استعجاب در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == منابع ==' به '== منابع ==') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = استعجاب | |||
| عنوان مدخل = استعجاب | |||
| مداخل مرتبط = [[استعجاب در قرآن]] | |||
==مقدمه== | | پرسش مرتبط = | ||
}} | |||
#{{متن قرآن|وَإِنْ تَعْجَبْ فَعَجَبٌ قَوْلُهُمْ أَإِذَا كُنَّا تُرَابًا أَإِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ أُولَئِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ وَأُولَئِكَ الْأَغْلَالُ فِي أَعْنَاقِهِمْ وَأُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ}}<ref>«و اگر (از چیزی) شگفتی می‌ورزی، گفتار آنان شگفت است (که می‌گویند) آیا هنگامی که خاک گردیم به راستی در آفرینشی تازه پدیدار خواهیم شد؟ | == مقدمه == | ||
از جمله آیاتی که به [[پیامبر]] [[فرمان]] می‌رسد که تعجب مکن نسبت به [[اموال]] و [[اولاد]] آنان و یا در واکنش به [[رفتار]] مخالفان که اظهار تعجب نسبت به [[قیامت]] و [[معاد]] می‌کردند، پاسخ آن حضرت هم ابراز شگفتی از فراموش کردن چگونگی [[خلقت]] و نوعی شیوه [[احتجاج]] است. | |||
#{{متن قرآن|وَإِنْ تَعْجَبْ فَعَجَبٌ قَوْلُهُمْ أَإِذَا كُنَّا تُرَابًا أَإِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ أُولَئِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ وَأُولَئِكَ الْأَغْلَالُ فِي أَعْنَاقِهِمْ وَأُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ}}<ref>«و اگر (از چیزی) شگفتی می‌ورزی، گفتار آنان شگفت است (که می‌گویند) آیا هنگامی که خاک گردیم به راستی در آفرینشی تازه پدیدار خواهیم شد؟ آنانند که به پروردگارشان کفر ورزیدند و بندهایی به گردن دارند و دمساز آتشند، آنان در آن جاودانند» سوره رعد، آیه ۵.</ref> | |||
#{{متن قرآن|فَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ بِهَا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَهُمْ كَافِرُونَ}}<ref>«و دارایی‌ها و فرزندان آنان تو را به شگفتی نیفکند، جز این نیست که خداوند می‌خواهد آنان را در زندگی این جهان به عذاب افکند و در حالی که کافرند جانشان (از تن) بیرون رود» سوره توبه، آیه ۵۵.</ref> | #{{متن قرآن|فَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ بِهَا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَهُمْ كَافِرُونَ}}<ref>«و دارایی‌ها و فرزندان آنان تو را به شگفتی نیفکند، جز این نیست که خداوند می‌خواهد آنان را در زندگی این جهان به عذاب افکند و در حالی که کافرند جانشان (از تن) بیرون رود» سوره توبه، آیه ۵۵.</ref> | ||
