در کتب شیعه در مورد قرقیسیا چه روایاتی آمده است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== منبع‌شناسی جامع مهدویت ==↵{{منبع جامع}}↵* کتاب‌شناسی مهدویت؛↵* مقاله‌شناسی مهدویت؛↵* پایان‌نامه‌شناسی مهدویت.↵{{پایان منبع جامع}}' به '') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات پرسش | {{جعبه اطلاعات پرسش | ||
| موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]] | | موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]] | ||
| تصویر = 7626626268.jpg | | تصویر = 7626626268.jpg | ||
| مدخل بالاتر = [[مهدویت]] / [[عصر ظهور امام مهدی]] / [[رخدادهای عصر ظهور امام مهدی]] / [[آرماگدون (هرمجدون)]] | | مدخل بالاتر = [[مهدویت]] / [[عصر ظهور امام مهدی]] / [[رخدادهای عصر ظهور امام مهدی]] / [[آرماگدون (هرمجدون)]] | ||
| مدخل اصلی = | | مدخل اصلی = | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۴: | ||
«در منابعی چون "[[الکافی]]"، [[الغیبة ۲ (کتاب)|غیبت]] [[محمد بن حسن طوسی|طوسی]] و [[الغیبة ۱ (کتاب)|غیبت]] [[محمد بن ابراهیم نعمانی|نعمانی]] [[حدود]] ۵ [[روایت]] در مورد "[[قرقیسیا]]" مطرح شده است: | «در منابعی چون "[[الکافی]]"، [[الغیبة ۲ (کتاب)|غیبت]] [[محمد بن حسن طوسی|طوسی]] و [[الغیبة ۱ (کتاب)|غیبت]] [[محمد بن ابراهیم نعمانی|نعمانی]] [[حدود]] ۵ [[روایت]] در مورد "[[قرقیسیا]]" مطرح شده است: | ||
# [[میسر]] می‌گوید:[[امام باقر]]{{ع}} به من فرمود: "ای میسر! مسافت میان شما و منطقه [[قرقیسیا]] چه اندازه است؟ عرض کردم: فاصله چندانی نیست آن در کرانه [[فرات]] واقع است. فرمود: در آنجا رویدادی رخ خواهد داد که از آغاز [[آفرینش]] [[آسمان]] و [[زمین]] به [[اراده]] [[خدای متعال]]، نظیر نداشته و تا آسمان‌ها و [[زمین]] برقرارند چنین واقعه‌ای رخ نخواهد داد. آن دیار، عرصه میهمانی پرندگان است که درندگان [[زمین]] و پرندگان [[آسمان]]، از گوشت کشتگان؛ سیر خواهند شد و در آن درگیری، [[قبیله]] [[قیس]] نابود می‌شوند و فریادخواهی نخواهند داشت"<ref>{{عربی|" مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ مُيَسِّرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ {{ع}} قَالَ: يَا مُيَسِّرُ كَمْ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَ قِرْقِيسَا قُلْتُ هِيَ قَرِيبٌ عَلَى شَاطِئِ الْفُرَاتِ فَقَالَ أَمَا إِنَّهُ سَيَكُونُ بِهَا وَقْعَةٌ لَمْ يَكُنْ مِثْلُهَا مُنْذُ خَلَقَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ لَا يَكُونُ مِثْلُهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ مَأْدُبَةٌ لِلطَّيْرِ تَشْبَعُ مِنْهَا سِبَاعُ الْأَرْضِ وَ طُيُورُ السَّمَاءِ يُهْلَكُ فِيهَا قَيْسٌ وَ لَا يَدَّعِي لَهَا دَاعِيَةٌ قَالَ وَ رَوَى غَيْرُ وَاحِدٍ وَ زَادَ فِيهِ وَ يُنَادِي مُنَادٍ هَلُمُّوا إِلَى لُحُومِ الْجَبَّارِين "}}؛ کافی، ج ۸، ص ۲۹۵، ح ۴۵۱.</ref>؛ | # [[میسر]] می‌گوید:[[امام باقر]] {{ع}} به من فرمود: "ای میسر! مسافت میان شما و منطقه [[قرقیسیا]] چه اندازه است؟ عرض کردم: فاصله چندانی نیست آن در کرانه [[فرات]] واقع است. فرمود: در آنجا رویدادی رخ خواهد داد که از آغاز [[آفرینش]] [[آسمان]] و [[زمین]] به [[اراده]] [[خدای متعال]]، نظیر نداشته و تا آسمان‌ها و [[زمین]] برقرارند چنین واقعه‌ای رخ نخواهد داد. آن دیار، عرصه میهمانی پرندگان است که درندگان [[زمین]] و پرندگان [[آسمان]]، از گوشت کشتگان؛ سیر خواهند شد و در آن درگیری، [[قبیله]] [[قیس]] نابود می‌شوند و فریادخواهی نخواهند داشت"<ref>{{عربی|" مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ مُيَسِّرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ {{ع}} قَالَ: يَا مُيَسِّرُ كَمْ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَ قِرْقِيسَا قُلْتُ هِيَ قَرِيبٌ عَلَى شَاطِئِ الْفُرَاتِ فَقَالَ أَمَا إِنَّهُ سَيَكُونُ بِهَا وَقْعَةٌ لَمْ يَكُنْ مِثْلُهَا مُنْذُ خَلَقَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ لَا يَكُونُ مِثْلُهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ مَأْدُبَةٌ لِلطَّيْرِ تَشْبَعُ مِنْهَا سِبَاعُ الْأَرْضِ وَ طُيُورُ السَّمَاءِ يُهْلَكُ فِيهَا قَيْسٌ وَ لَا يَدَّعِي لَهَا دَاعِيَةٌ قَالَ وَ رَوَى غَيْرُ وَاحِدٍ وَ زَادَ فِيهِ وَ يُنَادِي مُنَادٍ هَلُمُّوا إِلَى لُحُومِ الْجَبَّارِين "}}؛ کافی، ج ۸، ص ۲۹۵، ح ۴۵۱.</ref>؛ | ||
# [[عبد اللّٰه بن أبی یعفور]] گوید: " [[امام باقر]]{{ع}} به من فرمود: همانا واقعه‌ای برای [[فرزندان]] عبّاس و [[مروانی]] در [[قرقیسیا]] روی خواهد داد که پسر نوجوان در آن پیشامد پیر گردد و [[خداوند]] هر گونه [[یاری]] را از ایشان برگیرد،و به پرندگان [[آسمان]] و درندگان [[زمین]] [[الهام]] کند که:از گوشت تن [[ستمگران]] خود را سیر کنید،سپس [[سفیانی]] [[خروج]] خواهد کرد"<ref>{{عربی|" أَخْبَرَنَا أَحْمَدُ بْنُ هَوْذَةَ الْبَاهِلِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ إِسْحَاقَ النَّهَاوَنْدِيُّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْأَنْصَارِيِّ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْعَلَاءِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِي يَعْفُورٍ قَالَ: قَالَ لِي أَبُو جَعْفَرٍ الْبَاقِرُ {{ع }}إِنَّ لِوُلْدِ الْعَبَّاسِ وَ الْمَرْوَانِيِ لَوَقْعَةً بِقِرْقِيسَاءَ يَشِيبُ فِيهَا الْغُلَامُ الْحَزَوَّرُ وَ يَرْفَعُ اللَّهُ عَنْهُمُ النَّصْرَ وَ يُوحِي إِلَى طَيْرِ السَّمَاءِ وَ سِبَاعِ الْأَرْضِ اشْبَعِي مِنْ لُحُومِ الْجَبَّارِينَ ثُمَّ يَخْرُجُ السُّفْيَانِيُّ "}}؛ غیبت نعمانی، ص ۳۰۳؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۵۱، ح ۱۴۰.</ref>. | # [[عبد اللّٰه بن أبی یعفور]] گوید: " [[امام باقر]] {{ع}} به من فرمود: همانا واقعه‌ای برای [[فرزندان]] عبّاس و [[مروانی]] در [[قرقیسیا]] روی خواهد داد که پسر نوجوان در آن پیشامد پیر گردد و [[خداوند]] هر گونه [[یاری]] را از ایشان برگیرد،و به پرندگان [[آسمان]] و درندگان [[زمین]] [[الهام]] کند که:از گوشت تن [[ستمگران]] خود را سیر کنید،سپس [[سفیانی]] [[خروج]] خواهد کرد"<ref>{{عربی|" أَخْبَرَنَا أَحْمَدُ بْنُ هَوْذَةَ الْبَاهِلِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ إِسْحَاقَ النَّهَاوَنْدِيُّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْأَنْصَارِيِّ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْعَلَاءِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِي يَعْفُورٍ قَالَ: قَالَ لِي أَبُو جَعْفَرٍ الْبَاقِرُ {{ع }}إِنَّ لِوُلْدِ الْعَبَّاسِ وَ الْمَرْوَانِيِ لَوَقْعَةً بِقِرْقِيسَاءَ يَشِيبُ فِيهَا الْغُلَامُ الْحَزَوَّرُ وَ يَرْفَعُ اللَّهُ عَنْهُمُ النَّصْرَ وَ يُوحِي إِلَى طَيْرِ السَّمَاءِ وَ سِبَاعِ الْأَرْضِ اشْبَعِي مِنْ لُحُومِ الْجَبَّارِينَ ثُمَّ يَخْرُجُ السُّفْيَانِيُّ "}}؛ غیبت نعمانی، ص ۳۰۳؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۵۱، ح ۱۴۰.