انجیل در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخهها
(←مقدمه) |
(←مقدمه) |
||
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = انجیل| عنوان مدخل = انجیل| مداخل مرتبط = [[انجیل در قرآن]] - [[انجیل در حدیث]] - [[انجیل در فقه اسلامی]] - [[انجیل در کلام اسلامی]] - [[انجیل در معارف | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = انجیل | |||
| عنوان مدخل = انجیل | |||
| مداخل مرتبط = [[انجیل در قرآن]] - [[انجیل در حدیث]] - [[انجیل در فقه اسلامی]] - [[انجیل در کلام اسلامی]] - [[انجیل در معارف مهدویت]] - [[انجیل در معارف و سیره رضوی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
«[[اِنجیل]]» [[کتاب آسمانی]] نازل شده بر [[حضرت عیسی]]{{ع}}. | «[[اِنجیل]]» [[کتاب آسمانی]] نازل شده بر [[حضرت عیسی]]{{ع}}. [[اعتقاد]] به [[پیامبران]] گذشته و نیز [[کتب آسمانی]] نازل شده بر آنان و [[احترام]] ایشان [[واجب]] و هتک حرمت آنان [[حرام]] است؛ لکن [[انجیل]] موجود، [[تحریف]] شده است و [[حکم]] انجیل اصلی را ندارد. | ||
[[ | انجیل موجود از مصادیق کتب ضالّه ([[گمراه کننده]]) است. از این رو، نگهداری، نوشتن، یاد دادن آن، و گرفتن مزد بدین منظور حرام است. نیز انجام دادن هرنوع معاملهای با آن، مانند [[خرید و فروش]] و اجاره، حرام و [[باطل]] است. البته نگهداری [[کتب ضلال]] برای نقض آنها یا استشهاد بر حقّی با آنها جایز است<ref>جواهر الکلام، ج ۲۲، ص۵۹؛ جامع المقاصد، ج ۴، ص۲۶.</ref>. | ||
انجیل | وقف چیزی،<ref>جواهرالکلام، ج ۲۸، ص۳۵.</ref> وصیّت به چیزی<ref>جامعالمقاصد، ج ۳، ص۴۸۲.</ref> برای نوشتن انجیل و نیز مَهر قرار دادن [[آموزش]] آن<ref>المبسوط، ج ۴، ص۲۷۵.</ref> صحیح نیست. به قولی، [[قاضی]] [[مسلمانان]] میتواندنصرانی را در صورت تأثیر بیشتر، به انجیل [[سوگند]] دهد<ref>النهایة، ص۵۵۶؛ جواهر الکلام، ج ۴۰، ص۲۲۸.</ref>. اگر [[نصرانی]] در مقام قسم این گونه سوگند یاد کند: «به خدایی که انجیل را بر [[عیسی]] فرو فرستاده است...» کفایت میکند<ref>المبسوط، ج ۸، ص۲۰۵؛ جواهر الکلام، ج ۴۰، ص۲۲۹.</ref>. | ||
در صورت [[پیروزی]] مسلمانان بر [[اهل کتاب]]، کتب آسمانی آنان، مانند انجیلِ موجود [[غنیمت]] محسوب نمیشود و باید نابود گردد، امّا جلد و اوراق آن پس از محو نوشتهها، اگر قابل استفاده باشد، غنیمت است<ref>جامعالمقاصد، ج ۳، ص۴۱۳؛ جواهر الکلام، ج ۲۱، ص۱۵۰.</ref>.<ref> [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۱، ص ۷۱۶-۷۱۷.</ref> | |||
در صورت [[پیروزی]] مسلمانان بر [[اهل کتاب]]، کتب آسمانی آنان، مانند انجیلِ موجود [[غنیمت]] محسوب نمیشود و باید نابود گردد، امّا جلد و اوراق آن پس از محو نوشتهها، اگر قابل استفاده باشد، غنیمت است<ref>جامعالمقاصد، ج ۳، ص۴۱۳؛ جواهر الکلام، ج ۲۱، ص۱۵۰.</ref>.<ref> [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۱، | |||
== منابع == | == منابع == | ||
خط ۱۸: | خط ۲۲: | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:انجیل]] |
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۱۴
مقدمه
«اِنجیل» کتاب آسمانی نازل شده بر حضرت عیسی(ع). اعتقاد به پیامبران گذشته و نیز کتب آسمانی نازل شده بر آنان و احترام ایشان واجب و هتک حرمت آنان حرام است؛ لکن انجیل موجود، تحریف شده است و حکم انجیل اصلی را ندارد.
انجیل موجود از مصادیق کتب ضالّه (گمراه کننده) است. از این رو، نگهداری، نوشتن، یاد دادن آن، و گرفتن مزد بدین منظور حرام است. نیز انجام دادن هرنوع معاملهای با آن، مانند خرید و فروش و اجاره، حرام و باطل است. البته نگهداری کتب ضلال برای نقض آنها یا استشهاد بر حقّی با آنها جایز است[۱].
وقف چیزی،[۲] وصیّت به چیزی[۳] برای نوشتن انجیل و نیز مَهر قرار دادن آموزش آن[۴] صحیح نیست. به قولی، قاضی مسلمانان میتواندنصرانی را در صورت تأثیر بیشتر، به انجیل سوگند دهد[۵]. اگر نصرانی در مقام قسم این گونه سوگند یاد کند: «به خدایی که انجیل را بر عیسی فرو فرستاده است...» کفایت میکند[۶].
در صورت پیروزی مسلمانان بر اهل کتاب، کتب آسمانی آنان، مانند انجیلِ موجود غنیمت محسوب نمیشود و باید نابود گردد، امّا جلد و اوراق آن پس از محو نوشتهها، اگر قابل استفاده باشد، غنیمت است[۷].[۸]
منابع
پانویس
- ↑ جواهر الکلام، ج ۲۲، ص۵۹؛ جامع المقاصد، ج ۴، ص۲۶.
- ↑ جواهرالکلام، ج ۲۸، ص۳۵.
- ↑ جامعالمقاصد، ج ۳، ص۴۸۲.
- ↑ المبسوط، ج ۴، ص۲۷۵.
- ↑ النهایة، ص۵۵۶؛ جواهر الکلام، ج ۴۰، ص۲۲۸.
- ↑ المبسوط، ج ۸، ص۲۰۵؛ جواهر الکلام، ج ۴۰، ص۲۲۹.
- ↑ جامعالمقاصد، ج ۳، ص۴۱۳؛ جواهر الکلام، ج ۲۱، ص۱۵۰.
- ↑ هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۱، ص ۷۱۶-۷۱۷.