#{{متن قرآن|وَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَأَوْلَادُهُمْ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُعَذِّبَهُمْ بِهَا فِي الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَهُمْ كَافِرُونَ}}<ref>«و دارایی‌ها و فرزندانشان تو را به شگفتی نیندازد، جز این نیست که خداوند می‌خواهد در این جهان آنان را با آنها به عذاب افکند و جانشان در حالی که کافرند (از تن) بیرون رود» سوره توبه، آیه ۸۵.</ref> | #{{متن قرآن|وَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَأَوْلَادُهُمْ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُعَذِّبَهُمْ بِهَا فِي الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَهُمْ كَافِرُونَ}}<ref>«و دارایی‌ها و فرزندانشان تو را به شگفتی نیندازد، جز این نیست که خداوند می‌خواهد در این جهان آنان را با آنها به عذاب افکند و جانشان در حالی که کافرند (از تن) بیرون رود» سوره توبه، آیه ۸۵.</ref> | ||
#{{متن قرآن|وَإِذَا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسَامُهُمْ وَإِنْ يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ يَحْسَبُونَ كُلَّ صَيْحَةٍ عَلَيْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ}}<ref>«و هنگامی که آنان را ببینی، پیکرهاشان تو را به شگفتی می‌آورد و چون چیزی گویند به گفتارشان گوش می‌سپاری (اما) گویی چوب‌هایی خشکند پشت داده بر دیوار، هر بانگی را به زیان خود می‌پندارند، آنان دشمنند، از آنها دوری گزین! خدایشان لعنت کناد! چگونه (از حق) بازگر» سوره منافقون، آیه ۴.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، | #{{متن قرآن|وَإِذَا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسَامُهُمْ وَإِنْ يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ يَحْسَبُونَ كُلَّ صَيْحَةٍ عَلَيْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ}}<ref>«و هنگامی که آنان را ببینی، پیکرهاشان تو را به شگفتی می‌آورد و چون چیزی گویند به گفتارشان گوش می‌سپاری (اما) گویی چوب‌هایی خشکند پشت داده بر دیوار، هر بانگی را به زیان خود می‌پندارند، آنان دشمنند، از آنها دوری گزین! خدایشان لعنت کناد! چگونه (از حق) بازگر» سوره منافقون، آیه ۴.</ref>.<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱]]، ص ۹۴.</ref> | ||
==نکات== | == نکات == | ||
#در [[آیه]] نخست می‌گوید: اگر عجب‌داری، عجب از سخن آنان [[کافران]] است که: نسبت به برگشت خود [[شک]] می‌کنند».. {{متن قرآن|وَإِنْ تَعْجَبْ فَعَجَبٌ قَوْلُهُمْ}}<ref>«و اگر (از چیزی) شگفتی می‌ورزی، گفتار آنان شگفت است (که می‌گویند) آیا هنگامی که خاک گردیم به راستی در آفرینشی تازه پدیدار خواهیم شد؟ | # در [[آیه]] نخست می‌گوید: اگر عجب‌داری، عجب از سخن آنان [[کافران]] است که: نسبت به برگشت خود [[شک]] می‌کنند».. {{متن قرآن|وَإِنْ تَعْجَبْ فَعَجَبٌ قَوْلُهُمْ}}<ref>«و اگر (از چیزی) شگفتی می‌ورزی، گفتار آنان شگفت است (که می‌گویند) آیا هنگامی که خاک گردیم به راستی در آفرینشی تازه پدیدار خواهیم شد؟ آنانند که به پروردگارشان کفر ورزیدند و بندهایی به گردن دارند و دمساز آتشند، آنان در آن جاودانند» سوره رعد، آیه ۵.</ref> {{متن قرآن|أَإِذَا كُنَّا تُرَابًا أَإِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ}}<ref>«و اگر (از چیزی) شگفتی می‌ورزی، گفتار آنان شگفت است (که می‌گویند) آیا هنگامی که خاک گردیم به راستی در آفرینشی تازه پدیدار خواهیم شد؟ آنانند که به پروردگارشان کفر ورزیدند و بندهایی به گردن دارند و دمساز آتشند، آنان در آن جاودانند» سوره رعد، آیه ۵.</ref> | ||
