نفخ صور در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = نفخ صور | |||
| عنوان مدخل = نفخ صور | |||
| مداخل مرتبط = [[نفخ صور در قرآن]] - [[نفخ صور در کلام اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== مقدمه == | |||
==مقدمه== | |||
منظور توجه به نفخ صور برای شنیدن صدای منادی نفخ صور با خطاب به [[پیامبر]] با کلمه امر است، که [[هدف]] آن بیان شدت [[هول و هراس]] آن برای [[مخالفان]] است. و این توصیف هم [[تهدید]] است و هم [[تسلی]] برای [[پیامبر]] تا بداند کسانی در [[عالم قیامت]] هستند که [[مأمور]] رها کردن [[منکران]] [[رسالت]] خویش است تا زمان رسیدن نفخ صور برسد. | منظور توجه به نفخ صور برای شنیدن صدای منادی نفخ صور با خطاب به [[پیامبر]] با کلمه امر است، که [[هدف]] آن بیان شدت [[هول و هراس]] آن برای [[مخالفان]] است. و این توصیف هم [[تهدید]] است و هم [[تسلی]] برای [[پیامبر]] تا بداند کسانی در [[عالم قیامت]] هستند که [[مأمور]] رها کردن [[منکران]] [[رسالت]] خویش است تا زمان رسیدن نفخ صور برسد. | ||
#{{متن قرآن|وَاسْتَمِعْ يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ مِنْ مَكَانٍ قَرِيبٍ * يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ذَلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ}}<ref>«و به روزی گوش فرا دار که بانگ برآورنده از جایگاهی نزدیک، بانگ برآورد * روزی که بانگ آسمانی راستین را بشنوند، همان، روز رستخیز است» سوره ق، آیه ۴۱-۴۲.</ref>. | #{{متن قرآن|وَاسْتَمِعْ يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ مِنْ مَكَانٍ قَرِيبٍ * يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ذَلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ}}<ref>«و به روزی گوش فرا دار که بانگ برآورنده از جایگاهی نزدیک، بانگ برآورد * روزی که بانگ آسمانی راستین را بشنوند، همان، روز رستخیز است» سوره ق، آیه ۴۱-۴۲.</ref>. | ||
#{{متن قرآن|فَذَرْهُمْ حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي فِيهِ يُصْعَقُونَ}}<ref>«پس آنان را به خود واگذار تا با آن روز خود که در آن به بیهوشی می‌افتند روبه‌رو گردند» سوره طور، آیه ۴۵.</ref>. | #{{متن قرآن|فَذَرْهُمْ حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي فِيهِ يُصْعَقُونَ}}<ref>«پس آنان را به خود واگذار تا با آن روز خود که در آن به بیهوشی می‌افتند روبه‌رو گردند» سوره طور، آیه ۴۵.</ref>. | ||
#در این [[آیه]] که خطاب به [[پیامبر]] و در توصیف [[قیامت]] و [[تهدید]] [[مخالفان]] نسبت به آن [[علم]] است، و صدر [[آیه]] با [[دعوت]] به [[صبر]] و [[تحمل سختی‌ها]] با این تعبیر آمده: {{متن قرآن|فَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ}}<ref>«باری، بر آنچه می‌گویند شکیب کن و پیش از برآمدن آفتاب و پیش از فرو رفتن آن پروردگارت را با سپاس به پاکی بستای!» سوره طه، آیه ۱۳۰.</ref> “استماع” را به معانی مختلفی [[تفسیر]] کرده‌اند، و از همه به [[ذهن]] نزدیک‌تر این است که متضمن [[معنای انتظار]] باشد، یعنی [[منتظر]] روزی باش که در آن روز بشنوی ندای منادی را از مکانی نزدیک. و جمله {{متن قرآن|يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ}} روی هم مفعول “و استمع” است، و مراد از ندای منادی همان نفخه صور است که [[مسئول]] آن به طوری که از [[آیه]] بعد استفاده می‌شود در آن می‌دمد. و اینکه فرمود: {{متن قرآن|مِنْ مَكَانٍ قَرِيبٍ}}گویی ندا از مکانی نزدیک است و [[تهدید]] منکرین و مکذبین [[نبوت]] [[خاتم الانبیاء]]، و تهدیدشان به این است که [[سرنوشت]] شما [[سرنوشت]] همان مکذبین از امت‌های گذشته است که بدان [[مبتلا]] شدند. بدین جهت است که ندا آن چنان به خلائق احاطه دارد که به نسبت مساوی به گوش همه می‌رسد، گویی همه گیرندگانی دارند که با یک صدا و همزمان آن صدا را می‌شنوند {{متن قرآن|يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ}} و افراد نسبت به آن دور و نزدیک تفاوتی ندارند، چون ندا – همان‌طور که گفتیم - نفخه بعث و کلمه [[حیات]] و [[یوم]] الخروج است. | == نکات == | ||
