷۶.
- ↑ سادات کیائی، سید محسن، مقاله «نظام اخلاق اسلامی»، منظومه فکری امام خمینی، ص ۳۶۹.