صله رحم در لغت

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

صله، مصدر ثلاثی مجرد از ماده «وَصَلَ» در لغت به معنی پیوند دادن و رسیدن آمده است[۱]، در مقابل صِله، فصل و قطع به معنی بریدن، جداکردن و دورشدن قرار دارد رَحِم در اصل نام عضوی است در بدن حیوانات مؤنث که جنین در آن رشد می‌کند[۲] که به عاریت در مورد خویشان نیز به کار می‌رود[۳]، بنابراین، ترکیب «صله رحم» در لغت، معنی ویژه‌ای که برآمده از ترکیب بوده و با معنی مفردات آن متفاوت باشد، ندارد[۴].

منابع

پانویس

  1. جوهری، صحاح اللغة، ج۵، ص۱۸۴۲؛ راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۸۷۳؛ زبیدی، تاج العروس، ج۱۵، ص۷۷۶؛ لوئیس معلوف، المنجد، ص۹۰۳.
  2. لوئیس معلوف، المنجد، ص۲۵۳.
  3. راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۴۷؛ ابن منظور، لسان العرب، ج۱۲، ص۲۲۲.
  4. تهرانی، مجتبی، اخلاق الاهی ج۱۴، ص ۴۴۹.