امام جماعت در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۴۶

مقدمه

«امام جماعت» کسی است که پیشوایی نمازگزاران را بر عهده داشته و مردم نمازهای واجب یومیه خود را به او اقتداء می‌کنند. در امام جماعت، ایمان، عدالت، عقل، طهارت مولد و بلوغ شرط است^[۱].

نماز جماعت از مسائل عبادی اسلام است که ضمن بر پایی عمل عبادی، خود عاملی برای اتحاد و رأفت میان مردم و زمینه‌ای برای آگاهی از اوضاع سیاسی و اجتماعی جامعه و با خبر شدن از احوال شخصی مسلمانان، هنگام بروز ناملایمات و حل آن می‌باشد^[۲].

منابع

فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی

پانویس

↑ شرایع الاسلام، ج۱، ص۱۲۴؛ تبصرة المتعلمین، ص۶۰؛ تحریرالوسیله، ج۱، ص۲۷۴؛ جامع المقاصد، ج۲، ص۴۹۷.
↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۴۴.

[1] شرایع الاسلام، ج۱، ص۱۲۴؛ تبصرة المتعلمین، ص۶۰؛ تحریرالوسیله، ج۱، ص۲۷۴؛ جامع المقاصد، ج۲، ص۴۹۷.

[2] فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۴۴.

[۱]

[۲]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = امام جماعت| عنوان مدخل  = امام جماعت| مداخل مرتبط = [[امام جماعت در فقه اسلامی]] - [[امام جماعت در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط  = }}
 == مقدمه ==
-امام جماعت، کسی است که [[پیشوایی]] نمازگزاران را بر عهده داشته و [[مردم]] نمازهای [[واجب]] یومیه خود را به او [[اقتداء]] می‌کنند. در امام جماعت، [[ایمان]]، [[عدالت]]، [[عقل]]، [[طهارت]] مولد و [[بلوغ]] شرط است<ref>شرایع الاسلام، ج۱، ص۱۲۴؛ تبصرة المتعلمین، ص۶۰؛ تحریرالوسیله، ج۱، ص۲۷۴؛ جامع المقاصد، ج۲، ص۴۹۷.</ref>.
+«امام جماعت» کسی است که [[پیشوایی]] نمازگزاران را بر عهده داشته و [[مردم]] نمازهای [[واجب]] یومیه خود را به او [[اقتداء]] می‌کنند. در امام جماعت، [[ایمان]]، [[عدالت]]، [[عقل]]، [[طهارت]] مولد و [[بلوغ]] شرط است<ref>شرایع الاسلام، ج۱، ص۱۲۴؛ تبصرة المتعلمین، ص۶۰؛ تحریرالوسیله، ج۱، ص۲۷۴؛ جامع المقاصد، ج۲، ص۴۹۷.</ref>.
 [[نماز جماعت]] از مسائل [[عبادی]] [[اسلام]] است که ضمن بر پایی [[عمل]] [[عبادی]]، خود عاملی برای [[اتحاد]] و [[رأفت]] میان [[مردم]] و زمینه‌ای برای [[آگاهی]] از اوضاع [[سیاسی]] و [[اجتماعی]] [[جامعه]] و با خبر شدن از احوال شخصی [[مسلمانان]]، هنگام بروز [[ناملایمات]] و حل آن می‌باشد<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۴۴.</ref>.