امداد غیبی در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
| موضوع مرتبط = امداد غیبی | | موضوع مرتبط = امداد غیبی | ||
| عنوان مدخل = امداد غیبی | | عنوان مدخل = امداد غیبی | ||
| مداخل مرتبط = [[امداد غیبی در قرآن]] - [[امداد غیبی در کلام اسلامی]] - [[امداد غیبی در معارف | | مداخل مرتبط = [[امداد غیبی در قرآن]] - [[امداد غیبی در کلام اسلامی]] - [[امداد غیبی در معارف مهدویت]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۵۱
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امداد غیبی است. امداد غیبی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امداد غیبی در قرآن - امداد غیبی در کلام اسلامی - امداد غیبی در معارف مهدویت - پرسش مرتبط نداردمقدمه
هر موجودی برای بقای خویش از خداوند مدد می‌گیرد و همه جهان با امدادهای غیبی او بر پا است. بشر، افزون بر این، از امدادهای غیبی دیگری نیز برخوردار است. این دو گونه امداد، به رحمت رحمانیه عام و رحمت رحیمیه خاص برمی‌گردند. اصطلاح "امدادهای غیبی" به معنای الطاف و دستگیری‌های ویژه‌ای است که موجود مکلف از گذر عبودیت، مستحق آن می‌شود. این موضوع در دانش کلام بررسی می‌گردد[۱].
گونه‌های امداد غیبی
امدادهای غیبی را می‌توان به دو گونه فردی و اجتماعی تقسیم کرد:
- امدادهای غیبی فردی: اگر زندگی آدمی همراهِ ایمان و اخلاص و کوشش باشد، مشمول عنایات خاص و امدادهای غیبی می‌شود. فراهم آمدن اسباب و علل مادی، راه یافتن و روشن بینی، رسیدن به افکار بلند علمی و یافتنِ راه چاره مشکلات از طریق الهام و نیز تقویت دل و استوار شدن اراده از نمونه‌های چنین امدادهایی هستند.
- امدادهای غیبی اجتماعی: بنابر آموزه‌های اسلامی، خداوند، جامعه مؤمنان و مسلمانان را در شرایط بحرانی و سخت مشمول امدادهای خویش می‌کند.
ظهور منجی آخرالزمان که پس از آلودگی جهان به ستم و پلیدی، موجب پاکی و برقراری عدالت در جهان و جامعه مسلمانان می‌شود، از امدادها و الطاف غیبی است و به این ترتیب، جامعه مسلمانان، آینده‌ای پر امید و خوشایند خواهد داشت[۲] و دولتی دادگستر و حکیم بر آن حکم خواهد راند و مؤمنین به رفاه و آسایش و امنیت خواهند رسید[۳].[۴]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ فرهنگ شیعه، ص ۱۳۳.
- ↑ ﴿وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ﴾؛ سوره قصص، آیه ۵.
- ↑ نهج‌البلاغه، خطبه ۸۷ و ۱۳۶؛ مجموعه آثار شهید مطهری، ۳/ ۳۳۱.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص ۱۳۳.