یوم التتویج: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| موضوع مرتبط = غدیر
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[یوم التتویج در حدیث]] - [[یوم التتویج در کلام اسلامی]]</div>
| عنوان مدخل =
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[یوم التتویج (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
| مداخل مرتبط =  
| پرسش مرتبط  =  
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
*نام دیگری برای روز [[عید غدیر]] است. تتویج یعنی تاجگذاری. از آنجا که [[عمامه]] گذاشتن در [[عرب]] نشانۀ [[شکوه]] و [[مقام]] بود و [[روز غدیر]]، [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] پس از [[تعیین]] [[امام علی|علی بن ابی طالب]]{{ع}} به [[خلافت]] و [[امامت]]، عمامۀ خویش را که [[سحاب]] نام داشت، بر سر [[حضرت امیر]] گذاشت، نشانۀ آن بود که همان موقعیتی را که [[پیامبر]] در میان [[مردم]] داشت، به [[جانشین]] خود [[امام علی|علیّ مرتضی]]{{ع}} واگذاشت. عمامه‌گذاری در [[روز غدیر]]، به مثابۀ تاجگذاری [[امیران]] بود و چون [[پیامبر]] آن [[عمامه]] را بر سر آن [[حضرت]] گذاشت فرمود: {{عربی|یا علیّ! العمائم تیجان العرب}}<ref> الغدیر، ج ۱ ص ۲۹۱</ref> [[یا علی]]، عمامه‌ها، تاج‌های [[قوم عرب]] است. [[علامه امینی]] در پایان بحثی که دربارۀ "تتویج در [[روز غدیر]]" دارد، می‌نویسد: پس این روز تاجگذاری، خجسته‌ترین روز در [[اسلام]] و بزرگترین [[عید]] برای [[دوستدار]] [[امام علی|امیر مؤمنان]]{{ع}} است، همچنانکه [[دشمنان]] [[ناصبی]] او را [[کینه]] و [[دشمنی]] برمی‌انگیزد<ref> الغدیر، ج ۱ ص ۲۹۳</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۶۱۴.</ref>
نام دیگری برای [[روز عید غدیر]] است. تتویج یعنی تاجگذاری. از آنجا که [[عمامه]] گذاشتن در [[عرب]] نشانۀ شکوه و مقام بود و [[روز غدیر]]، [[رسول خدا]] پس از تعیین [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} به [[خلافت]] و [[امامت]]، عمامۀ خویش را که [[سحاب]] نام داشت، بر سر [[حضرت امیر]] گذاشت، نشانۀ آن بود که همان موقعیتی را که [[پیامبر]] در میان [[مردم]] داشت، به [[جانشین]] خود علیّ [[مرتضی]]{{ع}} واگذاشت. عمامه‌گذاری در روز غدیر، به مثابۀ تاجگذاری [[امیران]] بود و چون پیامبر آن عمامه را بر سر آن حضرت گذاشت فرمود: {{متن حدیث|یا علیّ! العمائم تیجان العرب}}<ref>الغدیر، ج ۱ ص۲۹۱.</ref> [[یا علی]]، عمامه‌ها، تاج‌های [[قوم عرب]] است. [[علامه امینی]] در پایان بحثی که دربارۀ "تتویج در روز غدیر" دارد، می‌نویسد: پس این [[روز]] تاجگذاری، خجسته‌ترین روز در [[اسلام]] و بزرگترین [[عید]] برای [[دوستدار]] [[امیر مؤمنان]]{{ع}} است، همچنانکه [[دشمنان]] [[ناصبی]] او را [[کینه]] و [[دشمنی]] برمی‌انگیزد<ref> الغدیر، ج ۱ ص۲۹۳.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۶۱۴.</ref>
 
== جستارهای وابسته ==


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']].
# [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']]
{{پایان منابع}}


== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:یوم التتویج]]
[[رده:غدیر]]
[[رده:یوم التتویج]]
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]]
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۴

مقدمه

نام دیگری برای روز عید غدیر است. تتویج یعنی تاجگذاری. از آنجا که عمامه گذاشتن در عرب نشانۀ شکوه و مقام بود و روز غدیر، رسول خدا پس از تعیین علی بن ابی طالب(ع) به خلافت و امامت، عمامۀ خویش را که سحاب نام داشت، بر سر حضرت امیر گذاشت، نشانۀ آن بود که همان موقعیتی را که پیامبر در میان مردم داشت، به جانشین خود علیّ مرتضی(ع) واگذاشت. عمامه‌گذاری در روز غدیر، به مثابۀ تاجگذاری امیران بود و چون پیامبر آن عمامه را بر سر آن حضرت گذاشت فرمود: «یا علیّ! العمائم تیجان العرب»[۱] یا علی، عمامه‌ها، تاج‌های قوم عرب است. علامه امینی در پایان بحثی که دربارۀ "تتویج در روز غدیر" دارد، می‌نویسد: پس این روز تاجگذاری، خجسته‌ترین روز در اسلام و بزرگترین عید برای دوستدار امیر مؤمنان(ع) است، همچنانکه دشمنان ناصبی او را کینه و دشمنی برمی‌انگیزد[۲].[۳]

منابع

پانویس

  1. الغدیر، ج ۱ ص۲۹۱.
  2. الغدیر، ج ۱ ص۲۹۳.
  3. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۶۱۴.