جنایات سپاه عمر بن سعد: تفاوت میان نسخه‌ها

# حملۀ عمومی به یک نفر: بر خلاف مقرّرات نبرد‌های تن به تن و رفتن یک هماورد به میدان یک [[مبارز]]، در [[کربلا]] گاهی دسته‌جمعی به یکی از [[یاران حسین]]{{ع}} حمله می‌شد، مثل [[عابس]] که بر او تاختند یا دستور سنگباران او صادر شد.

# تعرض مسلحانه به [[زن]] و کودک: [[زنان]] و کودکان در [[جنگ‌ها]] مصونیّت دارند، ولی در کربلا، به دستور[[شمر]]، خیمه‌ها را بر سر زنان و کودکان بی‌پناه سوزاندند و به خیمه‌نشینان بی‌دفاع تاختند و آنان را آوارۀ صحرا کردند.

# [[اسیر]] گرفتن زن [[مسلمان]]: [[زن]] مسلمان را نمی‌توان [[اسیر]] گرفت. علی{{ع}} هم در [[جنگ صفین]] اسیر نگرفت، اما [[سپاه]] یزید، بازماندگان اصحاب و اهل بیت امام حسین{{ع}} را ([[زینب]]، [[ام کلثوم]]، [[سکینه]] و...) به [[اسارت]] گرفته به [[کوفه]] و [[شام]] بردند. در دربار شام هم یکی از [[شامیان]] از یزید می‌خواست که [[فاطمه]]، دختر [[سیدالشهدا]] را بعنوان کنیز به او ببخشد، که مورد [[اعتراض]] زینب قرار گرفت.

# [[غارت]]: پس از شهادت امام، به خیمه‌ها تاختند و هر چه یافتند به [[غنیمت]] و غارت گرفتند، حتی روپوش زنان و جامۀ سیدالشهدا و گوشوارۀ دخترکان را<ref>با استفاده از «انقلاب تکاملی اسلام»، ص۸۲۴ با تلخیص.</ref>. اینها همه افزون بر اصل ماجرا و کشتن [[فرزند پیامبر]] و منادی حق و [[عدالت]] بود، که آن نه تنها نقض مقررات [[جنگ]]، بلکه نقض [[اسلام]] و [[قرآن]] بود. به همین جهت، این ننگ و [[نفرت]] و [[نفرین]] از [[آل امیه]] و [[یزیدیان]]، تا [[قیامت]] بر آن سنگدلان ماند. آنچه از [[کوفیان]] و یزیدیان در این حادثه دیده شد، همه تخطّی از اصول [[انسانی]] و [[اسلامی]] بود، برخی هم بی‌سابقه و شگفت بود و برای ارعاب دیگران به آن‌گونه سرکوب شدید پرداختند و مخالفان را گردن زدند و [[شهدا]] را لگدکوب سم اسبان ساختند. [[عبدالله بن بقطر]] را در [[کوفه]]، از بالای قصر پایین انداختند و هنوز رمقی در بدن داشت که سرش را بریدند. قیس بن مسهّر را از بالای [[دار الاماره]] به پایین انداختند و متلاشی شد و [[جان]] داد. [[مسلم بن عقیل]] را نیز بالای قصر برده، گردن زدند، سپس بدن او را پایین انداختند. [[هانی بن عروه]] را نیز دست بسته در [[بازار]] گردن زدند، سپس پاهایش را بسته و پیکرش را در بازار کشیدند<ref>ر. ک: «تاریخ طبری»، ج۴، ص۲۹۸، ۲۹۹ و ۳۰۰ (طبع قاهره، ۱۳۵۸ق).</ref>. نیز آوردن انبوه آن [[سپاه]] عظیم برای کشتن جمعی محدود، استفاده از شیوۀ آب بستن به روی سپاه و [[تشنه]] نگهداشتن آنان، سر‌های شخصیت‌های بارز را از تن جدا کردن و [[شهر]] به شهر گرداندن، همه از شیوه‌های [[زشتی]] بود که در [[حادثۀ کربلا]] انجام گرفت و مقررات [[جنگی]] و اصول اخلاقی و [[انسانی]] نقض شد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۴۸۳.</ref>.