صله رحم در حقوق اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

منظور از صله رحم با [[اهل بیت]] {{ع}} رحم، رحم و نسب نیست، بلکه پیوند [[معنوی]] با [[اهل بیت]] مراد است، چون در [[حدیث]] آمده که [[خداوند]] [[ارواح]] [[شیعیان]] ما ([[پیروان]] ما) را از ماده‌ای که جسم ما را [[خلق]] کرده، آفرید. مثل این [[روایت]]: حضرت [[رسول اکرم]] {{صل}} فرمودند: "من و [[علی]] پدران این [[امت]] هستیم"<ref>{{متن حدیث|أَنَا وَ عَلِيٌّ أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّةِ}}؛ عیون أخبارالرضا {{ع}}، ج۲، ص۸۵؛ ابن شهرآشوب، مناقب، ج۳، ص۱۰۵.</ref> و در [[روایت]] دیگر اضافه می‌کنند: "[[لعنت]] [[خداوند]] بر کسی است که عاق ما باشد"<ref>{{متن حدیث|...فَلَعَنَ اللَّهُ مَنْ عَقَّنَا}}؛ شیخ صدوق، معانی الأخبار، ص۱۱۸.</ref>.

[[حضرت علی بن الحسین]] {{ع}} فرمود: "اگر [[حق]] پدر و مادر به واسطۀ [[نیکی]] و [[احسان]] آنها به [[فرزند]] زیاد است، [[احسان]] و [[نیکی]] [[محمد]] و [[علی]] به [[امت]] بیشتر از آنهاست. آن دو شایسته‌ترند که دو پدر [[امت]] باشند"<ref>تفسیر الإمام العسکری، ص۳۳۰.</ref>.

در [[روایات]] متعددی، در [[تفسیر]] و توضیح این [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ}}<ref>«ای مردم! پروردگارتان را بپرستید که شما و پیشینیانتان را آفرید، باشد که پرهیزگاری ورزید» سوره بقره، آیه ۲۱.</ref> آمده است که [[امام سجاد]] {{ع}} فرمود: اینکه [[محمد]] {{صل}} [[بنده]] و فرستاده اوست و [[اهل]] بیتش [[برترین]] [[اهل]] بیت‌ها در میان [[اهل بیت]] [[پیامبران]] {{عم}} است و اینکه [[علی]] {{ع}} پس از [[پیامبر]] [[برترین]] فرد [[اهل بیت]] است و [[مؤمنان]] از [[یاران]] [[محمد]] [[برترین]] یاران‌اند و امتش از امت‌های همه [[پیامبران]] [[افضل]] است"<ref>تفسیر الإمام العسکری، ص۱۳۵؛ استرآبادی، تأویل الآیات الظاهرة، ص۴۴.</ref>. چون [[اهل بیت]] [[برترین]] [[اهل بیت]] و [[علی]] {{ع}} [[برترین]] فرد آنان است، پس [[حقوق]] آنان هم بر عهده [[مردم]]، [[برترین]] [[حقوق]] و [[وجوب]] ادایش مقدم برهمه حقوق‌هاست.

[[امام حسین]] {{ع}} در [[تفسیر]] آیۀ شریفۀ {{متن قرآن|قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى}}<ref>«بگو: برای این (رسالت) از شما مزدی نمی‌خواهم جز دوستداری خویشاوندان (خود) را» سوره شوری، آیه ۲۳.</ref> فرمودند: بی‌هیچ تردیدی آن قرابتی که [[خدا]] (در این آیۀ شریفه) به ارتباط با آن [[فرمان]] داده و [[حق]] آن را بزرگ شمرده و همۀ خیرها(ی [[اخروی]] و [[دنیوی]]) را در آن نهاده است [[قرابت]] ما [[اهل بیت]] [[نبوت]] است، دودمانی که [[خدا]] (رعایت) [[حق]] آنان را بر هر [[مسلمانی]] لازم شمرده است<ref>{{متن حدیث|إِنَّ الْقَرَابَةَ الَّتِي أَمَرَ اللَّهُ بِصِلَتِهَا وَ عَظَّمَ حَقَّهَا وَ جَعَلَ الْخَيْرَ فِيهَا قَرَابَتُنَا أَهْلَ الْبَيْتِ الَّذِينَ أَوْجَبَ حَقَّنَا عَلَى كُلِّ مُسْلِمٍ}}. شواهد التنزیل، ج۲، ص۲۰۶؛ استرآبادی، تأویل الآیات الظاهرة، ص۵۳۱.</ref>.

[[علامه حلی]] در آخر کتاب [[فقهی]] خود "قواعد"<ref>قواعد الأحکام، ج۳، ص۷۱۵.</ref>، ضمن وصیتنامۀ مفصلی به فرزندش فخرالمحققین، صلۀ [[ارحام]] به [[خویشاوندان]] را که موجب طولانی شدن عمر است و نیز پیوند با [[سادات]] را به استناد آیۀ شریفۀ {{متن قرآن|قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى}}<ref>«بگو: برای این (رسالت) از شما مزدی نمی‌خواهم جز دوستداری خویشاوندان (خود) را» سوره شوری، آیه ۲۳.</ref> و [[روایات]] دیگر توصیه کرده است که در واقع اعلام به همه است که این [[تکلیف]] [[عبادی]] را انجام دهند<ref>[[آرزو شکری|شکری، آرزو]]، [[حقوق اهل بیت (کتاب)|حقوق اهل بیت]]، ص۱۱۹- ۱۲۱.</ref>.