فضائل امام حسن عسکری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←پانویس) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[امام عسکری]]{{ع}} همانند سایر [[امامان]]{{عم}} از ویژگی‌ها و [[فضایل]] برجسته‌ای برخوردار بودند که هر چند [[عمر]] کوتاه و نیز [[مراقبت]] شدید از آن | [[امام عسکری]]{{ع}} همانند سایر [[امامان]]{{عم}} از ویژگی‌ها و [[فضایل]] برجسته‌ای برخوردار بودند که هر چند [[عمر]] کوتاه و نیز [[مراقبت]] شدید از آن حضرت در [[حکومت عباسی]] [[اجازه]] نداد تا همه این ویژگی‌ها در [[جامعه]] ظهور یابد، اما همین موارد نقل شده می‌تواند تصویر روشنی از ویژگی‌های آن حضرت را ارائه کند. [[زهد]] و [[ساده‌زیستی]] در خوراک، [[پوشاک]] و همه ابعاد [[زندگی]]، [[عبادت]] و اهتمام بسیار به آن، [[علم]] و [[دانش]] گسترده، تا جایی که حتی برخی از افراد غیر [[مسلمان]] نیز بر این ویژگی ایشان تأکید کرده‌اند<ref>قطب راوندی، الخرائج والجرائح، ج۱، ص۲۲۱.</ref>، همچنین [[سخاوت]] و [[بخشندگی]] مثال‌زدنی آن حضرت<ref>قطب راوندی، الخرائج والجرائح، ج۱، ص۴۲۲.</ref>، همه از [[فضائل]] مشهور [[امام حسن عسکری]]{{ع}} است. به چند نمونه در ذیل اشاره می‌شود. | ||
عبادت و [[خشوع]] و [[بندگی]] [[امام]] چنان بود که حتی در [[زندان]] پیوسته به [[نماز]] مشغول بود. محمد شاکری گوید: استادم امام عسکری{{ع}} | عبادت و [[خشوع]] و [[بندگی]] [[امام]] چنان بود که حتی در [[زندان]] پیوسته به [[نماز]] مشغول بود. محمد شاکری گوید: استادم امام عسکری{{ع}} شایسته‌ترین فرد از [[علویان]] و [[هاشمیان]] بود که من دیده‌ام؛ هرگز نبیذ نمی‌نوشید، همواره در [[محراب]] می‌نشست و به [[سجده]] می‌رفت، من می‌خوابیدم و بیدار می‌شدم و باز می‌خوابیدم و بیدار می‌شدم در حالی که ایشان هنوز در سجده بود<ref>مفید، الارشاد، ج۲، ص۳۳۰.</ref>. | ||
زهد و ساده‌زیستی امام نیز از فضائل برجسته امام بود. | زهد و ساده‌زیستی امام نیز از فضائل برجسته امام بود. کامل بن ابراهیم مزنی را نزد امام عسکری{{ع}} فرستادند تا درباره [[امامت]] ایشان بحث کند. کامل می‌گوید: چون بر ابومحمد [[عسکری]]{{ع}} وارد شدم دیدم ایشان لباسی سفید و نرم پوشیده است. پیش خود گفتم ولی و [[حجت خدا]] [[لباس]] نرم می‌پوشد و ما را به [[برابری]] با برادرانمان امر می‌کند و از پوشیدن لباس نرم بازمی‌دارد؛ دیدم آن حضرت درحالی که [[تبسم]] می‌کرد، مرا صدا کرد و آستین‌های خود را بالا زد. دیدم لباسی سیاه و [[خشن]] به تن دارد. سپس فرمود: ای کامل این لباس خشن را برای [[خدا]] و این لباس نرم را برای شما پوشیده‌ام<ref>طبری، دلائل الامامة، ص۵۰۵ - ۵۰۶.</ref>.<ref>پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، [[تاریخ اسلام بخش دوم ج۲ (کتاب)|تاریخ اسلام بخش دوم ج۲]]، ص ۲۳۰.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
[[رده:امام عسکری]] | [[رده:امام عسکری]] | ||
[[رده:فضائل اهل بیت]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۳۷
مقدمه
امام عسکری(ع) همانند سایر امامان(ع) از ویژگی‌ها و فضایل برجسته‌ای برخوردار بودند که هر چند عمر کوتاه و نیز مراقبت شدید از آن حضرت در حکومت عباسی اجازه نداد تا همه این ویژگی‌ها در جامعه ظهور یابد، اما همین موارد نقل شده می‌تواند تصویر روشنی از ویژگی‌های آن حضرت را ارائه کند. زهد و ساده‌زیستی در خوراک، پوشاک و همه ابعاد زندگی، عبادت و اهتمام بسیار به آن، علم و دانش گسترده، تا جایی که حتی برخی از افراد غیر مسلمان نیز بر این ویژگی ایشان تأکید کرده‌اند[۱]، همچنین سخاوت و بخشندگی مثال‌زدنی آن حضرت[۲]، همه از فضائل مشهور امام حسن عسکری(ع) است. به چند نمونه در ذیل اشاره می‌شود.
عبادت و خشوع و بندگی امام چنان بود که حتی در زندان پیوسته به نماز مشغول بود. محمد شاکری گوید: استادم امام عسکری(ع) شایسته‌ترین فرد از علویان و هاشمیان بود که من دیده‌ام؛ هرگز نبیذ نمی‌نوشید، همواره در محراب می‌نشست و به سجده می‌رفت، من می‌خوابیدم و بیدار می‌شدم و باز می‌خوابیدم و بیدار می‌شدم در حالی که ایشان هنوز در سجده بود[۳].
زهد و ساده‌زیستی امام نیز از فضائل برجسته امام بود. کامل بن ابراهیم مزنی را نزد امام عسکری(ع) فرستادند تا درباره امامت ایشان بحث کند. کامل می‌گوید: چون بر ابومحمد عسکری(ع) وارد شدم دیدم ایشان لباسی سفید و نرم پوشیده است. پیش خود گفتم ولی و حجت خدا لباس نرم می‌پوشد و ما را به برابری با برادرانمان امر می‌کند و از پوشیدن لباس نرم بازمی‌دارد؛ دیدم آن حضرت درحالی که تبسم می‌کرد، مرا صدا کرد و آستین‌های خود را بالا زد. دیدم لباسی سیاه و خشن به تن دارد. سپس فرمود: ای کامل این لباس خشن را برای خدا و این لباس نرم را برای شما پوشیده‌ام[۴].[۵]
منابع
پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، تاریخ اسلام بخش دوم ج۲
