آیا امام مهدی در دوران غیبت فقط به عبادت شخصی مشغولند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '{{عربی| {{متن قرآن' به '{{متن قرآن') |
جز (جایگزینی متن - '}} }}' به '}}') |
||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید جعفر موسوینسب]]'''، در کتاب ''«[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]»'' در اینباره گفته است: | ::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید جعفر موسوینسب]]'''، در کتاب ''«[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]»'' در اینباره گفته است: | ||
:::::*«پیش از هر سخنی یادآور میشویم که معنای عامّ عبادت یعنی بندگی و اطاعت اوامر و نواهی خداوند، انجام وظایف و تکالیف الهی؛ طبق این معنا مسلّما حضرت همیشه در طاعت و عبادت خداوند هستند، امّا معنای خاصّ عبادت یعنی انجام دستورات خاصّ شرع مقدّس مانند نماز خواندن، روزه گرفتن، حج رفتن و... که روشنترین مصداق عبادت، نماز است آیا حضرت صبح تا شب مشغول این نوع عبادات از جمله نماز هستند؟ به پاسخ این سؤال میپردازیم. | :::::*«پیش از هر سخنی یادآور میشویم که معنای عامّ عبادت یعنی بندگی و اطاعت اوامر و نواهی خداوند، انجام وظایف و تکالیف الهی؛ طبق این معنا مسلّما حضرت همیشه در طاعت و عبادت خداوند هستند، امّا معنای خاصّ عبادت یعنی انجام دستورات خاصّ شرع مقدّس مانند نماز خواندن، روزه گرفتن، حج رفتن و... که روشنترین مصداق عبادت، نماز است آیا حضرت صبح تا شب مشغول این نوع عبادات از جمله نماز هستند؟ به پاسخ این سؤال میپردازیم. | ||
:::::*این مطلب مسلّم است که عبادت و بندگی [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} همانند عبادت پدران گرامیاش [[ائمه اطهار]] {{ع}} است همان امامانی که زندگی و عمرشان را به خدای متعال تقدیم کردند و دوستی حضرت احدیت را در اعماق و باطن وجودشان نفوذ دادند که سراسر وجودشان را محبت الهی فراگرفته بود لذا بیشتر روزها را روزه و شبها را به عبادت میگذراندند، از مجموعه دعاها [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} که راویان حدیث نقل کردهاند بدست میآید که نهایت وابستگی را به خداوند و نهایت بیگانگی را از دنیا دارند، چنانکه این دعا را در قنوت نماز میخوانند: {{متن قرآن|...اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَن تَشَاء وَتَنزِعُ الْمُلْكَ مِمَّن تَشَاء وَتُعِزُّ مَن تَشَاء وَتُذِلُّ مَن تَشَاء... | :::::*این مطلب مسلّم است که عبادت و بندگی [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} همانند عبادت پدران گرامیاش [[ائمه اطهار]] {{ع}} است همان امامانی که زندگی و عمرشان را به خدای متعال تقدیم کردند و دوستی حضرت احدیت را در اعماق و باطن وجودشان نفوذ دادند که سراسر وجودشان را محبت الهی فراگرفته بود لذا بیشتر روزها را روزه و شبها را به عبادت میگذراندند، از مجموعه دعاها [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} که راویان حدیث نقل کردهاند بدست میآید که نهایت وابستگی را به خداوند و نهایت بیگانگی را از دنیا دارند، چنانکه این دعا را در قنوت نماز میخوانند: {{متن قرآن|...اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَن تَشَاء وَتَنزِعُ الْمُلْكَ مِمَّن تَشَاء وَتُعِزُّ مَن تَشَاء وَتُذِلُّ مَن تَشَاء...}}<ref>آل عمران/ ۲۶.</ref>.<ref>مهج الدعوات، ص ۸۴ و ۸۶ به نقل از زندگانى خاتم الاوصیاء، باقر شریف قرشى، نشر فقاهت، ص ۵۰.</ref> | ||
