برج بن مسهر الطایی: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '، ص:' به '، ص') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - '|دانشنامه نهج البلاغه]]؛' به '|دانشنامه نهج البلاغه]]،') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*برج بن مسهر از شاعرانی است که در زمان [[امام علی]] {{ع}} به [[خوارج]] پیوست. او در سرودن [[شعر]] و ساختن جملات مسجع تبحر داشت. برج شعار [[خوارج]] یعنی {{عربی|" لَا حُكْمَ إِلَّا لِلَّهِ "}} را با آهنگی بلند بر زبان میآورد تا [[امام علی]] {{ع}} بشنود. [[امام علی]] {{ع}} در سرزنش و ملامت او فرمود: خاموش شو! ای مردی که دندانهای پیشین تو افتاده است. [[خدا]] چهرهات را زشت گرداند. به [[خدا]] [[سوگند]]، [[حق]] [[آشکار]] شد و در آن وقت تو حقیر و ناتوان و پوشیده آواز بودی. تا آنگاه که [[باطل]] نعره زد، [[آشکار]] شدی، آنسان که شاخ بز نر [[آشکار]] شود<ref>آیتی، ۴۴۳؛ دینپرور، ۲۷۴؛ شهیدی ۱۹۳</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]] | *برج بن مسهر از شاعرانی است که در زمان [[امام علی]] {{ع}} به [[خوارج]] پیوست. او در سرودن [[شعر]] و ساختن جملات مسجع تبحر داشت. برج شعار [[خوارج]] یعنی {{عربی|" لَا حُكْمَ إِلَّا لِلَّهِ "}} را با آهنگی بلند بر زبان میآورد تا [[امام علی]] {{ع}} بشنود. [[امام علی]] {{ع}} در سرزنش و ملامت او فرمود: خاموش شو! ای مردی که دندانهای پیشین تو افتاده است. [[خدا]] چهرهات را زشت گرداند. به [[خدا]] [[سوگند]]، [[حق]] [[آشکار]] شد و در آن وقت تو حقیر و ناتوان و پوشیده آواز بودی. تا آنگاه که [[باطل]] نعره زد، [[آشکار]] شدی، آنسان که شاخ بز نر [[آشکار]] شود<ref>آیتی، ۴۴۳؛ دینپرور، ۲۷۴؛ شهیدی ۱۹۳</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 165.</ref>. | ||
== پرسشهای وابسته == | == پرسشهای وابسته == |
نسخهٔ ۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۳:۳۰
مقدمه
- برج بن مسهر از شاعرانی است که در زمان امام علی (ع) به خوارج پیوست. او در سرودن شعر و ساختن جملات مسجع تبحر داشت. برج شعار خوارج یعنی " لَا حُكْمَ إِلَّا لِلَّهِ " را با آهنگی بلند بر زبان میآورد تا امام علی (ع) بشنود. امام علی (ع) در سرزنش و ملامت او فرمود: خاموش شو! ای مردی که دندانهای پیشین تو افتاده است. خدا چهرهات را زشت گرداند. به خدا سوگند، حق آشکار شد و در آن وقت تو حقیر و ناتوان و پوشیده آواز بودی. تا آنگاه که باطل نعره زد، آشکار شدی، آنسان که شاخ بز نر آشکار شود[۱][۲].
پرسشهای وابسته
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ آیتی، ۴۴۳؛ دینپرور، ۲۷۴؛ شهیدی ۱۹۳
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 165.