#در [[آیه]] دوم، می‌گوید: [[اموال]] و فرزندانشان تو را به شگفت نیاوَرَد. جز این نیست که [[خدا]] می‌خواهد در [[زندگی]] [[دنیا]] به وسیله اینها عذابشان کند. {{متن قرآن|فَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ}}<ref>«و [[دارایی‌ها]] و [[فرزندان]] آنان تو را به شگفتی نیفکند، جز این نیست که [[خداوند]] می‌خواهد آنان را در [[زندگی]] این [[جهان]] به [[عذاب]] افکند و در حالی که کافرند جانشان (از تن) بیرون [[رود]]» سوره [[توبه]]، [[آیه]] ۵۵.</ref> | # در [[آیه]] دوم، می‌گوید: [[اموال]] و فرزندانشان تو را به شگفت نیاوَرَد. جز این نیست که [[خدا]] می‌خواهد در [[زندگی]] [[دنیا]] به وسیله اینها عذابشان کند. {{متن قرآن|فَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ}}<ref>«و [[دارایی‌ها]] و [[فرزندان]] آنان تو را به شگفتی نیفکند، جز این نیست که [[خداوند]] می‌خواهد آنان را در [[زندگی]] این [[جهان]] به [[عذاب]] افکند و در حالی که کافرند جانشان (از تن) بیرون [[رود]]» سوره [[توبه]]، [[آیه]] ۵۵.</ref> | ||
#و در [[آیه]] چهارم حالت شگفتی [[مخالفان]] [[پیامبر]] را شرح می‌دهد و می‌گوید: و چون آنان را ببینی، هیکل‌های‌شان تو را به تعجب وامی‌دارد، {{متن قرآن|وَإِذَا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسَامُهُمْ}}<ref>«و هنگامی که آنان را ببینی، پیکرهاشان تو را به شگفتی می‌آورد و چون چیزی گویند به گفتارشان گوش می‌سپاری (اما) گویی چوب‌هایی خشکند پشت داده بر دیوار، هر بانگی را به زیان خود می‌پندارند، آنان دشمنند، از آنها دوری گزین! خدایشان لعنت کناد! چگونه (از حق) بازگر» سوره منافقون، آیه ۴.</ref> و چون سخن گویند به گفتارشان گوش فرا می‌دهی، گویی آنان شمعک‌هایی پشت بر دیوارند [که پوک شده و درخور [[اعتماد]] نیستند]: هر فریادی را به زیان خویش می‌پندارند. خودشان دشمنند از آنان بپرهیز [[خدا]] بکشدشان تا کجا [از [[حقیقت]]] [[انحراف]] یافته‌اند. و البته این معنای {{متن قرآن|قَاتَلَهُمُ اللَّهُ}}<ref>«یهودیان گفتند عزیر پسر خداوند است و مسیحیان گفتند: مسیح پسر خداوند است؛ این گفتار، سر زبان آنهاست که با گفته کافران پیشین همانندی می‌کند؛ خداوندشان بکشاد! چگونه (از حقّ) باز گردانیده می‌شوند؟» سوره توبه، آیه ۳۰.</ref> مسئله به این گونه است که چگونه [[خدا]] خودش از قول خودش می‌گوید: {{متن قرآن|قَاتَلَهُمُ اللَّهُ}}<ref>«یهودیان گفتند عزیر پسر خداوند است و مسیحیان گفتند: مسیح پسر خداوند است؛ این گفتار، سر زبان آنهاست که با گفته کافران پیشین همانندی می‌کند؛ خداوندشان بکشاد! چگونه (از حقّ) باز گردانیده می‌شوند؟» سوره توبه، آیه ۳۰.</ref>. اگر این سخن [[خداوند]] است، بگونه‌ای از زبان [[خدا]] ادا می‌شود که گفته می‌شود، [[خدا]] او را بکشد، آیا کسی می‌تواند خودش در باره دیگران به خودش بگوید [[خدا]] او را بکشد، ما می‌توانیم درخواست کنیم که [[خدا]] بکشدش، اگر گفته شود، این [[سخن پیامبر]] است و یا [[نقل]] قول از دیگران اشکالی نداشت، اما [[خدا]]، چنین تعبیری به ظاهر از نظر ادبی درست به نظر نمی‌رسد؟ وانگهی [[دعا کردن]] برای کسی که [[حاجت]] و نیاز دارد، اشکالی ندارد، اما برای کسی که [[قدرت]] مطلق و [[مرگ]] و [[زندگی]] موجودات در دست اوست، بی‌معناست. این، کلمه: {{متن قرآن|قَاتَلَهُمُ اللَّهُ}}<ref>«یهودیان گفتند عزیر پسر خداوند است و مسیحیان گفتند: مسیح پسر خداوند است؛ این گفتار، سر زبان آنهاست که با گفته کافران پیشین همانندی می‌کند؛ خداوندشان بکشاد! چگونه (از حقّ) باز گردانیده می‌شوند؟» سوره توبه، آیه ۳۰.</ref>از قبیل دیگر بیاناتی است که جنبه دعایی و القای [[اعتقادی]] دارد نیست، که می‌خواهد این گونه ادا و بیان شود و در قالب در خواست یا شکل [[ستایش]] آمده و یا لحن خواهشی دارند. در این صورت [[زبان قرآن]]، مانند زبان [[بشر]] به ترسیم و تصویر احساس‌های درونی، غم‌ها، شادی‌ها، حسرت‌ها، [[آرزوها]]، شگفتی‌ها، و پرسش‌های این جهانی می‌پردازد. در این گفتار زبان، جنبه [[عاطفی]] و احساسی به خود گرفته و با تعبیر {{متن قرآن|قَاتَلَهُمُ اللَّهُ}}<ref>«یهودیان گفتند عزیر پسر خداوند است و مسیحیان گفتند: مسیح پسر خداوند است؛ این گفتار، سر زبان آنهاست که با گفته کافران پیشین همانندی می‌کند؛ خداوندشان بکشاد! چگونه (از حقّ) باز گردانیده می‌شوند؟» سوره توبه، آیه ۳۰.</ref> می‌خواهد [[خشم]] و [[ناراحتی]] خود را نشان دهد و کنایه از طرد کردن [[خدا]] و دور کردن آنان از ساحت [[دینی]] و [[معنوی]] است. این شیوه را باید در کارکردهای [[زبان قرآن]] در بسیاری از [[آیات]] ناظر به [[عذاب الهی]] در [[قیامت]] شمارش کرد<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، | # و در [[آیه]] چهارم حالت شگفتی [[مخالفان]] [[پیامبر]] را شرح می‌دهد و می‌گوید: و چون آنان را ببینی، هیکل‌های‌شان تو را به تعجب وامی‌دارد، {{متن قرآن|وَإِذَا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسَامُهُمْ}}<ref>«و هنگامی که آنان را ببینی، پیکرهاشان تو را به شگفتی می‌آورد و چون چیزی گویند به گفتارشان گوش می‌سپاری (اما) گویی چوب‌هایی خشکند پشت داده بر دیوار، هر بانگی را به زیان خود می‌پندارند، آنان دشمنند، از آنها دوری گزین! خدایشان لعنت کناد! چگونه (از حق) بازگر» سوره منافقون، آیه ۴.</ref> و چون سخن گویند به گفتارشان گوش فرا می‌دهی، گویی آنان شمعک‌هایی پشت بر دیوارند [که پوک شده و درخور [[اعتماد]] نیستند]: هر فریادی را به زیان خویش می‌پندارند. خودشان دشمنند از آنان بپرهیز [[خدا]] بکشدشان تا کجا [از [[حقیقت]]] [[انحراف]] یافته‌اند. و البته این معنای {{متن قرآن|قَاتَلَهُمُ اللَّهُ}}<ref>«یهودیان گفتند عزیر پسر خداوند است و مسیحیان گفتند: مسیح پسر خداوند است؛ این گفتار، سر زبان آنهاست که با گفته کافران پیشین همانندی می‌کند؛ خداوندشان بکشاد! چگونه (از حقّ) باز گردانیده می‌شوند؟» سوره توبه، آیه ۳۰.