قرآن ناطق: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== {{یادآوری پانویس}} {{پانویس}} +== پانویس == {{پانویس}})) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = قرآن | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== مقدمه == | |||
تجسّم عینی [[قرآن کریم]]، در وجود و [[زندگی]] و گفتار و [[رفتار]] [[امام]] [[معصوم]] است. [[قرآن]] صامت، همین [[کلام]] [[اللّه]] مکتوب بر اوراق است و [[قرآن]] [[ناطق]]، [[امام]] است. این تعبیر بخصوص دربارۀ [[امام علی|حضرت علی]] {{ع}} بهکار رفته و خود آن حضرت نیز خود را قرآن ناطق شمرده است. | |||
وقتی در [[جنگ صفین]]، [[شامیان]] به [[نیرنگ]] قرآن بر سر نیزه کردند و عدّهای سادهلوح در [[سپاه]] [[امام]]، [[فریب]] خوردند، حضرت فرمود {{متن حدیث|انا القرآن النّاطق}}.<ref>ینابیع المودّة، ج ۱ ص ۲۱۴.</ref> نیز [[نقل]] شده که: {{متن حدیث|انا کلام اللّه النّاطق}}<ref>بحار الأنوار، ج ۷۹ ص ۱۹۹.</ref> وقتی [[زندگی]] کسی چون [[امام علی|علی]] {{ع}} تبلور و تجسّم [[احکام]] و معارف [[قرآن]] باشد، [[شناخت]] او [[شناخت قرآن]] میشود و همچنانکه [[کلام الهی]] مبین [[اسلام]] و خواستۀ [[دین]] و [[پروردگار]] است، [[وجود امام]] نیز [[مفسّر]] و [[مبیّن]] و ترجمان [[قرآن]] است و در موارد [[شبهه]] و [[شک]] و در [[فتنهها]] و ضلالتها آنکس که از [[امام]] [[معصوم]] و [[امام علی|علی بن ابی طالب]] [[پیروی]] کند، از [[حق]] [[پیروی]] کرده است، ازاینرو حضرت [[امام علی|علی]] {{ع}} در [[جنگ صفین]] وقتی دید برخی از سطحینگران، [[فریب]] [[قرآن]] بر نیزهکردن [[دشمن]] را خوردهاند و در [[نبرد]] با [[قاسطین]] [[سست]] شدهاند، فرمود: قرآن ناطق و تجسّم [[قرآن]] منم، قرآن صامت را (که وسیلۀ فریب شده) واگذارید و دنبال من آیید، چراکه جز من تعبیرکننده و مفسّری برای قرآن نیست: {{متن حدیث|هذا کتاب اللّه الصّامت و أنا المعبّر عنه، فخذوا بکتاب اللّه النّاطق و ذروا الحکم بکتاب اللّه الصّامت، اذ لا معبّر عنه غیری}}<ref>موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۸ ص ۲۰۷.</ref> این مضمون در سخنی چنین بیان شده است: "اسلام با کلمات، "قرآن" است و با [[انسانها]]، "[[امام]]" و با حرکات، "[[حج]]"...<ref>تحلیلی از مناس حج، شریعتی، ص ۳۱.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۸۴.</ref> | |||
== منابع == | |||
== | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:امام علی]] | |||
[[رده: | |||
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]] | [[رده:مدخل فرهنگ غدیر]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۲۸
مقدمه
تجسّم عینی قرآن کریم، در وجود و زندگی و گفتار و رفتار امام معصوم است. قرآن صامت، همین کلام اللّه مکتوب بر اوراق است و قرآن ناطق، امام است. این تعبیر بخصوص دربارۀ حضرت علی (ع) بهکار رفته و خود آن حضرت نیز خود را قرآن ناطق شمرده است.
وقتی در جنگ صفین، شامیان به نیرنگ قرآن بر سر نیزه کردند و عدّهای سادهلوح در سپاه امام، فریب خوردند، حضرت فرمود «انا القرآن النّاطق».[۱] نیز نقل شده که: «انا کلام اللّه النّاطق»[۲] وقتی زندگی کسی چون علی (ع) تبلور و تجسّم احکام و معارف قرآن باشد، شناخت او شناخت قرآن میشود و همچنانکه کلام الهی مبین اسلام و خواستۀ دین و پروردگار است، وجود امام نیز مفسّر و مبیّن و ترجمان قرآن است و در موارد شبهه و شک و در فتنهها و ضلالتها آنکس که از امام معصوم و علی بن ابی طالب پیروی کند، از حق پیروی کرده است، ازاینرو حضرت علی (ع) در جنگ صفین وقتی دید برخی از سطحینگران، فریب قرآن بر نیزهکردن دشمن را خوردهاند و در نبرد با قاسطین سست شدهاند، فرمود: قرآن ناطق و تجسّم قرآن منم، قرآن صامت را (که وسیلۀ فریب شده) واگذارید و دنبال من آیید، چراکه جز من تعبیرکننده و مفسّری برای قرآن نیست: «هذا کتاب اللّه الصّامت و أنا المعبّر عنه، فخذوا بکتاب اللّه النّاطق و ذروا الحکم بکتاب اللّه الصّامت، اذ لا معبّر عنه غیری»[۳] این مضمون در سخنی چنین بیان شده است: "اسلام با کلمات، "قرآن" است و با انسانها، "امام" و با حرکات، "حج"...[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ ینابیع المودّة، ج ۱ ص ۲۱۴.
- ↑ بحار الأنوار، ج ۷۹ ص ۱۹۹.
- ↑ موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۸ ص ۲۰۷.
- ↑ تحلیلی از مناس حج، شریعتی، ص ۳۱.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۸۴.