بحینه: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
|||
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = صحابه| عنوان مدخل = بحینه| مداخل مرتبط = [[بحینه در تاریخ اسلامی]] | پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
نامش «عبده»، دختر [[حارث عبد المطلب]]، از [[زنان صحابی]] است که [[رسول خدا]]{{صل}} برای آنها سهمی از [[غنیمت]] [[خیبر]] مقرر داشت<ref>ابن هشام، ج۳، ص۳۶۶؛ ابن سعد، ج۸، ص۱۸۲؛ ابن اثیر، ج۷، ص۳۴.</ref>. با اینکه | نامش «عبده»، دختر [[حارث عبد المطلب]]، از [[زنان صحابی]] است که [[رسول خدا]] {{صل}} برای آنها سهمی از [[غنیمت]] [[خیبر]] مقرر داشت<ref>ابن هشام، ج۳، ص۳۶۶؛ ابن سعد، ج۸، ص۱۸۲؛ ابن اثیر، ج۷، ص۳۴.</ref>. با اینکه صحابهنگارانی مانند [[عبدان مروزی]] که کتاب [[معرفة الصحابه (کتاب)|معرفة الصحابه]] داشته، وی را [[صحابی]] دانستهاند<ref>ابن اثیر، ج۱، ص۳۵۶؛ ابن حجر، ج۱، ص۴۷۶.</ref>، اما [[ابوموسی مدینی]] این مطلب را نپذیرفته و دو اشکال بر عبدان وارد کرده است: اول اینکه فرزند بحینه صحابی است، نه خود وی، این [[اشتباه]] از آنجا ناشی شده که در «اصل عبدان»، کلمه «ابن» پیش از نام بحینه ساقط شده و زمینه اشتباه فراهم آمده است. دیگر اینکه عبدان [[گمان]] کرده بحینه نام مرد است و حال آنکه نام [[زن]] است و فرزندش عبدالله، گاه به پدرش مالک، اما بیشتر به مادرش بحینه منسوب و با عنوان ابن بحینه از او یاد میشود<ref>ابن اثیر، ج۱، ص۳۵۶.</ref>. | ||
[[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۴۷۶.</ref> مانند [[ابن اثر]] در دو جا از او یاد کرده است: اول در بخش مردان و در قسم چهارم [[الاصابه]] (توهمات) - که به برشمردن کسانی اختصاص دارد که به اشتباه صحابی تلقی شدهاند. از بحینه یاد کرده است و منشأ اشتباه درباره صحابی دانستن وی را، آمیختن اطلاعات مربوط به وی با پسرش [[عبدالله بن بحینه]] دانسته است، اما خود وی در بخش مربوط به [[زنان]]<ref>ج۸، ص۴۶</ref> وی را صحابی دانسته است. همانگونه که [[ابن عبدالبر]]<ref>ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۵۵.</ref> و [[ابن اثیر]]<ref>ابن اثیر، ج۷، ص۳۴.</ref> در بخش مربوط به زنان، زیر عنوان «[[بحینه بنت الحارث]]» گزارش پرداخت سهمی از [[غنایم]] خیبر از طرف رسول خدا{{صل}} را به وی آوردهاند که نشان از صحابی بودن وی است. بنا بر آنچه گفته شد، یاد از وی در بخش مردان اشتباه است و کسانی که وی را مرد دانستهاند، در صحابی بودن وی تردید کردهاند. عبدالله فرزند بحینه [[صحابی]] است و [[حدیثی]] که براساس آن بحینه صحابی دانسته شده، از فرزندش نیز نقل میشود. طبق این [[حدیث]]، بحینه پس از [[نماز صبح]]، شروع به [[خواندن نماز]] کرد که [[رسول خدا]] وی را از این کار بازداشت.<ref>[[منصور داداشنژاد|داداشنژاد، منصور]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «بحینه»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۲۰۳-۲۰۴.</ref> | [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۴۷۶.</ref> مانند [[ابن اثر]] در دو جا از او یاد کرده است: اول در بخش مردان و در قسم چهارم [[الاصابه]] (توهمات) - که به برشمردن کسانی اختصاص دارد که به اشتباه صحابی تلقی شدهاند. از بحینه یاد کرده است و منشأ اشتباه درباره صحابی دانستن وی را، آمیختن اطلاعات مربوط به وی با پسرش [[عبدالله بن بحینه]] دانسته است، اما خود وی در بخش مربوط به [[زنان]]<ref>ج۸، ص۴۶</ref> وی را صحابی دانسته است. همانگونه که [[ابن عبدالبر]]<ref>ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۵۵.</ref> و [[ابن اثیر]]<ref>ابن اثیر، ج۷، ص۳۴.