ابن حوشب: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
جز (جایگزینی متن - 'دست' به 'دست')
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۷: خط ۷:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
"[[ابو القاسم]] رستم بن حسین بن [[فرج]] بن [[حوشب]] بن [[زاذان]] نجار [[کوفی]]" ملقب به "منصور [[الیمن]]" از داعیان [[اسماعیلی]] سده سوم [[هجری]] بود. وی از مدّعیان [[مهدویت]] بود و [[لقب]] منصور به داعیه او دلالت دارد؛ چون در [[سرزمین یمن]]، [[مهدی]] را منصور می‌خوانند. وی اصلا [[ایرانی]] و از [[اهالی کوفه]] و نخست، [[شیعه]] دوازده‌امامی بود، ولی پس از [[رحلت]] [[امام عسکری]]{{ع}} به [[اسماعیلیه]] گروید. وی در ۲۷۰ ق از [[قادسیه]] به [[یمن]] آمد و مانند [[عباسیان]]، بی‌ذکر نامی خاص به "[[الرضا من آل محمد]]" [[دعوت]] کرد. نخست [[دژ]] [[استواری]] در [[کوه]] لاعه برآورد و پس از آنکه سپاهی بر خود فراز آورد و کارش بالا گرفت، [[دست]] به [[تسخیر]] شهرهای عمده یمن از جمله [[صنعا]] زد و داعیانی از سوی خود به سراسر نواحی یمن و [[بحرین]] و یمامه و سند و [[هند]] و [[مصر]] و [[مغرب]] فرستاد. [[ابو عبدالله]] [[شیعی]]، [[داعی]] [[فاطمیان]] در شمال [[آفریقا]]، پیش از عزیمت به این [[سرزمین]]، چندگاهی در یمن، پیش "[[ابن حوشب]]" به سر برد و در مجالس او حاضر شده، دقایق و رموز دعوت را از او بیاموخت. در ۳۰۲ یا ۳۰۳ [[امام]] [[زیدی]] یمن، دست ابن حوشب و عمالش را از یمن کوتاه کردند<ref>معارف و معاریف، ج ۱، ص۲۵۴. </ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۹.</ref>
"[[ابو القاسم]] رستم بن حسین بن [[فرج]] بن [[حوشب]] بن [[زاذان]] نجار [[کوفی]]" ملقب به "منصور [[الیمن]]" از داعیان [[اسماعیلی]] سده سوم [[هجری]] بود. وی از مدّعیان [[مهدویت]] بود و [[لقب]] منصور به داعیه او دلالت دارد؛ چون در [[سرزمین یمن]]، [[مهدی]] را منصور می‌خوانند. وی اصلا [[ایرانی]] و از [[اهالی کوفه]] و نخست، [[شیعه]] دوازده‌امامی بود، ولی پس از [[رحلت]] [[امام عسکری]]{{ع}} به [[اسماعیلیه]] گروید. وی در ۲۷۰ ق از [[قادسیه]] به [[یمن]] آمد و مانند [[عباسیان]]، بی‌ذکر نامی خاص به "[[الرضا من آل محمد]]" [[دعوت]] کرد. نخست [[دژ]] [[استواری]] در [[کوه]] لاعه برآورد و پس از آنکه سپاهی بر خود فراز آورد و کارش بالا گرفت، دست به [[تسخیر]] شهرهای عمده یمن از جمله [[صنعا]] زد و داعیانی از سوی خود به سراسر نواحی یمن و [[بحرین]] و یمامه و سند و [[هند]] و [[مصر]] و [[مغرب]] فرستاد. [[ابو عبدالله]] [[شیعی]]، [[داعی]] [[فاطمیان]] در شمال [[آفریقا]]، پیش از عزیمت به این [[سرزمین]]، چندگاهی در یمن، پیش "ابن حوشب" به سر برد و در مجالس او حاضر شده، دقایق و رموز دعوت را از او بیاموخت. در ۳۰۲ یا ۳۰۳ [[امام]] [[زیدی]] یمن، دست ابن حوشب و عمالش را از یمن کوتاه کردند<ref>معارف و معاریف، ج ۱، ص۲۵۴. </ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۹.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۴۸

مقدمه

"ابو القاسم رستم بن حسین بن فرج بن حوشب بن زاذان نجار کوفی" ملقب به "منصور الیمن" از داعیان اسماعیلی سده سوم هجری بود. وی از مدّعیان مهدویت بود و لقب منصور به داعیه او دلالت دارد؛ چون در سرزمین یمن، مهدی را منصور می‌خوانند. وی اصلا ایرانی و از اهالی کوفه و نخست، شیعه دوازده‌امامی بود، ولی پس از رحلت امام عسکری(ع) به اسماعیلیه گروید. وی در ۲۷۰ ق از قادسیه به یمن آمد و مانند عباسیان، بی‌ذکر نامی خاص به "الرضا من آل محمد" دعوت کرد. نخست دژ استواری در کوه لاعه برآورد و پس از آنکه سپاهی بر خود فراز آورد و کارش بالا گرفت، دست به تسخیر شهرهای عمده یمن از جمله صنعا زد و داعیانی از سوی خود به سراسر نواحی یمن و بحرین و یمامه و سند و هند و مصر و مغرب فرستاد. ابو عبدالله شیعی، داعی فاطمیان در شمال آفریقا، پیش از عزیمت به این سرزمین، چندگاهی در یمن، پیش "ابن حوشب" به سر برد و در مجالس او حاضر شده، دقایق و رموز دعوت را از او بیاموخت. در ۳۰۲ یا ۳۰۳ امام زیدی یمن، دست ابن حوشب و عمالش را از یمن کوتاه کردند[۱].[۲]

منابع

پانویس

  1. معارف و معاریف، ج ۱، ص۲۵۴.
  2. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۹.