</ref>. | ||
# "[[حذیفة بن منصور]] از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] کرده که آن [[حضرت]] فرمود: در [[قرقسیا]] میهمانی الهی برقرار است - هاتفی از [[آسمان]] ندا می‌دهد: ای پرندگان [[آسمان]] و ای درندگان [[زمین]] بر سیر کردن خود از گوشت [[بدن]] [[ستمگران]]، بشتابید"<ref>{{عربی|" حَدَّثَنَا عَبْدُ الْوَاحِدِ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الْقُرَشِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ سِنَانٍ عَنْ حُذَيْفَةَ بْنِ الْمَنْصُورِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} أَنَّهُ قَالَ: إِنَّ لِلَّهِ مَائِدَةً وَ فِي غَيْرِ هَذِهِ الرِّوَايَةِ مَأْدُبَةً بِقِرْقِيسِيَاءَ يَطَّلِعُ مُطَّلِعٌ مِنَ السَّمَاءِ فَيُنَادِي يَا طَيْرَ السَّمَاءِ وَ يَا سِبَاعَ الْأَرْضِ هَلُمُّوا إِلَى الشِّبَعِ مِنْ لُحُومِ الْجَبَّارِينَ "}}؛ غیبت، نعمانی، ص ۲۷۸.</ref>؛ | # "[[حذیفة بن منصور]] از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] کرده که آن [[حضرت]] فرمود: در [[قرقسیا]] میهمانی الهی برقرار است - هاتفی از [[آسمان]] ندا می‌دهد: ای پرندگان [[آسمان]] و ای درندگان [[زمین]] بر سیر کردن خود از گوشت [[بدن]] [[ستمگران]]، بشتابید"<ref>{{عربی|" حَدَّثَنَا عَبْدُ الْوَاحِدِ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الْقُرَشِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ سِنَانٍ عَنْ حُذَيْفَةَ بْنِ الْمَنْصُورِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} أَنَّهُ قَالَ: إِنَّ لِلَّهِ مَائِدَةً وَ فِي غَيْرِ هَذِهِ الرِّوَايَةِ مَأْدُبَةً بِقِرْقِيسِيَاءَ يَطَّلِعُ مُطَّلِعٌ مِنَ السَّمَاءِ فَيُنَادِي يَا طَيْرَ السَّمَاءِ وَ يَا سِبَاعَ الْأَرْضِ هَلُمُّوا إِلَى الشِّبَعِ مِنْ لُحُومِ الْجَبَّارِينَ "}}؛ غیبت، نعمانی، ص ۲۷۸.</ref>؛ | ||
# "[[امام باقر]] به [[جابر جعفی]] فرمود: از [[زمین]] حرکت نکن و در جای خود بنشین و جابجا نشود تا علامات ظهوری را-که آنها را [[درک]] نمی‌کنی و در آن زمان نخواهی بود-برای تو بیان کنم: [[اختلاف]] [[بنی عباس]]، منادی که از [[آسمان]] ندا می‌دهد، صدایی که از جانب [[دمشق]] به شما میرسد و قریه‌ای از قریه‌های [[شام]] به نام «[[جابیه]]» در [[زمین]] فرو می‌رود"<ref>{{عربی|" حَدَّثَنَا عَبْدُ الْوَاحِدِ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْمَوْصِلِيُّ عَنْ أَبِي عَلِيٍّ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَاشِرٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ هِلَالٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ أَبِي الْمِقْدَامِ عَنْ جَابِرِ بْنِ يَزِيدَ الْجُعْفِيِّ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْبَاقِرُ {{ع}} يَا جَابِرُ الْزَمِ الْأَرْضَ وَ لَا تُحَرِّكْ يَداً وَ لَا رِجْلًا حَتَّى تَرَى عَلَامَاتٍ أَذْكُرُهَا لَكَ إِنْ أَدْرَكْتَهَا أَوَّلُهَا اخْتِلَافُ بَنِي الْعَبَّاسِ وَ مَا أَرَاكَ تُدْرِكُ ذَلِكَ وَ لَكِنْ حَدِّثْ بِهِ مَنْ بَعْدِي عَنِّي وَ مُنَادٍ يُنَادِي مِنَ السَّمَاءِ وَ يَجِيئُكُمُ الصَّوْتُ مِنْ نَاحِيَةِ دِمَشْقَ بِالْفَتْحِ وَ تُخْسَفُ قَرْيَةٌ مِنْ قُرَى الشَّامِ تُسَمَّى الْجَابِيَة "}}؛ غیبت، نعمانی، ص ۲۷۹.