آیه مس کتاب: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{نبوت}} {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = آیات امامت | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} {{جعبه اطلاعات آیات نامدار | نام آیه = آیه مس الکتاب | متن آیه = إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ * فِي كِتَابٍ مَكْنُونٍ * لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ |...» ایجاد کرد) |
|||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
{{جعبه اطلاعات آیات نامدار | {{جعبه اطلاعات آیات نامدار | ||
| نام آیه = آیه مس الکتاب | | نام آیه = آیه مس الکتاب | ||
| نام تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| متن آیه = إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ * فِي كِتَابٍ مَكْنُونٍ * لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ | | متن آیه = إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ * فِي كِتَابٍ مَكْنُونٍ * لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ | ||
| معنی آیه = این قرآنی ارجمند است * در نوشته‌ای فرو پوشیده * که جز پاکان را به آن دسترس نیست | | معنی آیه = این قرآنی ارجمند است * در نوشته‌ای فرو پوشیده * که جز پاکان را به آن دسترس نیست | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۳: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
با جمع بین برخی [[آیات قرآنی]] پی می‌بریم که [[اهل بیت]] [[عصمت]] و [[طهارت]]{{عم}}، | با جمع بین برخی [[آیات قرآنی]] پی می‌بریم که [[اهل بیت]] [[عصمت]] و [[طهارت]]{{عم}}، حقیقت قرآن را مس کرده و از آن [[آگاهی]] دارند و لذا چنین کسانی، اقوال و بیاناتشان در شرح و توضیح و [[تفسیر قرآن]] برای همه [[حجت]] است: | ||
==مقدمه اول== | ==مقدمه اول== | ||
| خط ۲۸: | خط ۳۰: | ||
در جمله {{متن قرآن|لَا يَمَسُّهُ}} دو احتمال است: | در جمله {{متن قرآن|لَا يَمَسُّهُ}} دو احتمال است: | ||
#جمله ناهیه باشد؛ به این معنا که: نباید [[قرآن]] را به جز افراد با طهارت مس کنند. | #جمله ناهیه باشد؛ به این معنا که: نباید [[قرآن]] را به جز افراد با طهارت مس کنند. | ||
#جمله | #جمله نافیه باشد؛ به این معنا که: حقیقت قرآن را به جز افرادی که طهارت [[نفسانی]] دارند، [[درک]] نمی‌کنند. | ||
در [[قرآن کریم]]، کلمه «مس»؛ به هر دو معنای مس ظاهری و مس [[باطنی]] به کار رفته و نیز طهارت به هر دو معنای طهارت ظاهری و طهارت باطنی به کار برده شده است. | در [[قرآن کریم]]، کلمه «مس»؛ به هر دو معنای مس ظاهری و مس [[باطنی]] به کار رفته و نیز طهارت به هر دو معنای طهارت ظاهری و طهارت باطنی به کار برده شده است. | ||
===مس ظاهری=== | ===مس ظاهری=== | ||
[[خداوند متعال]] می‌فرماید: | [[خداوند متعال]] می‌فرماید: | ||
{{متن قرآن|لَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِنْ طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ مَا لَمْ تَمَسُّوهُنَّ أَوْ تَفْرِضُوا لَهُنَّ فَرِيضَةً}}<ref>«اگر زنانی را که با آنان آمیزش نکرده یا برای آنها کابینی نبریده‌اید، طلاق دهید، بر شما گناهی نیست. ولی ایشان را از دهشی شایسته بهره‌مند سازید- توانگر به اندازه خویش و تنگدست به اندازه خویش- این بر نیکوکاران واجب است» سوره بقره، آیه ۲۳۶.</ref>. | {{متن قرآن|لَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِنْ طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ مَا لَمْ تَمَسُّوهُنَّ أَوْ تَفْرِضُوا لَهُنَّ فَرِيضَةً}}<ref>«اگر زنانی را که با آنان آمیزش نکرده یا برای آنها کابینی نبریده‌اید، طلاق دهید، بر شما گناهی نیست. ولی ایشان را از دهشی شایسته بهره‌مند سازید- توانگر به اندازه خویش و تنگدست به اندازه خویش- این بر نیکوکاران واجب است» سوره بقره، آیه ۲۳۶.</ref>. | ||
