مؤمن الطاق: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
[[ابوجعفر محمد بن علی بن نعمان مؤمن الطاق أحول بجلی]] ساکن طاق المحامل، یکی از محله‌های [[کوفه]] بود و در آنجا به [[شغل]] صرّافی [[اشتغال]] داشت. | [[ابوجعفر محمد بن علی بن نعمان مؤمن الطاق أحول بجلی]] ساکن طاق المحامل، یکی از محله‌های [[کوفه]] بود و در آنجا به [[شغل]] صرّافی [[اشتغال]] داشت. | ||
در مورد [[شخصیت]] وی داوری‌های متناقضی شده است. برخی ایشان را [[مؤمن الطاق]]، و [[مخالفان]] او را | در مورد [[شخصیت]] وی داوری‌های متناقضی شده است. برخی ایشان را [[مؤمن الطاق]]، و [[مخالفان]] او را «[[شیطان الطاق]]» [[لقب]] داده‌اند و پیروانش او را [[شاه الطاق]] خوانده‌اند. به هر حال او صحابی [[امام صادق]]<ref>الفهرست (الندیم)، ص۲۲۴ اختیار معرفة الرجال، ص۱۸۶ و ۱۸۷.</ref> و [[امام کاظم]]{{ع}}بوده<ref>رجال الطوسی، ص۳۵۹.</ref> و از [[امام زین العابدین]]، [[امام باقر]] و [[امام صادق]]{{عم}} [[روایت]] کرده است.<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۲۰۳ و ۲۰۴.</ref> همچنین از [[سلام بن مستنیر]] بهره [[علمی]] بُرد.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۱۷، ص۳۰۳.</ref> او نزد امام صادق{{ع}} از آن چنان منزلتی برخوردار بود که [[امام]] فرمود که زنده یا مرده او، نزد من از محبوب‌ترین [[مردم]] می‌‌باشد.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۱۸۵.</ref>محمد متکلمی ماهر، حاضر جواب،<ref>الفهرست (الندیم)، ص۲۲۴؛ اختیار معرفة الرجال، ص۱۸۶ و ۱۸۷.</ref> دارای [[مقام علمی]] بالا<ref> رجال النجاشی، ج۲، ص۲۰۳ و ۲۰۴.</ref> و از [[اعتقادی]] [[نیکو]] برخوردار بود. مناظرات و بحث و گفت وگوهای بسیاری با [[ابوحنیفه]] داشته و با [[زید بن زین العابدین]] در مورد [[امامت امام صادق]]{{ع}} [[مناظره]] کرده است.<ref> الفهرست (الندیم)، ص۲۲۴ اختیار معرفة الرجال، ص۱۸۶ و ۱۸۷.</ref> | ||
او شاگردانی را [[تربیت]] نمود که از جمله آنها می‌‌توان به [[احمد بن زید خزاعی]]، <ref>الفهرست (طوسی)، ص۱۳۲ و ۱۹۱.</ref> [[حماد بن عثمان]]، [[صفوان بن یحیی]]، [[ابن ابی عمیر]] و [[ابومالک احمسی]] اشاره نمود.<ref>هدایة المحدثین، ص۲۵۷.</ref> | او شاگردانی را [[تربیت]] نمود که از جمله آنها می‌‌توان به [[احمد بن زید خزاعی]]، <ref>الفهرست (طوسی)، ص۱۳۲ و ۱۹۱.</ref> [[حماد بن عثمان]]، [[صفوان بن یحیی]]، [[ابن ابی عمیر]] و [[ابومالک احمسی]] اشاره نمود.<ref>هدایة المحدثین، ص۲۵۷.</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۰
آشنایی اجمالی
ابوجعفر محمد بن علی بن نعمان مؤمن الطاق أحول بجلی ساکن طاق المحامل، یکی از محله‌های کوفه بود و در آنجا به شغل صرّافی اشتغال داشت.
در مورد شخصیت وی داوری‌های متناقضی شده است. برخی ایشان را مؤمن الطاق، و مخالفان او را «شیطان الطاق» لقب داده‌اند و پیروانش او را شاه الطاق خوانده‌اند. به هر حال او صحابی امام صادق[۱] و امام کاظم(ع)بوده[۲] و از امام زین العابدین، امام باقر و امام صادق(ع) روایت کرده است.[۳] همچنین از سلام بن مستنیر بهره علمی بُرد.[۴] او نزد امام صادق(ع) از آن چنان منزلتی برخوردار بود که امام فرمود که زنده یا مرده او، نزد من از محبوب‌ترین مردم می‌‌باشد.[۵]محمد متکلمی ماهر، حاضر جواب،[۶] دارای مقام علمی بالا[۷] و از اعتقادی نیکو برخوردار بود. مناظرات و بحث و گفت وگوهای بسیاری با ابوحنیفه داشته و با زید بن زین العابدین در مورد امامت امام صادق(ع) مناظره کرده است.[۸]
او شاگردانی را تربیت نمود که از جمله آنها می‌‌توان به احمد بن زید خزاعی، [۹] حماد بن عثمان، صفوان بن یحیی، ابن ابی عمیر و ابومالک احمسی اشاره نمود.[۱۰]
ابوجعفر فردی مورد اعتماد،[۱۱] معتزلی مذهب و از ناحیه یک چشم نابینا بود و فرقه‌ای از معتزله به نام «شیطانیه» به او منسوب است.[۱۲]
آثار او عبارت‌اند از: الامامه، المعرفه، الرّد علی المعتزله فی امامة المفضول، کتاب فی امر طلحة والزبیر وعائشه[۱۳]، اثبات الوصیة، افعل لا تفعل[۱۴]، کتاب کلامه علی الخوارج، کتاب مجالسه مع ابی حنیفة والمرجئه، الاحتجاج فی امامة امیر المؤمنین(ع)[۱۵] و کتاب الجمل.[۱۶] سرانجام در حدود ۱۸۰هـ درگذشت[۱۷].[۱۸]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ الفهرست (الندیم)، ص۲۲۴ اختیار معرفة الرجال، ص۱۸۶ و ۱۸۷.
- ↑ رجال الطوسی، ص۳۵۹.
- ↑ رجال النجاشی، ج۲، ص۲۰۳ و ۲۰۴.
- ↑ معجم رجال الحدیث، ج۱۷، ص۳۰۳.
- ↑ اختیار معرفة الرجال، ص۱۸۵.
- ↑ الفهرست (الندیم)، ص۲۲۴؛ اختیار معرفة الرجال، ص۱۸۶ و ۱۸۷.
- ↑ رجال النجاشی، ج۲، ص۲۰۳ و ۲۰۴.
- ↑ الفهرست (الندیم)، ص۲۲۴ اختیار معرفة الرجال، ص۱۸۶ و ۱۸۷.
- ↑ الفهرست (طوسی)، ص۱۳۲ و ۱۹۱.
- ↑ هدایة المحدثین، ص۲۵۷.
- ↑ الفهرست (الندیم)، ص۲۲۴؛ اختیار معرفة الرجال، ص۱۸۶ و ۱۸۷.
- ↑ الوافی بالوفیات، ج۴، ص۱۰۴.
- ↑ الفهرست (الندیم)، ص۲۲۴ اختیار معرفة الرجال، ص۱۸۶ و ۱۸۷.
- ↑ الفهرست (طوسی) ۱۳۲ و ۱۹۱.
- ↑ رجال النجاشی، ج۲، ص۲۰۳ و ۲۰۴.
- ↑ الذریعه، ج۵، ص۱۴۱.
- ↑ الوافی بالوفیات، ج۴، ص۱۰۴.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۶۵۴ - ۶۵۵.