</ref>. | # "[[امام باقر]] به [[جابر جعفی]] فرمود: از [[زمین]] حرکت نکن و در جای خود بنشین و جابجا نشود تا علامات ظهوری را-که آنها را [[درک]] نمی‌کنی و در آن زمان نخواهی بود-برای تو بیان کنم: [[اختلاف]] [[بنی عباس]]، منادی که از [[آسمان]] ندا می‌دهد، صدایی که از جانب [[دمشق]] به شما میرسد و قریه‌ای از قریه‌های [[شام]] به نام «[[جابیه]]» در [[زمین]] فرو می‌رود"<ref>{{عربی|" حَدَّثَنَا عَبْدُ الْوَاحِدِ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْمَوْصِلِيُّ عَنْ أَبِي عَلِيٍّ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَاشِرٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ هِلَالٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ أَبِي الْمِقْدَامِ عَنْ جَابِرِ بْنِ يَزِيدَ الْجُعْفِيِّ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْبَاقِرُ {{ع}} يَا جَابِرُ الْزَمِ الْأَرْضَ وَ لَا تُحَرِّكْ يَداً وَ لَا رِجْلًا حَتَّى تَرَى عَلَامَاتٍ أَذْكُرُهَا لَكَ إِنْ أَدْرَكْتَهَا أَوَّلُهَا اخْتِلَافُ بَنِي الْعَبَّاسِ وَ مَا أَرَاكَ تُدْرِكُ ذَلِكَ وَ لَكِنْ حَدِّثْ بِهِ مَنْ بَعْدِي عَنِّي وَ مُنَادٍ يُنَادِي مِنَ السَّمَاءِ وَ يَجِيئُكُمُ الصَّوْتُ مِنْ نَاحِيَةِ دِمَشْقَ بِالْفَتْحِ وَ تُخْسَفُ قَرْيَةٌ مِنْ قُرَى الشَّامِ تُسَمَّى الْجَابِيَة "}}؛ غیبت، نعمانی، ص ۲۷۹.</ref>. | ||
# [[عبد اللّه رزین]] از [[عمار بن یاسر]] [[نقل]] می‌کند که او گفت: [[دولت]] [[اهل بیت]] [[پیامبر]] شما در [[آخر الزمان]] خواهد بود، [[ظهور]] آن [[دولت]] علاماتی هم دارد، پس وقتی که علامات را دیدید،سر جایتان بنشیند و دست نگه دارید تا این‌که علامت‌های [[ظهور]] بیاید. پس زمانی که اهل [[روم]] اروپا و ترک‌ها،غبار [[فتنه]] را علیه شما بلند کردند،و لشکرهای [[دشمن]] آماده و تجهیز شد و [[خلیفه]] شما که اموالی را جمع‌آوری می‌کرد از [[دنیا]] رفت و [[رهبری]] [[درست‌کار]] به جای او بنشیند،پس بعد از چند سالی [[مردم]] از بیعتش درمی‌آیند و زوال و نابودی [[حکومت]] [[بنی عباس]]از همان سمتی میرسد که شروع شده بود. اهل [[روم]] و ترک‌ها باهم [[مخالفت]] می‌کنند و [[جنگ]] در روی [[زمین]] بسیار زیاد می‌شود. در همین زمان منادی در قلعه [[دمشق]] ندا می‌دهد: وای بر اهل [[زمین]] از شرّی که نزدیک شده است و قسمت غربی [[مسجد]] [[اموی]] به [[زمین]] فرو می‌رود،به طوری که دیوارش یک‌باره خراب و ویران می‌شود.در [[شام]] سه نفر [[قیام]] می‌کنند که همگی خواهان [[سلطنت]] و [[حکومت]] هستند: یکی از آنها ابلق و دیگری سرخ‌مو و سرخ‌رنگ و سومین نفر از [[اهل بیت]] [[ابی سفیان]] است و در منطقه کلب [[خروج]] کرده، و [[مردم]] را در [[دمشق]] جمع می‌کند.اهل [[مغرب]] به سمت [[مصر]] [[خروج]] می‌کنند. همین‌که آنها وارد [[مصر]] می‌شوند، ورودشان علامت و نشانه [[خروج]] و [[سلطنت]] [[سفیانی]] است. قبل از [[سفیانی]] کسی [[قیام]] می‌کند که [[مردم]] را به [[ولایت]] [[آل محمد]] {{عم}} [[دعوت]] می‌کند.ترک‌ها در [[حیره]] و [[سپاه]] [[روم]] هم در [[فلسطین]] مستقر می‌شوند"<ref>{{عربی|" قَرْقَارَةُ عَنْ نَصْرِ بْنِ اللَّيْثِ الْمَرْوَزِيِّ عَنِ ابْنِ طَلْحَةَ لَلْجَحْدَرِيِقَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ لَهِيعَةَ عَنْ أَبِي زُرْعَةَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ رَزِينٍ عَنْ عَمَّارِ بْنِ يَاسِرٍ أَنَّهُ قَالَ: إِنَّ دَوْلَةَ أَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكُمْ فِي آخِرِ الزَّمَانِ وَ لَهَا أَمَارَاتٌ فَإِذَا رَأَيْتُمْ فَالْزَمُوا الْأَرْضَ وَ كُفُّوا حَتَّى تَجِيءَ أَمَارَاتُهَا. فَإِذَا اسْتَثَارَتْ عَلَيْكُمُ الرُّومُ وَ التُّرْكُ وَ جُهِّزَتِ الْجُيُوشُ وَ مَاتَ خَلِيفَتُكُمُ الَّذِي يَجْمَعُ الْأَمْوَالَ وَ اسْتُخْلِفَ بَعْدَهُ رَجُلٌ صَحِيحٌ فَيُخْلَعُ بَعْدَ سِنِينَ مِنْ بَيْعَتِهِ وَ يَأْتِي هَلَاكُ مُلْكِهِمْ مِنْ حَيْثُ بَدَأَ وَ يَتَخَالَفُ التُّرْكُ وَ الرُّومُ وَ تَكْثُرُ الْحُرُوبُ فِي الْأَرْضِ وَ يُنَادِي مُنَادٍ مِنْ سُورِ دِمَشْقَ وَيْلٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ مِنْ شَرٍّ قَدِ اقْتَرَبَ وَ يُخْسَفُ بِغَرْبِيِّ مَسْجِدِهَا حَتَّى يَخِرَّ حَائِطُهَا وَ يَظْهَرُ ثَلَاثَةُ نَفَرٍ بِالشَّامِ كُلُّهُمْ يَطْلُبُ الْمُلْكَ رَجُلٌ أَبْقَعُ وَ رَجُلٌ أَصْهَبُ وَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ بَيْتِ أَبِي سُفْيَانَ يَخْرُجُ فِي كَلَبٍ وَ يَحْضُرُ النَّاسُ بِدِمَشْقَ وَ يَخْرُجُ أَهْلُ الْغَرْبِ إِلَى مِصْرَ. فَإِذَا دَخَلُوا فَتِلْكَ إِمَارَةُ السُّفْيَانِيِّ وَ يَخْرُجُ قَبْلَ ذَلِكَ مَنْ يَدْعُو لآِلِ مُحَمَّدٍ{{ع}} وَ تَنْزِلُ التُّرْكُ الْحِيرَةَ وَ تَنْزِلُ الرُّومُ فِلَسْطِين "}}؛ غیبت، طوسی، ص ۴۶۳.</ref>»<ref>[[نجم‌الدین طبسی|طبسی، نجم‌الدین]]، [[تا ظهور ج۱ (کتاب)|تا ظهور]]، ج۱، ص ۱۲۸-۱۳۸.</ref>. | # [[عبد اللّه رزین]] از [[عمار بن یاسر]] [[نقل]] می‌کند که او گفت: [[دولت]] [[اهل بیت]] [[پیامبر]] شما در [[آخر الزمان]] خواهد بود، [[ظهور]] آن [[دولت]] علاماتی هم دارد، پس وقتی که علامات را دیدید،سر جایتان بنشیند و دست نگه دارید تا این‌که علامت‌های [[ظهور]] بیاید. پس زمانی که اهل [[روم]] اروپا و ترک‌ها،غبار [[فتنه]] را علیه شما بلند کردند،و لشکرهای [[دشمن]] آماده و تجهیز شد و [[خلیفه]] شما که اموالی را جمع‌آوری می‌کرد از [[دنیا]] رفت و [[رهبری]] [[درست‌کار]] به جای او بنشیند،پس بعد از چند سالی [[مردم]] از بیعتش درمی‌آیند و زوال و نابودی [[حکومت]] [[بنی عباس]]از همان سمتی میرسد که شروع شده بود. اهل [[روم]] و ترک‌ها باهم [[مخالفت]] می‌کنند و [[جنگ]] در روی [[زمین]] بسیار زیاد می‌شود. در همین زمان منادی در قلعه [[دمشق]] ندا می‌دهد: وای بر اهل [[زمین]] از شرّی که نزدیک شده است و قسمت غربی [[مسجد]] [[اموی]] به [[زمین]] فرو می‌رود،به طوری که دیوارش یک‌باره خراب و ویران می‌شود.در [[شام]] سه نفر [[قیام]] می‌کنند که همگی خواهان [[سلطنت]] و [[حکومت]] هستند: یکی از آنها ابلق و دیگری سرخ‌مو و سرخ‌رنگ و سومین نفر از [[اهل بیت]] [[ابی سفیان]] است و در منطقه کلب [[خروج]] کرده، و [[مردم]] را در [[دمشق]] جمع می‌کند.اهل [[مغرب]] به سمت [[مصر]] [[خروج]] می‌کنند. همین‌که آنها وارد [[مصر]] می‌شوند، ورودشان علامت و نشانه [[خروج]] و [[سلطنت]] [[سفیانی]] است. قبل از [[سفیانی]] کسی [[قیام]] می‌کند که [[مردم]] را به [[ولایت]] [[آل محمد]] {{عم}} [[دعوت]] می‌کند.ترک‌ها در [[حیره]] و [[سپاه]] [[روم]] هم در [[فلسطین]] مستقر می‌شوند"<ref>{{عربی|" قَرْقَارَةُ عَنْ نَصْرِ بْنِ اللَّيْثِ الْمَرْوَزِيِّ عَنِ ابْنِ طَلْحَةَ لَلْجَحْدَرِيِقَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ لَهِيعَةَ عَنْ أَبِي زُرْعَةَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ رَزِينٍ عَنْ عَمَّارِ بْنِ يَاسِرٍ أَنَّهُ قَالَ: إِنَّ دَوْلَةَ أَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكُمْ فِي آخِرِ الزَّمَانِ وَ لَهَا أَمَارَاتٌ فَإِذَا رَأَيْتُمْ فَالْزَمُوا الْأَرْضَ وَ كُفُّوا حَتَّى تَجِيءَ أَمَارَاتُهَا. فَإِذَا اسْتَثَارَتْ عَلَيْكُمُ الرُّومُ وَ التُّرْكُ وَ جُهِّزَتِ الْجُيُوشُ وَ مَاتَ خَلِيفَتُكُمُ الَّذِي يَجْمَعُ الْأَمْوَالَ وَ اسْتُخْلِفَ بَعْدَهُ رَجُلٌ صَحِيحٌ فَيُخْلَعُ بَعْدَ سِنِينَ مِنْ بَيْعَتِهِ وَ يَأْتِي هَلَاكُ مُلْكِهِمْ مِنْ حَيْثُ بَدَأَ وَ يَتَخَالَفُ التُّرْكُ وَ الرُّومُ وَ تَكْثُرُ الْحُرُوبُ فِي الْأَرْضِ وَ يُنَادِي مُنَادٍ مِنْ سُورِ دِمَشْقَ وَيْلٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ مِنْ شَرٍّ قَدِ اقْتَرَبَ وَ يُخْسَفُ بِغَرْبِيِّ مَسْجِدِهَا حَتَّى يَخِرَّ حَائِطُهَا وَ يَظْهَرُ ثَلَاثَةُ نَفَرٍ بِالشَّامِ كُلُّهُمْ يَطْلُبُ الْمُلْكَ رَجُلٌ أَبْقَعُ وَ رَجُلٌ أَصْهَبُ وَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ بَيْتِ أَبِي سُفْيَانَ يَخْرُجُ فِي كَلَبٍ وَ يَحْضُرُ النَّاسُ بِدِمَشْقَ وَ يَخْرُجُ أَهْلُ الْغَرْبِ إِلَى مِصْرَ. فَإِذَا دَخَلُوا فَتِلْكَ إِمَارَةُ السُّفْيَانِيِّ وَ يَخْرُجُ قَبْلَ ذَلِكَ مَنْ يَدْعُو لآِلِ مُحَمَّدٍ {{ع}} وَ تَنْزِلُ التُّرْكُ الْحِيرَةَ وَ تَنْزِلُ الرُّومُ فِلَسْطِين "}}؛ غیبت، طوسی، ص ۴۶۳.</ref>»<ref>[[نجم‌الدین طبسی|طبسی، نجم‌الدین]]، [[تا ظهور ج۱ (کتاب)|تا ظهور]]، ج۱، ص ۱۲۸-۱۳۸.</ref>. | ||
== پرسش‌های وابسته == | |||
{{پرسمان آرماگدون}} | {{پرسمان آرماگدون}} | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۲۴ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۰۸
| در کتب شیعه در مورد قرقیسیا چه روایاتی آمده است؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل بالاتر | مهدویت / عصر ظهور امام مهدی / رخدادهای عصر ظهور امام مهدی / آرماگدون (هرمجدون) |
| تعداد پاسخ | ۱ پاسخ |
در کتب شیعه در مورد قرقیسیا چه روایاتی آمده است؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
پاسخ نخست
آیت‌الله نجم‌الدین طبسی، در کتاب «تا ظهور ج۱» در این‌باره گفته است:
«در منابعی چون "الکافی"، غیبت طوسی و غیبت نعمانی حدود ۵ روایت در مورد "قرقیسیا" مطرح شده است:
- میسر می‌گوید:امام باقر (ع) به من فرمود: "ای میسر! مسافت میان شما و منطقه قرقیسیا چه اندازه است؟ عرض کردم: فاصله چندانی نیست آن در کرانه فرات واقع است. فرمود: در آنجا رویدادی رخ خواهد داد که از آغاز آفرینش آسمان و زمین به اراده خدای متعال، نظیر نداشته و تا آسمان‌ها و زمین برقرارند چنین واقعه‌ای رخ نخواهد داد. آن دیار، عرصه میهمانی پرندگان است که درندگان زمین و پرندگان آسمان، از گوشت کشتگان؛ سیر خواهند شد و در آن درگیری، قبیله قیس نابود می‌شوند و فریادخواهی نخواهند داشت"[۱]؛
- عبد اللّٰه بن أبی یعفور گوید: " امام باقر (ع) به من فرمود: همانا واقعه‌ای برای فرزندان عبّاس و مروانی در قرقیسیا روی خواهد داد که پسر نوجوان در آن پیشامد پیر گردد و خداوند هر گونه یاری را از ایشان برگیرد،و به پرندگان آسمان و درندگان زمین الهام کند که:از گوشت تن ستمگران خود را سیر کنید،سپس سفیانی خروج خواهد کرد"[۲].
- "حذیفة بن منصور از امام صادق (ع) روایت کرده که آن حضرت فرمود: در قرقسیا میهمانی الهی برقرار است - هاتفی از آسمان ندا می‌دهد: ای پرندگان آسمان و ای درندگان زمین بر سیر کردن خود از گوشت بدن ستمگران، بشتابید"[۳]؛
- "امام باقر به جابر جعفی فرمود: از زمین حرکت نکن و در جای خود بنشین و جابجا نشود تا علامات ظهوری را-که آنها را درک نمی‌کنی و در آن زمان نخواهی بود-برای تو بیان کنم: اختلاف بنی عباس، منادی که از آسمان ندا می‌دهد، صدایی که از جانب دمشق به شما میرسد و قریه‌ای از قریه‌های شام به نام «جابیه» در زمین فرو می‌رود"[۴].