</ref> در بخش مربوط به زنان، زیر عنوان «[[بحینه بنت الحارث]]» گزارش پرداخت سهمی از [[غنایم]] خیبر از طرف رسول خدا {{صل}} را به وی آوردهاند که نشان از صحابی بودن وی است. بنا بر آنچه گفته شد، یاد از وی در بخش مردان اشتباه است و کسانی که وی را مرد دانستهاند، در صحابی بودن وی تردید کردهاند. عبدالله فرزند بحینه [[صحابی]] است و [[حدیثی]] که براساس آن بحینه صحابی دانسته شده، از فرزندش نیز نقل میشود. طبق این [[حدیث]]، بحینه پس از [[نماز صبح]]، شروع به [[خواندن نماز]] کرد که [[رسول خدا]] وی را از این کار بازداشت.<ref>[[منصور داداشنژاد|داداشنژاد، منصور]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «بحینه»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۲۰۳-۲۰۴.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{مدخل وابسته}} | {{مدخل وابسته}} | ||
* [[بنی هاشم]] (قبیله) | |||
* [[حارث بن عبدالمطلب]] (پدر) | |||
* [[مالک بن قشب ازدی]] (همسر) | |||
* [[عبدالله بن مالک ازدی]] (فرزند) | |||
* [[جبیر بن مالک ازدی]] (فرزند) | |||
* [[جعفر بن عبدالله بن مالک]] (نواده) | |||
* [[عبیدالله بن عبدالله بن مالک]] (نواده) | |||
{{پایان مدخل وابسته}} | {{پایان مدخل وابسته}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۱۴
مقدمه
نامش «عبده»، دختر حارث عبد المطلب، از زنان صحابی است که رسول خدا (ص) برای آنها سهمی از غنیمت خیبر مقرر داشت[۱]. با اینکه صحابهنگارانی مانند عبدان مروزی که کتاب معرفة الصحابه داشته، وی را صحابی دانستهاند[۲]، اما ابوموسی مدینی این مطلب را نپذیرفته و دو اشکال بر عبدان وارد کرده است: اول اینکه فرزند بحینه صحابی است، نه خود وی، این اشتباه از آنجا ناشی شده که در «اصل عبدان»، کلمه «ابن» پیش از نام بحینه ساقط شده و زمینه اشتباه فراهم آمده است. دیگر اینکه عبدان گمان کرده بحینه نام مرد است و حال آنکه نام زن است و فرزندش عبدالله، گاه به پدرش مالک، اما بیشتر به مادرش بحینه منسوب و با عنوان ابن بحینه از او یاد میشود[۳].
ابن حجر[۴] مانند ابن اثر در دو جا از او یاد کرده است: اول در بخش مردان و در قسم چهارم الاصابه (توهمات) - که به برشمردن کسانی اختصاص دارد که به اشتباه صحابی تلقی شدهاند. از بحینه یاد کرده است و منشأ اشتباه درباره صحابی دانستن وی را، آمیختن اطلاعات مربوط به وی با پسرش عبدالله بن بحینه دانسته است، اما خود وی در بخش مربوط به زنان[۵] وی را صحابی دانسته است. همانگونه که ابن عبدالبر[۶] و ابن اثیر[۷] در بخش مربوط به زنان، زیر عنوان «بحینه بنت الحارث» گزارش پرداخت سهمی از غنایم خیبر از طرف رسول خدا (ص) را به وی آوردهاند که نشان از صحابی بودن وی است. بنا بر آنچه گفته شد، یاد از وی در بخش مردان اشتباه است و کسانی که وی را مرد دانستهاند، در صحابی بودن وی تردید کردهاند. عبدالله فرزند بحینه صحابی است و حدیثی که براساس آن بحینه صحابی دانسته شده، از فرزندش نیز نقل میشود. طبق این حدیث، بحینه پس از نماز صبح، شروع به خواندن نماز کرد که رسول خدا وی را از این کار بازداشت.[۸]
جستارهای وابسته
- بنی هاشم (قبیله)
- حارث بن عبدالمطلب (پدر)
- مالک بن قشب ازدی (همسر)
- عبدالله بن مالک ازدی (فرزند)
- جبیر بن مالک ازدی (فرزند)
- جعفر بن عبدالله بن مالک (نواده)
- عبیدالله بن عبدالله بن مالک (نواده)
منابع
پانویس
- ↑ ابن هشام، ج۳، ص۳۶۶؛ ابن سعد، ج۸، ص۱۸۲؛ ابن اثیر، ج۷، ص۳۴.
- ↑ ابن اثیر، ج۱، ص۳۵۶؛ ابن حجر، ج۱، ص۴۷۶.
- ↑ ابن اثیر، ج۱، ص۳۵۶.
- ↑ ابن حجر، ج۱، ص۴۷۶.
- ↑ ج۸، ص۴۶
- ↑ ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۵۵.
- ↑ ابن اثیر، ج۷، ص۳۴.
- ↑ داداشنژاد، منصور، مقاله «بحینه»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۲۰۳-۲۰۴.