شیوه ارتباط شیعیان با نائبان خاص چگونه بود؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'رده:اتمام لینک داخلی' به '')
خط ۶۷: خط ۶۷:
{{پانویس2}}
{{پانویس2}}


[[رده:مهدویت]]
[[رده:پرسش‌]]
[[رده:پرسش‌]]
[[رده:پرسش‌های مهدویت]]
[[رده:پرسش‌های مهدویت]]

نسخهٔ ‏۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۲۱

الگو:پرسش غیرنهایی

شیوه ارتباط شیعیان با نائبان خاص چگونه بود؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / غیبت امام مهدی / عصر غیبت صغری / ارتباط نواب با شیعیان
مدخل اصلیچگونگی ارتباط شیعیان با نواب چهارگانه

شیوه ارتباط شیعیان با نائبان خاص چگونه بود؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

عبدالمجید زهادت
حجت الاسلام و المسلمین عبدالمجید زهادت، در کتاب «معارف و عقاید ۵ ج۲» در این‌باره گفته است:
«به دلیل دشمنی حاکمان عباسی با امام زمان(ع) جریان نیابت آن حضرت، امری آشکار و علنی نبود؛ به ویژه در اوائل غیبت صغرا و نیابتِ نایب اول، شیعیان از طریق وکلا که نمایندگانِ نایبان بودند با آنها ارتباط داشتند؛ یعنی مردم، خواسته‌ها یا سؤالات خود را با وکیلان مطرح می‌کردند یا وجوهات شرعی خود را به ایشان می‌سپردند و وکیلان، آنها را به سفیر و نایب امام(ع) منتقل می‌کردند و پاسخ درخواست‌ها نیز با واسطه به دست مردم می‌رسید. محمد بن عثمان در بغداد، ده وکیل داشت که حسین بن روح از جمله آنها بود. اینها به ظاهر وکلای نائب دوم در امور تجاری بودند؛ ولی در واقع برای سازمان وکالت شیعه فعالیت می‌کردند.
گفتنی است در کنار رابطه غیرمستقیم، عده‌ای از افراد مورد اعتماد، امکان ارتباط مستقیم با شخص نائب را نیز پید می‌کردند و خواسته‌های خود را بی‌واسطه با او در میان گذاشته، پاسخ را نیز از نایب دریافت می‌کردند که مواردی آنها را شیخ طوسی بیان کرده است[۱] این‌گونه ارتباط بیشتر از زمان نیابتِ دومین نایب امام، به وجود آمد»[۲].

پاسخ‌های دیگر

 با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:  

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. تاریخ عصر غیبت، ص ۳۰۴. ۳۰۶.
  2. زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵ ج۲، ص۲۰۲.
  3. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت ج۲، ص۸۴.
  4. الغیبه، طوسی، ص ۲۵۷
  5. رضوانی، علی اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص ۳۵۳.
  6. تاریخ عصر غیبت، ص ۳۰۴ – ۳۰۶.
  7. بالادستان، محمد امین؛ حائری‌‎پور، محمد مهدی؛ یوسفیان، مهدی، نگین آفرینش، ج۲، ص ۸۶.
  8. تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ص۱۵۰
  9. مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۲۱۹.