# [[خداوند]] به [[پیامبر]] [[دستور]] می‌دهد که مکذبین را به حال خودشان واگذارد و متعرض ایشان نشود، و در برابر [[حکم]] [[پروردگار]] خود [[صبر]] کند و او را با [[حمد]] [[الهی]] [[تسبیح]] گوید، زیرا مکذبین را [[تهدید]] می‌کند، کسانی که در [[اصرار]] بر [[باطل]] به حدی رسیده‌اند که اگر آیت [[حق]] را هم به چشم ببینند، باز هم [[ | # در این [[آیه]] که خطاب به [[پیامبر]] و در توصیف [[قیامت]] و [[تهدید]] [[مخالفان]] نسبت به آن [[علم]] است، و صدر [[آیه]] با [[دعوت]] به [[صبر]] و [[تحمل سختی‌ها]] با این تعبیر آمده: {{متن قرآن|فَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ}}<ref>«باری، بر آنچه می‌گویند شکیب کن و پیش از برآمدن آفتاب و پیش از فرو رفتن آن پروردگارت را با سپاس به پاکی بستای!» سوره طه، آیه ۱۳۰.</ref> “استماع” را به معانی مختلفی [[تفسیر]] کرده‌اند، و از همه به [[ذهن]] نزدیک‌تر این است که متضمن [[معنای انتظار]] باشد، یعنی [[منتظر]] روزی باش که در آن روز بشنوی ندای منادی را از مکانی نزدیک. و جمله {{متن قرآن|يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ}} روی هم مفعول “و استمع” است، و مراد از ندای منادی همان نفخه صور است که [[مسئول]] آن به طوری که از [[آیه]] بعد استفاده می‌شود در آن می‌دمد. و اینکه فرمود: {{متن قرآن|مِنْ مَكَانٍ قَرِيبٍ}}گویی ندا از مکانی نزدیک است و [[تهدید]] منکرین و مکذبین [[نبوت]] [[خاتم الانبیاء]]، و تهدیدشان به این است که [[سرنوشت]] شما [[سرنوشت]] همان مکذبین از امت‌های گذشته است که بدان [[مبتلا]] شدند. بدین جهت است که ندا آن چنان به خلائق احاطه دارد که به نسبت مساوی به گوش همه می‌رسد، گویی همه گیرندگانی دارند که با یک صدا و همزمان آن صدا را می‌شنوند {{متن قرآن|يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ}} و افراد نسبت به آن دور و نزدیک تفاوتی ندارند، چون ندا – همان‌طور که گفتیم - نفخه بعث و کلمه [[حیات]] و [[یوم]] الخروج است. | ||
# [[خداوند]] به [[پیامبر]] [[دستور]] می‌دهد که مکذبین را به حال خودشان واگذارد و متعرض ایشان نشود، و در برابر [[حکم]] [[پروردگار]] خود [[صبر]] کند و او را با [[حمد]] [[الهی]] [[تسبیح]] گوید، زیرا مکذبین را [[تهدید]] می‌کند، کسانی که در [[اصرار]] بر [[باطل]] به حدی رسیده‌اند که اگر آیت [[حق]] را هم به چشم ببینند، باز هم [[تأویل]] می‌کنند، لذا به همان عذابی دچار می‌شوند که با صاعقه‌ای برق‌آسا می‌رسد و [[فرصت]] کاری را دیگر ندارند. و کلمه {{متن قرآن|يُصْعَقُونَ}} مجهول مضارع از مصدر “اصعاق” به معنای میراندن است. و مراد از {{متن قرآن|يَوْمَهُمُ الَّذِي}} روز آنان که در آن [[یوم]] هلاک می‌شوند، روز نفخه صور است که تمامی موجودات زنده در [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] می‌میرند، و خود یکی از علامت‌های [[قیامت]] است، همچنان که در جایی دیگر درباره این مردن فرموده: {{متن قرآن|وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ}}<ref>«و در صور دمیده می‌شود آنگاه هر کس در آسمان‌ها و در زمین است بیهوش می‌گردد» سوره زمر، آیه ۶۸.</ref>.<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲]]، ص ۸۹۵.</ref> | |||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:55210091.jpg|22px]] [[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | |||
==پانویس== | |||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:نشانه‌های قیامت]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۳
این مدخل زیرشاخهٔ بحث نفخ صور است. نفخ صور از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: نفخ صور در قرآن - نفخ صور در کلام اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
منظور توجه به نفخ صور برای شنیدن صدای منادی نفخ صور با خطاب به پیامبر با کلمه امر است، که هدف آن بیان شدت هول و هراس آن برای مخالفان است. و این توصیف هم تهدید است و هم تسلی برای پیامبر تا بداند کسانی در عالم قیامت هستند که مأمور رها کردن منکران رسالت خویش است تا زمان رسیدن نفخ صور برسد.