===مس باطنی=== | ===مس باطنی=== | ||
خداوند متعال می‌فرماید: | خداوند متعال می‌فرماید: | ||
{{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَوْا إِذَا مَسَّهُمْ طَائِفٌ مِنَ الشَّيْطَانِ تَذَكَّرُوا فَإِذَا هُمْ مُبْصِرُونَ}}<ref>«بی‌گمان پرهیزگاران چون دمدمه‌ای از شیطان به ایشان رسد (از خداوند) یاد می‌کنند و ناگاه دیده‌ور می‌شوند» سوره اعراف، آیه ۲۰۱.</ref>. | {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَوْا إِذَا مَسَّهُمْ طَائِفٌ مِنَ الشَّيْطَانِ تَذَكَّرُوا فَإِذَا هُمْ مُبْصِرُونَ}}<ref>«بی‌گمان پرهیزگاران چون دمدمه‌ای از شیطان به ایشان رسد (از خداوند) یاد می‌کنند و ناگاه دیده‌ور می‌شوند» سوره اعراف، آیه ۲۰۱.</ref>. | ||
===طهارت ظاهری=== | ===طهارت ظاهری=== | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۷: | ||
===طهارت باطنی=== | ===طهارت باطنی=== | ||
خداوند می‌فرماید: | خداوند می‌فرماید: | ||
{{متن قرآن|وَإِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَى نِسَاءِ الْعَالَمِينَ}}<ref>«و آنگاه فرشتگان گفتند: ای مریم! خداوند تو را برگزید و پاکیزه داشت و بر زنان جهان برتری داد» سوره آل عمران، آیه ۴۲.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، | {{متن قرآن|وَإِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَى نِسَاءِ الْعَالَمِينَ}}<ref>«و آنگاه فرشتگان گفتند: ای مریم! خداوند تو را برگزید و پاکیزه داشت و بر زنان جهان برتری داد» سوره آل عمران، آیه ۴۲.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱]]، ص۲۱۹ ـ ۲۲۰.</ref> | ||
==مقدمه دوم== | ==مقدمه دوم== | ||
از برخی [[آیات]] استفاده می‌شود که [[اهل بیت]] [[عصمت]] و [[طهارت]]{{عم}} مصداق | از برخی [[آیات]] استفاده می‌شود که [[اهل بیت]] [[عصمت]] و [[طهارت]]{{عم}} مصداق واقعی «[[مطهرون]]» در قرآن‌اند؛ [[خداوند]] می‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا}}<ref>«جز این نیست که خداوند می‌خواهد از شما اهل بیت هر پلیدی را بزداید و شما را به شایستگی پاک گرداند» سوره احزاب، آیه ۳۳.</ref>. | ||
[[خداوند]] می‌فرماید: | |||
{{متن قرآن|إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا}}<ref>«جز این نیست که خداوند می‌خواهد از شما اهل بیت هر پلیدی را بزداید و شما را به شایستگی پاک گرداند» سوره احزاب، آیه ۳۳.</ref>. | |||
نتیجه این که: بیانات اهل بیت{{عم}} در ذیل [[آیات قرآن کریم]] برای ما [[حجت]] است | نتیجه این که: بیانات اهل بیت{{عم}} در ذیل [[آیات قرآن کریم]] برای ما [[حجت]] است<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱]]، ص ۲۲۱.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۶
| آیه مس الکتاب | |
|---|---|
| ترجمه آیه | |
| مشخصات آیه | |
| بخشی از | آیهٔ ۷۷-۷۹ سورهٔ واقعه از جزء ۲۷ قرآن کریم |
| محتوای آیه | |
| دلالت آیه |
|
مقدمه
با جمع بین برخی آیات قرآنی پی می‌بریم که اهل بیت عصمت و طهارت(ع)، حقیقت قرآن را مس کرده و از آن آگاهی دارند و لذا چنین کسانی، اقوال و بیاناتشان در شرح و توضیح و تفسیر قرآن برای همه حجت است:
مقدمه اول
خداوند می‌فرماید: ﴿إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ * فِي كِتَابٍ مَكْنُونٍ * لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ﴾[۱]. در جمله ﴿لَا يَمَسُّهُ﴾ دو احتمال است:
- جمله ناهیه باشد؛ به این معنا که: نباید قرآن را به جز افراد با طهارت مس کنند.