:::::*اما از طرفی وظایف و مسؤولیتهای سنگینی حتّی در عصر [[غیبت]] بر عهده حضرت میباشد مانند آماده سازی جامعه برای تحقق انقلاب نهایی به انتخاب و تربیت نیروی کارآمد و ضربتی با نظارت بر اعمال شیعیان حتّی در امور جزئی که به حکم [[قرآن]] اعمال ما را [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} و اولیای او ملاحظه میفرمایند؛ پاسداری از حقیقت دین<ref>آیت اللّه صافى گلپایگانى، امامت و مهدویت، (انتشارات حضرت معصومه {{س}}، ۱۳۷۸)، بخش سوم، ص ۴۳؛ آیت اللّه مکارم شیرازى، مهدى {{ع}} انقلابى بزرگ، ص ۲۴۱ و ۲۴۵ و ۲۴۶ و ۲۵۷.</ref>؛ اجابت دعای مؤمنین؛ رسیدن به فریاد انسانهای گرفتار و...<ref>فرازى از دعاى ندبه: جانم به قربانت اى حقیقت پنهانى که از ما دور نیستى و اى دور از وطن که کنار از ما نیستى.</ref> لکن انجام این وظایف مانع عبادت حضرت نمیشود همانطوری که [[امام علی|امیر مؤمنان علی]] {{ع}} حتّی در حالت نماز به ناله مستمندی که درخواست کمک میکرد پاسخ گفت، [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} نیز در اوج عبادت و اخلاص به مهمهای حیات معنوی انسانها رسیدگی میکنند، چون اصولاً خدمت به خلق از مصادیق عبادت است؛ توجه به خود و خودپرستی منافات با عبادت دارد امّا توجه به خلق خدا به انگیزه تبعیت از فرمان خدا عین عبادت است، پس سراسر عمر گرانبهای حضرت عبادت و پیروی از فرامین الهی است. | :::::*اما از طرفی وظایف و مسؤولیتهای سنگینی حتّی در عصر [[غیبت]] بر عهده حضرت میباشد مانند آماده سازی جامعه برای تحقق انقلاب نهایی به انتخاب و تربیت نیروی کارآمد و ضربتی با نظارت بر اعمال شیعیان حتّی در امور جزئی که به حکم [[قرآن]] اعمال ما را [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} و اولیای او ملاحظه میفرمایند؛ پاسداری از حقیقت دین<ref>آیت اللّه صافى گلپایگانى، امامت و مهدویت، (انتشارات حضرت معصومه {{س}}، ۱۳۷۸)، بخش سوم، ص ۴۳؛ آیت اللّه مکارم شیرازى، مهدى {{ع}} انقلابى بزرگ، ص ۲۴۱ و ۲۴۵ و ۲۴۶ و ۲۵۷.</ref>؛ اجابت دعای مؤمنین؛ رسیدن به فریاد انسانهای گرفتار و...<ref>فرازى از دعاى ندبه: جانم به قربانت اى حقیقت پنهانى که از ما دور نیستى و اى دور از وطن که کنار از ما نیستى.</ref> لکن انجام این وظایف مانع عبادت حضرت نمیشود همانطوری که [[امام علی|امیر مؤمنان علی]] {{ع}} حتّی در حالت نماز به ناله مستمندی که درخواست کمک میکرد پاسخ گفت، [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} نیز در اوج عبادت و اخلاص به مهمهای حیات معنوی انسانها رسیدگی میکنند، چون اصولاً خدمت به خلق از مصادیق عبادت است؛ توجه به خود و خودپرستی منافات با عبادت دارد امّا توجه به خلق خدا به انگیزه تبعیت از فرمان خدا عین عبادت است، پس سراسر عمر گرانبهای حضرت عبادت و پیروی از فرامین الهی است. | ||
