رحبه
مقدمه
«رحبه» به معنای جای وسیع و فضای باز است. رحبه شهری است که حدوداً هیجده کیلومتر با کوفه فاصله دارد، در آخرالزمان و هنگام ظهور حضرت مهدی (ع)، این شهر مورد هجوم لشکر سفیانی قرار خواهد گرفت و سپس حضرت به این شهر خواهد آمد[۱].
همچنین گفته شده رحبه محوطۀ جلوی مسجد کوفه بوده که سکویی هم داشته و علی (ع) گاهی آنجا می‌نشست و مردم حضور می‌یافتند و امام یا سخنرانی می‌کرد، یا به سؤال‌ها پاسخ می‌داد. رحبه نام محلّه‌ای در کوفه نیز بوده است[۲].
رحبه در عصر ظهور
رحبه سرزمین مقدسی است که حضرت مهدی (ع) و اهل بیتش در آن اقامت می‌گزینند. آنجا اقامتگاه حضرت نوح (ع) بوده است. هیچ‌یک از آل محمد (ص) جز در یک سرزمین مقدس مسکن نمی‌گزیند و جز در یک سرزمین مقدس به قتل نمی‌رسد[۳].[۴]
امام صادق (ع) در حدیثی فرمود: گویا سفیانی یا یکی از امیران اوست که به رحبه آمده و در آنجا اردو زده است. جارچی سفیانی ندا می‌‌دهد: هر کسی که سر یکی از شیعیان علی (ع) را بیاورد، هزار درهم جایزه می‌‌گیرد. در این حال برخی از مردم سر همسایه خود را از تن جدا می‌‌کنند و برای گرفتن جایزه نزد او می‌‌برد. در آن روز کسانی که بر شما (در رحبه) حکومت می‌‌کنند همگی اولاد نامشروعند و گویا می‌‌بینم که مردی نقاب بر چهره زده و شما را تک تک به دام می‌‌اندازد، او مردی زنازاده است...[۵].
در حدیث دیگری امام صادق (ع) فرمود: حضرت قائم (ع) پس از قیام به رحبه خواهد آمد. او با پای مبارکش به جایی اشاره می‌‌کند و می‌‌فرماید اینجا را حفر نمایید. وقتی آن قسمت را حفر می‌‌کنند، دوازده هزار زره، شمشیر و کلاه خود از آن مکان بیرون می‌‌آورند. سپس حضرت مهدی (ع) دوازه هزار نفر از غلامان عرب و عجم را جمع می‌‌کند و آن لباس‌های رزم را بر تن آنان می‌‌پوشاند و می‌‌فرماید هر کسی که چون شما (و بر مذهب و مرام شما) نبود به قتل برسانید[۶].[۷]
منابع
پانویس
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۳۱۶.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۸۵.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۵؛ الزام الناصب، ص ۱۷۶.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۶۲.
- ↑ بحار الأنوار، ج۵۲، ص۲۱۵.
- ↑ بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۳۷ و سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص۵۵۳.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۳۱۶.