</ref> مسئله به این گونه است که چگونه [[خدا]] خودش از قول خودش می‌گوید: {{متن قرآن|قَاتَلَهُمُ اللَّهُ}}<ref>«یهودیان گفتند عزیر پسر خداوند است و مسیحیان گفتند: مسیح پسر خداوند است؛ این گفتار، سر زبان آنهاست که با گفته کافران پیشین همانندی می‌کند؛ خداوندشان بکشاد! چگونه (از حقّ) باز گردانیده می‌شوند؟» سوره توبه، آیه ۳۰.</ref>. اگر این سخن [[خداوند]] است، بگونه‌ای از زبان [[خدا]] ادا می‌شود که گفته می‌شود، [[خدا]] او را بکشد، آیا کسی می‌تواند خودش در باره دیگران به خودش بگوید [[خدا]] او را بکشد، ما می‌توانیم درخواست کنیم که [[خدا]] بکشدش، اگر گفته شود، این [[سخن پیامبر]] است و یا [[نقل]] قول از دیگران اشکالی نداشت، اما [[خدا]]، چنین تعبیری به ظاهر از نظر ادبی درست به نظر نمی‌رسد؟ وانگهی [[دعا کردن]] برای کسی که [[حاجت]] و نیاز دارد، اشکالی ندارد، اما برای کسی که [[قدرت]] مطلق و [[مرگ]] و [[زندگی]] موجودات در دست اوست، بی‌معناست. این، کلمه: {{متن قرآن|قَاتَلَهُمُ اللَّهُ}}<ref>«یهودیان گفتند عزیر پسر خداوند است و مسیحیان گفتند: مسیح پسر خداوند است؛ این گفتار، سر زبان آنهاست که با گفته کافران پیشین همانندی می‌کند؛ خداوندشان بکشاد! چگونه (از حقّ) باز گردانیده می‌شوند؟» سوره توبه، آیه ۳۰.</ref>از قبیل دیگر بیاناتی است که جنبه دعایی و القای [[اعتقادی]] دارد نیست، که می‌خواهد این گونه ادا و بیان شود و در قالب در خواست یا شکل [[ستایش]] آمده و یا لحن خواهشی دارند. در این صورت [[زبان قرآن]]، مانند زبان [[بشر]] به ترسیم و تصویر احساس‌های درونی، غم‌ها، شادی‌ها، حسرت‌ها، [[آرزوها]]، شگفتی‌ها، و پرسش‌های این جهانی می‌پردازد. در این گفتار زبان، جنبه [[عاطفی]] و احساسی به خود گرفته و با تعبیر {{متن قرآن|قَاتَلَهُمُ اللَّهُ}}<ref>«یهودیان گفتند عزیر پسر خداوند است و مسیحیان گفتند: مسیح پسر خداوند است؛ این گفتار، سر زبان آنهاست که با گفته کافران پیشین همانندی می‌کند؛ خداوندشان بکشاد! چگونه (از حقّ) باز گردانیده می‌شوند؟» سوره توبه، آیه ۳۰.</ref> می‌خواهد [[خشم]] و [[ناراحتی]] خود را نشان دهد و کنایه از طرد کردن [[خدا]] و دور کردن آنان از ساحت [[دینی]] و [[معنوی]] است. این شیوه را باید در کارکردهای [[زبان قرآن]] در بسیاری از [[آیات]] ناظر به [[عذاب الهی]] در [[قیامت]] شمارش کرد<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱]]، ص ۹۴.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:55210091.jpg|22px]] [[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم''']] | # [[پرونده:55210091.jpg|22px]] [[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:اصطلاحات قرآنی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۷ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۱۱
این مدخل زیرشاخهٔ بحث استعجاب است. استعجاب از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: استعجاب در قرآن - پرسش مرتبط نداردمقدمه
از جمله آیاتی که به پیامبر فرمان می‌رسد که تعجب مکن نسبت به اموال و اولاد آنان و یا در واکنش به رفتار مخالفان که اظهار تعجب نسبت به قیامت و معاد می‌کردند، پاسخ آن حضرت هم ابراز شگفتی از فراموش کردن چگونگی خلقت و نوعی شیوه احتجاج است.