وَاسْتَمِعْ يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ مِنْ مَكَانٍ قَرِيبٍ * يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ذَلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ
[۱].- فَذَرْهُمْ حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي فِيهِ يُصْعَقُونَ[۲].
نکات
- در این آیه که خطاب به پیامبر و در توصیف قیامت و تهدید مخالفان نسبت به آن علم است، و صدر آیه با دعوت به صبر و تحمل سختی‌ها با این تعبیر آمده: فَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ[۳] “استماع” را به معانی مختلفی تفسیر کرده‌اند، و از همه به ذهن نزدیک‌تر این است که متضمن معنای انتظار باشد، یعنی منتظر روزی باش که در آن روز بشنوی ندای منادی را از مکانی نزدیک. و جمله يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ روی هم مفعول “و استمع” است، و مراد از ندای منادی همان نفخه صور است که مسئول آن به طوری که از آیه بعد استفاده می‌شود در آن می‌دمد. و اینکه فرمود: مِنْ مَكَانٍ قَرِيبٍگویی ندا از مکانی نزدیک است و تهدید منکرین و مکذبین نبوت خاتم الانبیاء، و تهدیدشان به این است که سرنوشت شما سرنوشت همان مکذبین از امت‌های گذشته است که بدان مبتلا شدند. بدین جهت است که ندا آن چنان به خلائق احاطه دارد که به نسبت مساوی به گوش همه می‌رسد، گویی همه گیرندگانی دارند که با یک صدا و همزمان آن صدا را می‌شنوند يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ و افراد نسبت به آن دور و نزدیک تفاوتی ندارند، چون ندا – همان‌طور که گفتیم - نفخه بعث و کلمه حیات و یوم الخروج است.
- خداوند به پیامبر دستور می‌دهد که مکذبین را به حال خودشان واگذارد و متعرض ایشان نشود، و در برابر حکم پروردگار خود صبر کند و او را با حمد الهی تسبیح گوید، زیرا مکذبین را تهدید می‌کند، کسانی که در اصرار بر باطل به حدی رسیده‌اند که اگر آیت حق را هم به چشم ببینند، باز هم تأویل می‌کنند، لذا به همان عذابی دچار می‌شوند که با صاعقه‌ای برق‌آسا می‌رسد و فرصت کاری را دیگر ندارند. و کلمه يُصْعَقُونَ مجهول مضارع از مصدر “اصعاق” به معنای میراندن است. و مراد از يَوْمَهُمُ الَّذِي روز آنان که در آن یوم هلاک می‌شوند، روز نفخه صور است که تمامی موجودات زنده در آسمان‌ها و زمین می‌میرند، و خود یکی از علامت‌های قیامت است، همچنان که در جایی دیگر درباره این مردن فرموده: وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ «و به روزی گوش فرا دار که بانگ برآورنده از جایگاهی نزدیک، بانگ برآورد * روزی که بانگ آسمانی راستین را بشنوند، همان، روز رستخیز است» سوره ق، آیه ۴۱-۴۲.
- ↑ «پس آنان را به خود واگذار تا با آن روز خود که در آن به بیهوشی می‌افتند روبه‌رو گردند» سوره طور، آیه ۴۵.
- ↑ «باری، بر آنچه می‌گویند شکیب کن و پیش از برآمدن آفتاب و پیش از فرو رفتن آن پروردگارت را با سپاس به پاکی بستای!» سوره طه، آیه ۱۳۰.
- ↑ «و در صور دمیده می‌شود آنگاه هر کس در آسمان‌ها و در زمین است بیهوش می‌گردد» سوره زمر، آیه ۶۸.
- ↑ سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲، ص ۸۹۵.