:::::*از اینرو [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]] {{صل}} و امامان پیشین خبر از [[غیبت]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} میدادند، اصحاب و یاران میپرسیدند که فایده و فلسفه [[غیبت]] حضرت چیست یا حضرت در پرده غیب مشغول چه کاری هستند و جوابهای فراخور حال از [[معصومین]] {{ع}} دریافت میکردند که یکی از جوابها این فرمایش [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]] {{صل}} است: {{عربی|"إِي وَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالنُّبُوَّةِ إِنَّهُمْ لَيَنْتَفِعُونَ بِهِ يَسْتَضِيئُونَ بِنُورِ وَلَايَتِهِ فِي غَيْبَتِهِ كَانْتِفَاعِ النَّاسِ بِالشَّمْسِ وَ إِنْ جَلَّلَهَا السَّحَابُ"}}<ref>علامه مجلسى قدّس سرّه، بحار الانوار، ج ۳۶، ص ۲۵۰.</ref>. از این حدیث یک دنیا معنی و مطلب به دست میآید که فقط یکی از مطالبی که استفاده میشود این است که حضرت مانند خورشید وظایف خود را انجام میدهند ولو ابر مانع دیدن شود، یعنی [[غیبت]] حضرت مانع انجام وظایف او نمیشود با نور هدایت و فیض الهی انسانها و جامعه را به تکامل میرساند و...<ref>آیت اللّه مکارم شیرازى، مهدى {{ع}} انقلابى بزرگ، انتشارات هدف، ص ۲۵۳ به بعد.</ref>. | :::::*از اینرو [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]] {{صل}} و امامان پیشین خبر از [[غیبت]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} میدادند، اصحاب و یاران میپرسیدند که فایده و فلسفه [[غیبت]] حضرت چیست یا حضرت در پرده غیب مشغول چه کاری هستند و جوابهای فراخور حال از [[معصومین]] {{ع}} دریافت میکردند که یکی از جوابها این فرمایش [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]] {{صل}} است: {{عربی|"إِي وَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالنُّبُوَّةِ إِنَّهُمْ لَيَنْتَفِعُونَ بِهِ يَسْتَضِيئُونَ بِنُورِ وَلَايَتِهِ فِي غَيْبَتِهِ كَانْتِفَاعِ النَّاسِ بِالشَّمْسِ وَ إِنْ جَلَّلَهَا السَّحَابُ"}}<ref>علامه مجلسى قدّس سرّه، بحار الانوار، ج ۳۶، ص ۲۵۰.</ref>. از این حدیث یک دنیا معنی و مطلب به دست میآید که فقط یکی از مطالبی که استفاده میشود این است که حضرت مانند خورشید وظایف خود را انجام میدهند ولو ابر مانع دیدن شود، یعنی [[غیبت]] حضرت مانع انجام وظایف او نمیشود با نور هدایت و فیض الهی انسانها و جامعه را به تکامل میرساند و...<ref>آیت اللّه مکارم شیرازى، مهدى {{ع}} انقلابى بزرگ، انتشارات هدف، ص ۲۵۳ به بعد.</ref>. |
نسخهٔ ۲ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۶:۲۹
آیا امام مهدی در دوران غیبت فقط به عبادت شخصی مشغولند؟ | |
---|---|
موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
مدخل اصلی | مهدویت |
آیا امام مهدی در دوران غیبت فقط به عبادت شخصی مشغولند؟ یکی از پرسشهای مرتبط به بحث مهدویت است که میتوان با عبارتهای متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارتهای دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
- حجت الاسلام و المسلمین سید جعفر موسوینسب، در کتاب «دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان» در اینباره گفته است:
- «پیش از هر سخنی یادآور میشویم که معنای عامّ عبادت یعنی بندگی و اطاعت اوامر و نواهی خداوند، انجام وظایف و تکالیف الهی؛ طبق این معنا مسلّما حضرت همیشه در طاعت و عبادت خداوند هستند، امّا معنای خاصّ عبادت یعنی انجام دستورات خاصّ شرع مقدّس مانند نماز خواندن، روزه گرفتن، حج رفتن و... که روشنترین مصداق عبادت، نماز است آیا حضرت صبح تا شب مشغول این نوع عبادات از جمله نماز هستند؟ به پاسخ این سؤال میپردازیم.
