اذلال در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = اذلال | |||
| عنوان مدخل = اذلال | |||
| مداخل مرتبط = [[اذلال در فقه سیاسی]] - [[نکوهش اذلال در سیره پیامبر خاتم]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[اذلال]] در فرهنگ‌های لغت در معانی [[خوار]] پنداشتن کسی را، خوار شمردن و خوار گرفتن کسی را آمده است<ref>فرهنگ فارسی معین، ج۱، ص۱۸۴.</ref> و در اصطلاح خوار نمودن خود و تن به [[پستی]] دادن به هر طریقی که به [[کرامت]] و [[شخصیت انسان]] لطمه وارد آورد<ref>مشکوة الانوار، ص۲۴۵.</ref> گفته می‌شود. در برخی از [[تعالیم]] وارده در [[نصوص]] [[اسلامی]] [[اقدام]] [[انسان]] به کاری که [[توانایی]] آن را ندارد<ref>مشکوة الانوار، ص۲۴۵.</ref> و یا انجام کاری که منجر به عذر خواهی می‌شود<ref>مشکوة الانوار، ص۲۴۴.</ref> از موارد «اذلال نفس» به شمار آمده است<ref>فقه سیاسی، ج۷، ص۱۳۰.</ref><ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، | [[اذلال]] در فرهنگ‌های لغت در معانی [[خوار]] پنداشتن کسی را، خوار شمردن و خوار گرفتن کسی را آمده است<ref>فرهنگ فارسی معین، ج۱، ص۱۸۴.</ref> و در اصطلاح خوار نمودن خود و تن به [[پستی]] دادن به هر طریقی که به [[کرامت]] و [[شخصیت انسان]] لطمه وارد آورد<ref>مشکوة الانوار، ص۲۴۵.</ref> گفته می‌شود. در برخی از [[تعالیم]] وارده در [[نصوص]] [[اسلامی]] [[اقدام]] [[انسان]] به کاری که [[توانایی]] آن را ندارد<ref>مشکوة الانوار، ص۲۴۵.</ref> و یا انجام کاری که منجر به عذر خواهی می‌شود<ref>مشکوة الانوار، ص۲۴۴.</ref> از موارد «اذلال نفس» به شمار آمده است<ref>فقه سیاسی، ج۷، ص۱۳۰.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص۱۲۷.</ref> | ||
== منابع == | |||
==منابع== | |||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده: 1100699.jpg|22px]] [[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه فقه سیاسی ج۱''']] | # [[پرونده: 1100699.jpg|22px]] [[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه فقه سیاسی ج۱''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:سرزنش]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۵۰
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اذلال است. اذلال از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اذلال در فقه سیاسی - نکوهش اذلال در سیره پیامبر خاتم - پرسش مرتبط نداردمقدمه
اذلال در فرهنگ‌های لغت در معانی خوار پنداشتن کسی را، خوار شمردن و خوار گرفتن کسی را آمده است[۱] و در اصطلاح خوار نمودن خود و تن به پستی دادن به هر طریقی که به کرامت و شخصیت انسان لطمه وارد آورد[۲] گفته می‌شود. در برخی از تعالیم وارده در نصوص اسلامی اقدام انسان به کاری که توانایی آن را ندارد[۳] و یا انجام کاری که منجر به عذر خواهی می‌شود[۴] از موارد «اذلال نفس» به شمار آمده است[۵].[۶]
منابع
پانویس
- ↑ فرهنگ فارسی معین، ج۱، ص۱۸۴.
- ↑ مشکوة الانوار، ص۲۴۵.
- ↑ مشکوة الانوار، ص۲۴۵.
- ↑ مشکوة الانوار، ص۲۴۴.
- ↑ فقه سیاسی، ج۷، ص۱۳۰.
- ↑ عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی، ص۱۲۷.