- ﴿وَإِنْ تَعْجَبْ فَعَجَبٌ قَوْلُهُمْ أَإِذَا كُنَّا تُرَابًا أَإِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ أُولَئِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ وَأُولَئِكَ الْأَغْلَالُ فِي أَعْنَاقِهِمْ وَأُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ﴾[۱]
- ﴿فَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ بِهَا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَهُمْ كَافِرُونَ﴾[۲]
- ﴿وَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَأَوْلَادُهُمْ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُعَذِّبَهُمْ بِهَا فِي الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَهُمْ كَافِرُونَ﴾[۳]
- ﴿وَإِذَا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسَامُهُمْ وَإِنْ يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ يَحْسَبُونَ كُلَّ صَيْحَةٍ عَلَيْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ﴾[۴].[۵]
نکات
- در آیه نخست می‌گوید: اگر عجب‌داری، عجب از سخن آنان کافران است که: نسبت به برگشت خود شک می‌کنند».. ﴿وَإِنْ تَعْجَبْ فَعَجَبٌ قَوْلُهُمْ﴾[۶] ﴿أَإِذَا كُنَّا تُرَابًا أَإِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ﴾[۷]
- در آیه دوم، می‌گوید: اموال و فرزندانشان تو را به شگفت نیاوَرَد. جز این نیست که خدا می‌خواهد در زندگی دنیا به وسیله اینها عذابشان کند. ﴿فَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ﴾[۸]
- و در آیه چهارم حالت شگفتی مخالفان پیامبر را شرح می‌دهد و می‌گوید: و چون آنان را ببینی، هیکل‌های‌شان تو را به تعجب وامی‌دارد، ﴿وَإِذَا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسَامُهُمْ﴾[۹] و چون سخن گویند به گفتارشان گوش فرا می‌دهی، گویی آنان شمعک‌هایی پشت بر دیوارند [که پوک شده و درخور اعتماد نیستند]: هر فریادی را به زیان خویش می‌پندارند. خودشان دشمنند از آنان بپرهیز خدا بکشدشان تا کجا [از حقیقت] انحراف یافته‌اند. و البته این معنای ﴿قَاتَلَهُمُ اللَّهُ﴾[۱۰] مسئله به این گونه است که چگونه خدا خودش از قول خودش می‌گوید: ﴿قَاتَلَهُمُ اللَّهُ﴾[۱۱]. اگر این سخن خداوند است، بگونه‌ای از زبان خدا ادا می‌شود که گفته می‌شود، خدا او را بکشد، آیا کسی می‌تواند خودش در باره دیگران به خودش بگوید خدا او را بکشد، ما می‌توانیم درخواست کنیم که خدا بکشدش، اگر گفته شود، این سخن پیامبر است و یا نقل قول از دیگران اشکالی نداشت، اما خدا، چنین تعبیری به ظاهر از نظر ادبی درست به نظر نمی‌رسد؟ وانگهی دعا کردن برای کسی که حاجت و نیاز دارد، اشکالی ندارد، اما برای کسی که قدرت مطلق و مرگ و زندگی موجودات در دست اوست، بی‌معناست. این، کلمه: ﴿قَاتَلَهُمُ اللَّهُ﴾[۱۲]از قبیل دیگر بیاناتی است که جنبه دعایی و القای اعتقادی دارد نیست، که می‌خواهد این گونه ادا و بیان شود و در قالب در خواست یا شکل ستایش آمده و یا لحن خواهشی دارند. در این صورت زبان قرآن، مانند زبان بشر به ترسیم و تصویر احساس‌های درونی، غم‌ها، شادی‌ها، حسرت‌ها، آرزوها، شگفتی‌ها، و پرسش‌های این جهانی می‌پردازد. در این گفتار زبان، جنبه عاطفی و احساسی به خود گرفته و با تعبیر ﴿قَاتَلَهُمُ اللَّهُ﴾[۱۳] می‌خواهد خشم و ناراحتی خود را نشان دهد و کنایه از طرد کردن خدا و دور کردن آنان از ساحت دینی و معنوی است. این شیوه را باید در کارکردهای زبان قرآن در بسیاری از آیات ناظر به عذاب الهی در قیامت شمارش کرد[۱۴].
منابع
پانویس
- ↑ «و اگر (از چیزی) شگفتی می‌ورزی، گفتار آنان شگفت است (که می‌گویند) آیا هنگامی که خاک گردیم به راستی در آفرینشی تازه پدیدار خواهیم شد؟ آنانند که به پروردگارشان کفر ورزیدند و بندهایی به گردن دارند و دمساز آتشند، آنان در آن جاودانند» سوره رعد، آیه ۵.
- ↑ «و دارایی‌ها و فرزندان آنان تو را به شگفتی نیفکند، جز این نیست که خداوند می‌خواهد آنان را در زندگی این جهان به عذاب افکند و در حالی که کافرند جانشان (از تن) بیرون رود» سوره توبه، آیه ۵۵.