- عبد اللّه رزین از عمار بن یاسر نقل می‌کند که او گفت: دولت اهل بیت پیامبر شما در آخر الزمان خواهد بود، ظهور آن دولت علاماتی هم دارد، پس وقتی که علامات را دیدید،سر جایتان بنشیند و دست نگه دارید تا این‌که علامت‌های ظهور بیاید. پس زمانی که اهل روم اروپا و ترک‌ها،غبار فتنه را علیه شما بلند کردند،و لشکرهای دشمن آماده و تجهیز شد و خلیفه شما که اموالی را جمع‌آوری می‌کرد از دنیا رفت و رهبری درست‌کار به جای او بنشیند،پس بعد از چند سالی مردم از بیعتش درمی‌آیند و زوال و نابودی حکومت بنی عباساز همان سمتی میرسد که شروع شده بود. اهل روم و ترک‌ها باهم مخالفت می‌کنند و جنگ در روی زمین بسیار زیاد می‌شود. در همین زمان منادی در قلعه دمشق ندا می‌دهد: وای بر اهل زمین از شرّی که نزدیک شده است و قسمت غربی مسجد اموی به زمین فرو می‌رود،به طوری که دیوارش یک‌باره خراب و ویران می‌شود.در شام سه نفر قیام می‌کنند که همگی خواهان سلطنت و حکومت هستند: یکی از آنها ابلق و دیگری سرخ‌مو و سرخ‌رنگ و سومین نفر از اهل بیت ابی سفیان است و در منطقه کلب خروج کرده، و مردم را در دمشق جمع می‌کند.اهل مغرب به سمت مصر خروج می‌کنند. همین‌که آنها وارد مصر می‌شوند، ورودشان علامت و نشانه خروج و سلطنت سفیانی است. قبل از سفیانی کسی قیام می‌کند که مردم را به ولایت آل محمد (ع) دعوت می‌کند.ترک‌ها در حیره و سپاه روم هم در فلسطین مستقر می‌شوند"[۵]»[۶].
پرسش‌های وابسته
- معرکه هرمجدون چیست؟ (پرسش)
- منظور از آرماگدون چیست؟ و غربی‌ها در این مورد چه فعالیت‌هایی را انجام داده‌اند؟ (پرسش)
- نبرد آرماگدون در مسیحیت چه ارتباطی با جنگ قرقیسیا در متون اسلامی دارد؟ (پرسش)
- آیا نبرد قرقیسیا همان آرماگدون است؟ (پرسش)
- محدوده جغرافیایی قرقیسیا چه مناطقی است؟ (پرسش)
- در کتب شیعه در مورد قرقیسیا چه روایاتی آمده است؟ (پرسش)
پانویس
- ↑ " مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ مُيَسِّرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: يَا مُيَسِّرُ كَمْ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَ قِرْقِيسَا قُلْتُ هِيَ قَرِيبٌ عَلَى شَاطِئِ الْفُرَاتِ فَقَالَ أَمَا إِنَّهُ سَيَكُونُ بِهَا وَقْعَةٌ لَمْ يَكُنْ مِثْلُهَا مُنْذُ خَلَقَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ لَا يَكُونُ مِثْلُهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ مَأْدُبَةٌ لِلطَّيْرِ تَشْبَعُ مِنْهَا سِبَاعُ الْأَرْضِ وَ طُيُورُ السَّمَاءِ يُهْلَكُ فِيهَا قَيْسٌ وَ لَا يَدَّعِي لَهَا دَاعِيَةٌ قَالَ وَ رَوَى غَيْرُ وَاحِدٍ وَ زَادَ فِيهِ وَ يُنَادِي مُنَادٍ هَلُمُّوا إِلَى لُحُومِ الْجَبَّارِين "؛ کافی، ج ۸، ص ۲۹۵، ح ۴۵۱.
- ↑ " أَخْبَرَنَا أَحْمَدُ بْنُ هَوْذَةَ الْبَاهِلِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ إِسْحَاقَ النَّهَاوَنْدِيُّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْأَنْصَارِيِّ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْعَلَاءِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِي يَعْفُورٍ قَالَ: قَالَ لِي أَبُو جَعْفَرٍ الْبَاقِرُ (ع)إِنَّ لِوُلْدِ الْعَبَّاسِ وَ الْمَرْوَانِيِ لَوَقْعَةً بِقِرْقِيسَاءَ يَشِيبُ فِيهَا الْغُلَامُ الْحَزَوَّرُ وَ يَرْفَعُ اللَّهُ عَنْهُمُ النَّصْرَ وَ يُوحِي إِلَى طَيْرِ السَّمَاءِ وَ سِبَاعِ الْأَرْضِ اشْبَعِي مِنْ لُحُومِ الْجَبَّارِينَ ثُمَّ يَخْرُجُ السُّفْيَانِيُّ "؛ غیبت نعمانی، ص ۳۰۳؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۵۱، ح ۱۴۰.