- جمله نافیه باشد؛ به این معنا که: حقیقت قرآن را به جز افرادی که طهارت نفسانی دارند، درک نمی‌کنند.
در قرآن کریم، کلمه «مس»؛ به هر دو معنای مس ظاهری و مس باطنی به کار رفته و نیز طهارت به هر دو معنای طهارت ظاهری و طهارت باطنی به کار برده شده است.
مس ظاهری
خداوند متعال می‌فرماید: ﴿لَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِنْ طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ مَا لَمْ تَمَسُّوهُنَّ أَوْ تَفْرِضُوا لَهُنَّ فَرِيضَةً﴾[۲].
مس باطنی
خداوند متعال می‌فرماید: ﴿إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَوْا إِذَا مَسَّهُمْ طَائِفٌ مِنَ الشَّيْطَانِ تَذَكَّرُوا فَإِذَا هُمْ مُبْصِرُونَ﴾[۳].
طهارت ظاهری
خداوند متعال می‌فرماید: ﴿وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ﴾[۴].
طهارت باطنی
خداوند می‌فرماید: ﴿وَإِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَى نِسَاءِ الْعَالَمِينَ﴾[۵].[۶]
مقدمه دوم
از برخی آیات استفاده می‌شود که اهل بیت عصمت و طهارت(ع) مصداق واقعی «مطهرون» در قرآن‌اند؛ خداوند می‌فرماید: ﴿إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا﴾[۷].
نتیجه این که: بیانات اهل بیت(ع) در ذیل آیات قرآن کریم برای ما حجت است[۸].
منابع
پانویس
- ↑ «که این قرآنی ارجمند است * در نوشته‌ای فرو پوشیده * که جز پاکان را به آن دسترس نیست» سوره واقعه، آیه ۷۷-۷۹.
- ↑ «اگر زنانی را که با آنان آمیزش نکرده یا برای آنها کابینی نبریده‌اید، طلاق دهید، بر شما گناهی نیست. ولی ایشان را از دهشی شایسته بهره‌مند سازید- توانگر به اندازه خویش و تنگدست به اندازه خویش- این بر نیکوکاران واجب است» سوره بقره، آیه ۲۳۶.
- ↑ «بی‌گمان پرهیزگاران چون دمدمه‌ای از شیطان به ایشان رسد (از خداوند) یاد می‌کنند و ناگاه دیده‌ور می‌شوند» سوره اعراف، آیه ۲۰۱.
- ↑ «و جامه‌ات را پاکیزه گردان،» سوره مدثر، آیه ۴.
- ↑ «و آنگاه فرشتگان گفتند: ای مریم! خداوند تو را برگزید و پاکیزه داشت و بر زنان جهان برتری داد» سوره آل عمران، آیه ۴۲.
- ↑ رضوانی، علی اصغر، دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱، ص۲۱۹ ـ ۲۲۰.
- ↑ «جز این نیست که خداوند می‌خواهد از شما اهل بیت هر پلیدی را بزداید و شما را به شایستگی پاک گرداند» سوره احزاب، آیه ۳۳.
- ↑ رضوانی، علی اصغر، دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱، ص ۲۲۱.