آیا نهار از القاب امام مهدی است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{پرسش غیرنهایی}} {{جعبه اطلاعات پرسش | موضوع اصلی = مهدویت (پرسش)|بانک جامع...» ایجاد کرد)
 
جز (حذف پیوند از عنوان منبع‌شناسی جامع مهدویت توسط ربات)
خط ۲۶: خط ۲۶:
{{:پرسمان القاب امام مهدی (نمایه)}}
{{:پرسمان القاب امام مهدی (نمایه)}}


==[[:رده:آثار مهدویت|منبع‌شناسی جامع مهدویت]]==
==منبع‌شناسی جامع مهدویت==
{{پرسش‌های وابسته}}
{{پرسش‌های وابسته}}
{{ستون-شروع|3}}
{{ستون-شروع|3}}

نسخهٔ ‏۱۷ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۴:۱۶

الگو:پرسش غیرنهایی

آیا نهار از القاب امام مهدی است؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / غیبت امام مهدی / عصر غیبت کبری
مدخل اصلیآثار انتظار
مدخل وابسته؟

آیا نهار از القاب امام مهدی است؟ یکی از سؤال‌های مصداقی پرسشی تحت عنوان «القاب امام مهدی چیستند؟» است. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.


عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

مجتبی تونه‌ای
آقای مجتبی تونه‌ای، در کتاب «موعودنامه» در این‌باره گفته است:
«"نهار" از القاب حضرت و به معنی روز است. شیخ فرات بن ابراهیم در تفسیر خود روایت کرده از امام باقر (ع) که فرمود: حارث اعور عرض کرد به امام حسین (ع) که: یابن رسول الله! فدای تو شوم! مرا از قول خداوند ﴿﴿وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا[۱] خبر ده. فرمود: "وای بر تو ای حارث! این محمد، رسول خدا است". گفتم: "فدایت شوم! معنای قول خداوند ﴿﴿وَالْقَمَرِ إِذَا تَلاهَا[۲] چیست‌؟" فرمود: "این امیر المؤمنین، علی ابن ابی طالب (ع) است که در پی محمد (ص) آمده." باز گفتم: "قول خداوند ﴿﴿وَالنَّهَارِ إِذَا جَلاَّهَا[۳] چیست‌؟ گفت: "این قائم آل محمد (ص) است که زمین را از عدل و داد پر می‌کند." و نیز در تفسیر علی بن ابراهیم روایت شده از امام باقر (ع) که فرمود: در آیه شریفه ﴿﴿وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّی[۴] نهار، آن قائم از ما اهل بیت است که هرگاه برخیزد، بر دولت باطل غلبه می‌کند..."[۵]»[۶].

پرسش‌های وابسته

پرسمان القاب امام مهدی (نمایه)

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. سوره شمس، ۱.
  2. سوره شمس، ۲.
  3. سوره شمس، ۳.
  4. سوره لیل، ۲.
  5. نجم الثاقب، باب دوم.
  6. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۷۴۷.