امیرالحاج در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
برچسب: واگردانی دستی
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[امیرالحاج در فقه اسلامی]] - [[امیرالحاج در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[امیرالحاج در فقه اسلامی]] - [[امیرالحاج در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط  = }}
== مقدمه ==
== مقدمه ==
[[امیر الحاج]] (= [[امام الحاج]]؛ [[امام]] موسم): [[سرپرست]] [[حجّاج]].
«[[امیر الحاج]]» یا «[[امام الحاج]]» و «[[امام موسم]]» به معنای [[سرپرست حجاج]] است.


[[سرپرستی]] [[حاجیان]] از دیدگاه [[امامیّه]] از [[شئون امامت]] است که در عصر [[معصومان]]{{عم}} خود آن بزرگواران یا [[منصوب]] از جانب ایشان، و در [[عصر غیبت]]، [[فقیه]] جامع الشّرایط یا منصوب از جانب وی عهده‌دار آن است. در [[روایات]] [[حج]]، از امیر الحاج به «امام» تعبیر شده است.<ref>شرائع الاسلام، ج ۱، ص۱۸۸؛ الروضة البهیة، ج ۲، ص۲۷۲؛ جواهر الکلام، ج ۱۹، ص۷</ref> از آن در باب [[حج]] سخن گفته‌اند.
[[سرپرستی حاجیان]] از دیدگاه [[امامیّه]] از [[شئون امامت]] است که در عصر [[معصومان]]{{عم}} خود آن بزرگواران یا [[منصوب]] از جانب ایشان، و در [[عصر غیبت]]، [[فقیه]] جامع الشّرایط یا منصوب از جانب وی عهده‌دار آن است. در [[روایات]] [[حج]]، از امیر الحاج به «امام» تعبیر شده است.<ref>شرائع الاسلام، ج ۱، ص۱۸۸؛ الروضة البهیة، ج ۲، ص۲۷۲؛ جواهر الکلام، ج ۱۹، ص۷</ref> از آن در باب [[حج]] سخن گفته‌اند.


[[مستحب]] است امیر الحاج در روزهای هفتم، نهم ([[روز عرفه]])، دهم ([[روز]] [[عید]]) و دوازدهم (کوچ اول از [[منی]]) ماه [[ذی الحجّه]] برای حاجیان [[سخنرانی]] و آنان را با [[اعمال]] و عباداتی که باید به جا آورند آشنا کند.<ref>تذکرة الفقهاء، ج ۸، ص۱۶۵</ref>
[[مستحب]] است امیر الحاج در روزهای هفتم، نهم ([[روز عرفه]])، دهم ([[روز]] [[عید]]) و دوازدهم (کوچ اول از [[منی]]) ماه [[ذی الحجّه]] برای حاجیان [[سخنرانی]] و آنان را با [[اعمال]] و عباداتی که باید به جا آورند آشنا کند.<ref>تذکرة الفقهاء، ج ۸، ص۱۶۵</ref>

نسخهٔ ‏۵ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۵۱

مقدمه

«امیر الحاج» یا «امام الحاج» و «امام موسم» به معنای سرپرست حجاج است.

سرپرستی حاجیان از دیدگاه امامیّه از شئون امامت است که در عصر معصومان(ع) خود آن بزرگواران یا منصوب از جانب ایشان، و در عصر غیبت، فقیه جامع الشّرایط یا منصوب از جانب وی عهده‌دار آن است. در روایات حج، از امیر الحاج به «امام» تعبیر شده است.[۱] از آن در باب حج سخن گفته‌اند.

مستحب است امیر الحاج در روزهای هفتم، نهم (روز عرفه)، دهم (روز عید) و دوازدهم (کوچ اول از منی) ماه ذی الحجّه برای حاجیان سخنرانی و آنان را با اعمال و عباداتی که باید به جا آورند آشنا کند.[۲]

همچنین به قول مشهور، مستحب است امیر الحاج روز ترویه پیش از ظهر در مکّه مُحرم شود و به منی رود و نماز ظهر و عصر را در آنجا بخواند.[۳]

مستحب مؤکّد است امیرالحاج شب نهم تا طلوع خورشید در منی بماند و پس از آن به عرفات برود.[۴] نیز مستحب است شب دهم تا طلوع خورشید در مشعرالحرام اقامت کند. برخی قدما آن را واجب دانسته‌اند [۵].[۶]

منابع

پانویس

  1. شرائع الاسلام، ج ۱، ص۱۸۸؛ الروضة البهیة، ج ۲، ص۲۷۲؛ جواهر الکلام، ج ۱۹، ص۷
  2. تذکرة الفقهاء، ج ۸، ص۱۶۵
  3. الحدائق الناضرة، ج ۱۶، ص۳۵۰ ـ ۳۵۱؛ جواهر الکلام، ج ۱۹، ص۶
  4. جواهر الکلام، ج ۱۹، ص۱۲
  5. جواهر الکلام، ج ۱۹، ص۹۹
  6. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۱، صفحه ۷۰۴.