عبدالواحد بن عبدالواحد اسدی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
| لقب = | | لقب = | ||
| اهل = | | اهل = | ||
| از قبیله = | | از قبیله = [[بنی‌اسد]] | ||
| از تیره = | | از تیره = | ||
| پدر = | | پدر = | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
{{مدخل وابسته}} | {{مدخل وابسته}} | ||
* [[عرفجه بن عبدالواحد بن عبدالواحد اسدی]] (فرزند) | * [[عرفجه بن عبدالواحد بن عبدالواحد اسدی]] (فرزند) | ||
* [[بنی‌اسد]] (قبیله) | |||
{{پایان مدخل وابسته}} | {{پایان مدخل وابسته}} | ||
| خط ۶۸: | خط ۶۹: | ||
[[رده:اصحاب امام علی]] | [[رده:اصحاب امام علی]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:بنی‌اسد]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۵۵
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام علی است. عبدالواحد بن عبدالواحد اسدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عبدالواحد بن عبدالواحد اسدی در تاریخ اسلامی - عبدالواحد بن عبدالواحد اسدی در تراجم و رجال - پرسش مرتبط ندارد| عبدالواحد بن عبدالواحد اسدی | |
|---|---|
 تصویر قدیمی از مسجد کوفه | |
| نام کامل | عبدالواحد بن عبدالواحد اسدی |
| جنسیت | مرد |
| از قبیله | بنی‌اسد |
| پسر | عرفجه بن عبدالواحد بن عبدالواحد اسدی |
| محل زندگی | کوفه |
| از اصحاب | امام علی |
| حضور در جنگ | جنگ نهروان |
مقدمه
عبدالواحد از محدثین و راویان حدیث و اهل کوفه و از یاران امیرالمؤمنین (ع) بود که در جنگ نهروان آن حضرت را یاری کرد و با خوارج جنگید، پسرش عرفجه نقل می‌کند که پدرم گفت: «من در جنگ نهروان شاهد بودم و هنگامی که حضرت علی (ع) بر خوارج پیروز شد، دستور داد آنچه از اثاثیه مانده است به رحبه ببرند، بعد حضرت فرمود: هر کس از شما از این اثاث را می‌شناسد که برای اوست ببرد». مردم هر چه بود با شناختی که داشتند با خود بردند، فقط یک دیگ مسی باقی ماند که تا سه روز کسی نشناخت آن را ببرد، سپس آن را چند تکه کردم و نفهمیدم چه کسی آنها را برد[۱]. از این حدیث استفاده می‌شود خوارج نهروان نه تنها به جان مردم تجاوز کردند بلکه اموال مردم را اگر می‌توانستند به غارت می‌بردند و آن را حلال می‌شمردند.[۲]
جستارهای وابسته
- عرفجه بن عبدالواحد بن عبدالواحد اسدی (فرزند)
- بنی‌اسد (قبیله)
منابع
پانویس
- ↑ تاریخ بغداد، ج۱۱، ص۳.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۹۴۲-۹۴۳.