- ↑ «و دارایی‌ها و فرزندانشان تو را به شگفتی نیندازد، جز این نیست که خداوند می‌خواهد در این جهان آنان را با آنها به عذاب افکند و جانشان در حالی که کافرند (از تن) بیرون رود» سوره توبه، آیه ۸۵.
- ↑ «و هنگامی که آنان را ببینی، پیکرهاشان تو را به شگفتی می‌آورد و چون چیزی گویند به گفتارشان گوش می‌سپاری (اما) گویی چوب‌هایی خشکند پشت داده بر دیوار، هر بانگی را به زیان خود می‌پندارند، آنان دشمنند، از آنها دوری گزین! خدایشان لعنت کناد! چگونه (از حق) بازگر» سوره منافقون، آیه ۴.
- ↑ سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱، ص ۹۴.
- ↑ «و اگر (از چیزی) شگفتی می‌ورزی، گفتار آنان شگفت است (که می‌گویند) آیا هنگامی که خاک گردیم به راستی در آفرینشی تازه پدیدار خواهیم شد؟ آنانند که به پروردگارشان کفر ورزیدند و بندهایی به گردن دارند و دمساز آتشند، آنان در آن جاودانند» سوره رعد، آیه ۵.
- ↑ «و اگر (از چیزی) شگفتی می‌ورزی، گفتار آنان شگفت است (که می‌گویند) آیا هنگامی که خاک گردیم به راستی در آفرینشی تازه پدیدار خواهیم شد؟ آنانند که به پروردگارشان کفر ورزیدند و بندهایی به گردن دارند و دمساز آتشند، آنان در آن جاودانند» سوره رعد، آیه ۵.
- ↑ «و دارایی‌ها و فرزندان آنان تو را به شگفتی نیفکند، جز این نیست که خداوند می‌خواهد آنان را در زندگی این جهان به عذاب افکند و در حالی که کافرند جانشان (از تن) بیرون رود» سوره توبه، آیه ۵۵.
- ↑ «و هنگامی که آنان را ببینی، پیکرهاشان تو را به شگفتی می‌آورد و چون چیزی گویند به گفتارشان گوش می‌سپاری (اما) گویی چوب‌هایی خشکند پشت داده بر دیوار، هر بانگی را به زیان خود می‌پندارند، آنان دشمنند، از آنها دوری گزین! خدایشان لعنت کناد! چگونه (از حق) بازگر» سوره منافقون، آیه ۴.
- ↑ «یهودیان گفتند عزیر پسر خداوند است و مسیحیان گفتند: مسیح پسر خداوند است؛ این گفتار، سر زبان آنهاست که با گفته کافران پیشین همانندی می‌کند؛ خداوندشان بکشاد! چگونه (از حقّ) باز گردانیده می‌شوند؟» سوره توبه، آیه ۳۰.
- ↑ «یهودیان گفتند عزیر پسر خداوند است و مسیحیان گفتند: مسیح پسر خداوند است؛ این گفتار، سر زبان آنهاست که با گفته کافران پیشین همانندی می‌کند؛ خداوندشان بکشاد! چگونه (از حقّ) باز گردانیده می‌شوند؟» سوره توبه، آیه ۳۰.
- ↑ «یهودیان گفتند عزیر پسر خداوند است و مسیحیان گفتند: مسیح پسر خداوند است؛ این گفتار، سر زبان آنهاست که با گفته کافران پیشین همانندی می‌کند؛ خداوندشان بکشاد! چگونه (از حقّ) باز گردانیده می‌شوند؟» سوره توبه، آیه ۳۰.
- ↑ «یهودیان گفتند عزیر پسر خداوند است و مسیحیان گفتند: مسیح پسر خداوند است؛ این گفتار، سر زبان آنهاست که با گفته کافران پیشین همانندی می‌کند؛ خداوندشان بکشاد! چگونه (از حقّ) باز گردانیده می‌شوند؟» سوره توبه، آیه ۳۰.
- ↑ سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱، ص ۹۴.