- ↑ " حَدَّثَنَا عَبْدُ الْوَاحِدِ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الْقُرَشِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ سِنَانٍ عَنْ حُذَيْفَةَ بْنِ الْمَنْصُورِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) أَنَّهُ قَالَ: إِنَّ لِلَّهِ مَائِدَةً وَ فِي غَيْرِ هَذِهِ الرِّوَايَةِ مَأْدُبَةً بِقِرْقِيسِيَاءَ يَطَّلِعُ مُطَّلِعٌ مِنَ السَّمَاءِ فَيُنَادِي يَا طَيْرَ السَّمَاءِ وَ يَا سِبَاعَ الْأَرْضِ هَلُمُّوا إِلَى الشِّبَعِ مِنْ لُحُومِ الْجَبَّارِينَ "؛ غیبت، نعمانی، ص ۲۷۸.
- ↑ " حَدَّثَنَا عَبْدُ الْوَاحِدِ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْمَوْصِلِيُّ عَنْ أَبِي عَلِيٍّ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَاشِرٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ هِلَالٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ أَبِي الْمِقْدَامِ عَنْ جَابِرِ بْنِ يَزِيدَ الْجُعْفِيِّ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْبَاقِرُ (ع) يَا جَابِرُ الْزَمِ الْأَرْضَ وَ لَا تُحَرِّكْ يَداً وَ لَا رِجْلًا حَتَّى تَرَى عَلَامَاتٍ أَذْكُرُهَا لَكَ إِنْ أَدْرَكْتَهَا أَوَّلُهَا اخْتِلَافُ بَنِي الْعَبَّاسِ وَ مَا أَرَاكَ تُدْرِكُ ذَلِكَ وَ لَكِنْ حَدِّثْ بِهِ مَنْ بَعْدِي عَنِّي وَ مُنَادٍ يُنَادِي مِنَ السَّمَاءِ وَ يَجِيئُكُمُ الصَّوْتُ مِنْ نَاحِيَةِ دِمَشْقَ بِالْفَتْحِ وَ تُخْسَفُ قَرْيَةٌ مِنْ قُرَى الشَّامِ تُسَمَّى الْجَابِيَة "؛ غیبت، نعمانی، ص ۲۷۹.
- ↑ " قَرْقَارَةُ عَنْ نَصْرِ بْنِ اللَّيْثِ الْمَرْوَزِيِّ عَنِ ابْنِ طَلْحَةَ لَلْجَحْدَرِيِقَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ لَهِيعَةَ عَنْ أَبِي زُرْعَةَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ رَزِينٍ عَنْ عَمَّارِ بْنِ يَاسِرٍ أَنَّهُ قَالَ: إِنَّ دَوْلَةَ أَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكُمْ فِي آخِرِ الزَّمَانِ وَ لَهَا أَمَارَاتٌ فَإِذَا رَأَيْتُمْ فَالْزَمُوا الْأَرْضَ وَ كُفُّوا حَتَّى تَجِيءَ أَمَارَاتُهَا. فَإِذَا اسْتَثَارَتْ عَلَيْكُمُ الرُّومُ وَ التُّرْكُ وَ جُهِّزَتِ الْجُيُوشُ وَ مَاتَ خَلِيفَتُكُمُ الَّذِي يَجْمَعُ الْأَمْوَالَ وَ اسْتُخْلِفَ بَعْدَهُ رَجُلٌ صَحِيحٌ فَيُخْلَعُ بَعْدَ سِنِينَ مِنْ بَيْعَتِهِ وَ يَأْتِي هَلَاكُ مُلْكِهِمْ مِنْ حَيْثُ بَدَأَ وَ يَتَخَالَفُ التُّرْكُ وَ الرُّومُ وَ تَكْثُرُ الْحُرُوبُ فِي الْأَرْضِ وَ يُنَادِي مُنَادٍ مِنْ سُورِ دِمَشْقَ وَيْلٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ مِنْ شَرٍّ قَدِ اقْتَرَبَ وَ يُخْسَفُ بِغَرْبِيِّ مَسْجِدِهَا حَتَّى يَخِرَّ حَائِطُهَا وَ يَظْهَرُ ثَلَاثَةُ نَفَرٍ بِالشَّامِ كُلُّهُمْ يَطْلُبُ الْمُلْكَ رَجُلٌ أَبْقَعُ وَ رَجُلٌ أَصْهَبُ وَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ بَيْتِ أَبِي سُفْيَانَ يَخْرُجُ فِي كَلَبٍ وَ يَحْضُرُ النَّاسُ بِدِمَشْقَ وَ يَخْرُجُ أَهْلُ الْغَرْبِ إِلَى مِصْرَ. فَإِذَا دَخَلُوا فَتِلْكَ إِمَارَةُ السُّفْيَانِيِّ وَ يَخْرُجُ قَبْلَ ذَلِكَ مَنْ يَدْعُو لآِلِ مُحَمَّدٍ (ع) وَ تَنْزِلُ التُّرْكُ الْحِيرَةَ وَ تَنْزِلُ الرُّومُ فِلَسْطِين "؛ غیبت، طوسی، ص ۴۶۳.
- ↑ طبسی، نجم‌الدین، تا ظهور، ج۱، ص ۱۲۸-۱۳۸.