بِشر حافی: تفاوت میان نسخه‌ها

== آشنایی اجمالی ==

بر اساس برخی نقل‌ها، وی در آغاز خوش گذران و [[اهل]] [[لهو و لعب]] بود، ولی [[سخنان امام کاظم]]{{ع}} که به [[کنیز]] بشر به هنگام عبور از جلوی [[خانه]] او فرمود، باعث شد بشر پس از [[آگاهی]] از این سخنان، شتابان و با پای برهنه خود را به [[امام]] رسانده و [[توبه]] نماید، از این رو ملقب به بشر حافی (پابرهنه) گردید، اگر چه در وجه تسمیه وی به «حافی» علل دیگری نیز ذکر شده است.<ref>روضات الجنات، ج۳، ص۱۳۰.</ref>.

وی در [[ورع]] و [[اصلاح]] نفس بی‌مانند بود و با وجود آنکه [[روایات]] زیادی از [[حفظ]] داشت به جهت [[ترس]] از [[شهرت]]، برای دیگران کمتر [[روایت]] نقل می‌‌کرد و گفته‌اند که با این [[باور]]، نوشته‌های خویش را [[دفن]] کرد.<ref>تاریخ الاسلام، ج۱۶، ص۱۰۶.</ref> وی را در [[فقه]] و [[ورع]] پیرو [[مکتب]] [[سفیان ثوری]] به شمار آورده‌اند.<ref>الثقات، ج۸، ص۱۴۳.</ref> وی سه [[خواهر]] به نام‌های «مُضغه»، «مخّه» و «زبده» داشت که همه از [[پارسایان]] و [[عابدان]] عصر خویش بودند. خواهر بزرگ ترش پیش از او از [[دنیا]] رفت. بشر از [[فراق]] او بسیار محزون شد و به شدت گریست. چون علت را جویا شدند، گفت: در کتابی خواندم که هرگاه [[انسان]] در [[خدمت]] [[پروردگار]] خود کوتاهی نماید، [[خداوند]] مونس او را از وی خواهد گرفت و خواهرم، مونس من در دنیا بود.<ref>وفیات الاعیان، ج۱ ۲۷۴ ـ ۲۷۶.</ref>

== منابع ==

{{منابع}}

{{پایان منابع}}