- این مطلب مسلّم است که عبادت و بندگی حضرت مهدی (ع) همانند عبادت پدران گرامیاش ائمه اطهار (ع) است همان امامانی که زندگی و عمرشان را به خدای متعال تقدیم کردند و دوستی حضرت احدیت را در اعماق و باطن وجودشان نفوذ دادند که سراسر وجودشان را محبت الهی فراگرفته بود لذا بیشتر روزها را روزه و شبها را به عبادت میگذراندند، از مجموعه دعاها حضرت مهدی (ع) که راویان حدیث نقل کردهاند بدست میآید که نهایت وابستگی را به خداوند و نهایت بیگانگی را از دنیا دارند، چنانکه این دعا را در قنوت نماز میخوانند: ...اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَن تَشَاء وَتَنزِعُ الْمُلْكَ مِمَّن تَشَاء وَتُعِزُّ مَن تَشَاء وَتُذِلُّ مَن تَشَاء...[۱].[۲]
- اما از طرفی وظایف و مسؤولیتهای سنگینی حتّی در عصر غیبت بر عهده حضرت میباشد مانند آماده سازی جامعه برای تحقق انقلاب نهایی به انتخاب و تربیت نیروی کارآمد و ضربتی با نظارت بر اعمال شیعیان حتّی در امور جزئی که به حکم قرآن اعمال ما را پیامبر (ص) و اولیای او ملاحظه میفرمایند؛ پاسداری از حقیقت دین[۳]؛ اجابت دعای مؤمنین؛ رسیدن به فریاد انسانهای گرفتار و...[۴] لکن انجام این وظایف مانع عبادت حضرت نمیشود همانطوری که امیر مؤمنان علی (ع) حتّی در حالت نماز به ناله مستمندی که درخواست کمک میکرد پاسخ گفت، حضرت مهدی (ع) نیز در اوج عبادت و اخلاص به مهمهای حیات معنوی انسانها رسیدگی میکنند، چون اصولاً خدمت به خلق از مصادیق عبادت است؛ توجه به خود و خودپرستی منافات با عبادت دارد امّا توجه به خلق خدا به انگیزه تبعیت از فرمان خدا عین عبادت است، پس سراسر عمر گرانبهای حضرت عبادت و پیروی از فرامین الهی است.
- از اینرو پیامبر اکرم (ص) و امامان پیشین خبر از غیبت حضرت مهدی (ع) میدادند، اصحاب و یاران میپرسیدند که فایده و فلسفه غیبت حضرت چیست یا حضرت در پرده غیب مشغول چه کاری هستند و جوابهای فراخور حال از معصومین (ع) دریافت میکردند که یکی از جوابها این فرمایش پیامبر اکرم (ص) است: "إِي وَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالنُّبُوَّةِ إِنَّهُمْ لَيَنْتَفِعُونَ بِهِ يَسْتَضِيئُونَ بِنُورِ وَلَايَتِهِ فِي غَيْبَتِهِ كَانْتِفَاعِ النَّاسِ بِالشَّمْسِ وَ إِنْ جَلَّلَهَا السَّحَابُ"[۵]. از این حدیث یک دنیا معنی و مطلب به دست میآید که فقط یکی از مطالبی که استفاده میشود این است که حضرت مانند خورشید وظایف خود را انجام میدهند ولو ابر مانع دیدن شود، یعنی غیبت حضرت مانع انجام وظایف او نمیشود با نور هدایت و فیض الهی انسانها و جامعه را به تکامل میرساند و...[۶].
- خلاصه: اصلیترین مشغولیت حضرت، عبودیت و بندگی خدای سبحان است و انجام وظایف او نسبت به عالم هستی و انسانها به امر خداوند است که اطاعت اوامر نیز خود عبادت خداوند است»[۷].
پرسشهای وابسته
منبعشناسی جامع مهدویت
پانویس
- ↑ آل عمران/ ۲۶.
- ↑ مهج الدعوات، ص ۸۴ و ۸۶ به نقل از زندگانى خاتم الاوصیاء، باقر شریف قرشى، نشر فقاهت، ص ۵۰.
- ↑ آیت اللّه صافى گلپایگانى، امامت و مهدویت، (انتشارات حضرت معصومه (س)، ۱۳۷۸)، بخش سوم، ص ۴۳؛ آیت اللّه مکارم شیرازى، مهدى (ع) انقلابى بزرگ، ص ۲۴۱ و ۲۴۵ و ۲۴۶ و ۲۵۷.
- ↑ فرازى از دعاى ندبه: جانم به قربانت اى حقیقت پنهانى که از ما دور نیستى و اى دور از وطن که کنار از ما نیستى.
- ↑ علامه مجلسى قدّس سرّه، بحار الانوار، ج ۳۶، ص ۲۵۰.
- ↑ آیت اللّه مکارم شیرازى، مهدى (ع) انقلابى بزرگ، انتشارات هدف، ص ۲۵۳ به بعد.
- ↑ دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۱۵۶-۱۵۹.